ศีลคือธรรมชาติอันเป็นปกติ
ของสัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์
ศีลเสมอกันคือความมีธรรมชาติปกติ
ที่ตรงกันของมนุุษย์ที่้เข้ามีปฏิสัมพันธ์กัน
แต่มนุษย์ทุกผู้ล้วน
มีธรรมชาติอ่อนโยนแข็งกร้าว
ไปตามส่วนผสมของ
สัญชาติญานสัตว์ที่มุ่งหน้าผสมพันธุ์และปกป้องการสูญพันธุ์ด้วยความโลภความกลัว
กับการแสวงหาทางจิตวิญญาณความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์หรืออภิมนุษย์ อันมีความเกรงกลัวต่อบาป และความละอายในการทำบาปเป็นพื้นฐาน
โดยมีศีล5 เป็นเครื่องมือวัดความละเอียดหยาบของจิต
คนบางหมู่เห็นว่าฆ่าสัตว์ไม่บาป บ้างเห็นว่าฆ่าสัตว์ใหญ่ไม่บาป สัตว์เล็กไม่บาป สัตว์ที่มองไม่เห็นไม่บาป บ้างเห็นว่าเบียดเบียนกายภาพสัตว์ทุกผู้แม้แต่ตนเองก็เป็นบาป บ้างเห็นว่าคิดเรื่องบาปบุญให้เครียดก็เบียดเบียนตนแล้ว แล้วคิดมีเมตตาต่อสัตว์ทุกผู้นั้นประณีตกว่า
นี่แค่เฉพาะศีลข้อแรกที่ว่าด้วยเรื่องกายภาพ
ยังมีข้อรองที่ว่าด้วยการสื่อสาร(พูดโกหก ส่อเสียด กระทบกระเทียบ ไม่พูดอ่อนหวาน ควรพูดด้วยความเมตตา ควรเว้นจากการพูด)
และว่าด้วยความคิด (ลามก จาบจ้วง ยึดครอง รวมถึงทำลายความรู้สึกหวงแหนของผู้อื่น ควรช่วยเหลือเกื้อกูลแบ่งปัน) เป็นต้น
พอมนุษย์มีอัธยาศรัยต่างกันมาปฏิสัมพันธ์กันก็เลยเกิดปัญหา บางอย่างมนุษย์ผู้นึงมองปกติ บางผู้มองไม่ปกติ ก็เกิดข้อขัดข้อง ขัดแย้งกัน
สติก็หลุด เรื่องราวใหญ่โตจึงตามมา
ปราชญ์โบราณบางท่านจึงแนะนำว่า
เข้มงวดตนเอง ผ่อนปรนผู้อื่น
ถือเป็นมารยาทการอยู่ร่วมกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
