I. องค์พระผู้เป็นเจ้าที่อยู่ภายในเราทรงปรารถนาที่จะมุ่งหน้าจากชีวิตคริสตจักรแห่งพลับพลาซึ่งอยู่ในป่ากันดารแห่งจิตไปสู่ชีวิตคริสตจักรแห่งพระวิหารโดยมีพระคริสต์ซึ่งก็คือพระวิญญาณผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งในฐานะความเที่ยงแท้ของแผ่นดินงามอยู่ในวิญญาณของเรา — ฮร.6:1ก; ยฮซ.3:14–17; พบญ.8:8; อฟ.2:21–22; กซ.1:12; 2:6–7.
II. พลับพลาและพระวิหารเป็นแบบเล็งถึงสองด้านของคริสตจักร:
1. ใน 1พกษ.8:1–11 แสดงให้เห็นว่าพลับพลาถูกนำไปรวมกับพระวิหาร; พลับพลาเป็นภาพล่วงหน้าที่เคลื่อนย้ายได้ซึ่งเคลื่อนไหวผ่านป่ากันดาร ส่วนพระวิหารคือการสำเร็จสุดยอดแห่งการก่อสร้างของพระเจ้าในด้านแบบเล็ง.
2. พระวิหารอันเป็นการขยายใหญ่ขึ้นของพลับพลาเป็นเครื่องหมายเล็งถึงการเพิ่มกำลังและการเสริมให้มั่นคงของคริสตจักร ส่วนการเปลี่ยนใหม่และขยายใหญ่ขึ้นของสิ่งของเครื่องใช้ในพระวิหารเป็นเครื่องหมายเล็งถึงการเปลี่ยนใหม่และขยายใหญ่ขึ้นของประสบการณ์ที่วิสุทธิชนทั้งหลายมีต่อพระคริสต์; พระวิหารและที่บริสุทธิ์สุดในพระวิหารมีมิติที่ใหญ่กว่าพลับพลาถึงสองเท่า; ยิ่งกว่านั้น นอกจากหีบพันธสัญญาแล้ว ขนาดและจำนวนของเครื่องตกแต่งและเครื่องใช้อย่างอื่นในพระวิหารก็ขยายขึ้นอย่างมาก เพื่อการสำแดงที่ขยายใหญ่ขึ้นของพระองค์ — 6:2, 20; 2คนก.4:1–8; เทียบ อซด.26:3, 16, 18, 22–24, 33.
วันจันทร์ - การบำรุงเลี้ยงแห่งการฟื้นฟูยามเช้า
เฮ็บราย บทที่ 6 ข้อ 1 เหตุฉะนั้นเมื่อเราได้ละจากพระคำเบื้องต้นของพระคริสต์แล้ว ก็ให้เราเพียรพยายามมุ่งหน้าไปจนบรรลุถึงความครบสมบูรณ์และความสุกงอม...
เอเฟโซ บทที่ 2 ข้อ 21–22 ในพระองค์นั้นทุกส่วนของอาคารที่ติดต่อสนิทกันก็กำลังเติบโตขึ้นจนกลายเป็นพระวิหารอันบริสุทธิ์ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ในพระองค์นั้น ท่านก็กำลังถูกก่อสร้างขึ้นเป็นที่ประทับของพระเจ้าในวิญญาณด้วย.