ภาพสะท้อนแห่งรักแท้
พ่อกับแม่แต่งงานกันมาได้ ๕๕ ปี จนเช้าวันหนึ่ง ขณะที่แม่กำลังทำอาหารเช้าให้พ่อ เธอมีอาการหัวใจวายและล้มลง พ่อรีบอุ้มเธอขึ้นอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ และแทบจะต้องอุ้มกึ่งลากเธอขึ้นไปบนรถกระบะ เขาขับรถพาเธอไปโรงพยาบาลด้วยความเร็วสูงสุดโดยฝ่าทุกสัญญาณไฟจราจร
เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแล้ว กลับต้องกลายเป็นความเศร้า เพราะแม่ไม่อยู่กับพวกเราอีกแล้ว
ระหว่างงานพิธี พ่อเงียบมาก สายตาของพ่อมองเหม่อและล่องลอย อีกทั้งแทบที่จะไม่ร้องไห้เลย
คืนนั้นลูก ๆ มาอยู่กับพ่อ ด้วยบรรยากาศแห่งความเจ็บปวดและความห่วงหาอาลัย เราจำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่าง ๆ ที่สวยงามของแม่และพ่อได้ และพ่อขอให้พี่ชายซึ่งเป็นนักเทศน์บอกเขาว่า ขณะนั้นแม่จะอยู่ที่ไหน พี่ก็เริ่มพูดถึงชีวิตหลัง
ความตาย และเดาว่า เธอจะเป็นอย่างไรแล้วจะไปอยู่ที่ไหน
พ่อฟังอย่างตั้งใจ ทันใดนั้นพ่อก็ขอให้พวกเราพาเขาไปที่สุสานที่ฝังร่างของแม่
พ่อ!" พวกเราพูด "๕ ทุ่มแล้ว เราเข้าไปในสุสานตอนนี้ไม่ได้!"
เขาพูดเสียงดัง และจ้องมองพวกเราด้วยแววตาที่ปวดร้าวว่า
"อย่าเถียงกับพ่อ อย่าได้มาเถียงกับคนที่เพิ่งเสียแม่ของพวกแกที่อยู่ด้วยกันมา ๕๕ ปีไป"
ความเงียบเกิดขึ้นครู่หนึ่ง พวกเราไม่โต้แย้งอะไรกับพ่ออีก แล้วพวกเราก็พาพ่อไปสุสาน เราขออนุญาตยามกะกลางคืน แล้วด้วยแสงของไฟฉายก็ช่วยพาพวกเราไปถึงหลุมฝังศพของแม่ พ่อลูบจับหลุมศพ สวดอ้อนวอน และบอกลูก ๆ ที่เฝ้าดูฉากนี้ว่า
“๕๕ ปีที่ผ่านมา พวกแก … รู้ไหมว่า ไม่มีใครพูดถึงความรักที่แท้จริงได้ หากพวกเขาไม่รู้ว่าการแบ่งปันชีวิตกับผู้หญิงคนหนึ่งเป็นอย่างไร”
เขาหยุดแล้วเช็ดน้ำตา “แม่กับพ่อ เราอยู่ด้วยกันในวิกฤตของชีวิตครั้งนั้น พ่อเปลี่ยนงาน…” พ่อพูดต่อ “เราเก็บข้าวของตอนเราขายบ้าน แล้วย้ายออกไปอยู่นอกเมือง เราแบ่งปันความสุขกันเมื่อได้เห็นพวกแกเรียนจบ มีอาชีพการงาน เรา
ไว้ทุกข์เคียงข้างกันให้กับการจากไปของคนที่เรารัก เราอธิษฐานร่วมกันในห้องรอของโรงพยาบาล เราต่างก็ดูแลใส่ใจกันแม้ในยามเจ็บป่วยและเจ็บปวด เรากอดกันทุกวันคริสต์มาส และเราต่างก็ให้อภัยความผิดพลาดของแต่ละคน...
แต่ตอนนี้พ่อรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว และดีใจมาก ๆ ด้วย พวกแกรู้ไหมว่า ทำไม?
เพราะแม่จากไปก่อนพ่อ แม่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับงานศพพ่อ ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังหลังจากที่พ่อจากไป พ่อจะเป็นคนที่ต้องผ่านมันไปให้ได้ และพ่อต้องขอขอบคุณพระเจ้า พ่อรักแม่มาก...จนไม่อยากให้เธอต้องทน...”
เมื่อพ่อพูดจบ พวกเราก็พากันน้ำตาซึม พวกเรากอดพ่อ แล้วพ่อก็ปลอบพวกเราว่า "พ่อ...ไม่เป็นไร เรากลับบ้านกันได้แล้ว วันนี้เป็นวันที่ดีวันหนึ่งจริง ๆ"
คืนนั้นพวกเราถึงเข้าใจว่า รักแท้คืออะไร มันอยู่ห่างไกลจากความโรแมนติก ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของการเร้าทางอารมณ์หรือเรื่องทางเพศเลย แต่ความรักนั้นเชื่อมโยงกันเพื่อเสริมความห่วงใย และเหนือสิ่งอื่นใดคือ เป็นความรักที่แท้จริงของคนสองคน และเป็นที่ยอมรับของคนสองคนนั้นอย่างแท้จริง"
Credit : MichelleM
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
