ชีวิตคนเรามันก็แปลก บางเรื่องก็คิดว่ามันไม่น่าจะเป็น หรือว่าไม่น่าสนใจ เวลาผ่านมาจนหลายปี ก็ยิ่งทำให้เห็นเรื่องราวของคำว่า เกิดมาสร้างบุญกุศลบารมี นั้นมีความสำคัญต่อจิตของเราที่เราจะต้องเดินทางออกจากสังขารนี้แน่นอน แต่ไม่รู้ว่าวันไหน
ยิ่งเราหมั่นเพียร สร้างบุญกุศลบารมี ทำให้เป็นนิจสินได้ หมั่นพิจารณา เรียบเรียงเหตุผล เรื่องโลก เรื่องธรรม เรื่องกรรม เรื่องจิต ที่มันวนเวียนอยู่กับตัวตนของเรา ที่เกิดมาไปจนวันตาย ..เรื่องกายวาจาใจกับอารมณ์ ..การที่เราได้ ลองทำ ลองฝึก ตามที่พระท่านแนะนำให้ เราก็ค่อยเข้าใจคำว่า กรรมนั้นมีจริง บุญกุศลเราต้องทำเอง บารมีนั้นก็มีจริง (แต่เรานั้นไม่มีน่ะ) https://www.blockdit.com/posts/619d08065b1a7e0c9331b2aa
3ถูกใจ
423รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
คำตอบอื่น (6)
- ตอนป.5/6ครับ.. แต่มาเริ่มต้นปฎิบัติธรรมจริงๆก็อายุ45/50แล้ว.. ช้าไปหน่อยนะแต่ก็พอเข้าใจครับ
- ตอนอยู่ชั้นมัธยม ที่โรงเรียนนิมนต์พระนักเทศน์ชื่อดัง มาเทศน์หน้าสนามโรงเรียน ตั้งแต่นั้นมาเริ่มสนใจ ตอนเรียนปริญญาตรีได้ไปเข้าค่ายธรรมะ 3 วัน 2 คืน ตอนแรกรู้สึกทรมานมากกับการทานอาหารวันละ 2 มื้อ ต่อมาได้ไปปฏิบัติบ่อย ชินแล้วค่ะ
- ตอนอยู่ประถม 5 ชอบอ่านมาก ตั้งแต่อยู่ โรงเรียนอัมพรไพศาล ปากเกร็ด อันนี้อยู่ประจำนะมีห้องสมุด ก็ไปอยู่ห้องสมุดทุกวัน ตอนทานข้าวเที่ยงเสร็จ ไม่ค่อยได้เล่นกับเพื่อน...
- ตั้งแต่จำความได้ แม่พาไปวัด ญาติบวชตอนนั้นเด็กวิ่งจะไปกอด แต่แม่จับไว้ทันโตมากับธรรมะ สวดมนต์กอดนอน แม่สวดนำ เราก็มั่วๆไป โตมาเรียนก็สอนให้จำบทสวด จำไม่ได้ถูกตี เจ็บมาก จนจำบทสวดได้ มัธยม เข้าโครงการทางโรงเรียนจัด...
