ความทรงจำ
หลายต่อหลายครั้งที่ความทรงจำในอดีต เป็นแรงผลักให้เรามีกำลังใจ โดยเฉพาะความทรงจำที่เกี่ยวกับพ่อ
ชายผู้หนึ่งทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งมีภรรยาและลูก ๆ อีก 4 คน
ลูกชาย 3 คน ส่วนน้องสุดท้อง เป็นเด็กผู้หญิง
ตื่นเช้ามา "แม่" ผู้ซึ่งเป็นทุกอย่างภายในบ้าน ทำงานบ้าน เลี้ยงดูลูก ๆ ที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน
ส่วนพ่อนั้น ไปทำงานตั้งแต่เช้า กลับมาก็เย็นประมาณ 6 โมง ทานข้าว เปลี่ยนเสื้อผ้า และไปทำงานต่อในช่วงค่ำ เป็นอย่างนี้ทุกวันนับตั้งแต่จำความได้
ที่ทำงานพ่อมีอะไรดี ถึงได้ดึงเวลาที่พ่อควรให้กับลูก ไปอยู่ที่นั่นหมดนะ?
ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น ตามประสาเด็กหญิง วัย 4 ขวบ จึงขอติดรถพ่อไปที่ทำงานด้วย
19.00 น. ของค่ำคืนวันศุกร์ ความตื่นเต้นของเด็กหญิงกำลังเริ่มขึ้น
แม่ค่อย ๆ อุ้มลูกสาวซ้อนท้ายรถจักรยานพ่อ แถมกำชับพ่อว่า ให้พ่อดูแลลูกสุดชีวิต ท่าทางแม่จะพะวัก พะวง อยากไปด้วย แต่มีงานบ้านอีกเยอะแยะ ที่ต้องจัดการ
พ่อรับปากว่าจะพากลับมาไม่เกิน 3 ทุ่ม สัญญาว่าจะดูแลเป็นอย่างดี
ที่ทำงานพ่ออยู่ไม่ไกลจากบ้านพัก ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที ก็มาถึง
ทำไมที่ทำงานแห่งนี้จึงมีคนทำงานอยู่อีก เขาไม่กลับไปพักผ่อนกันบ้างหรือไร?
เด็กน้อยคิดอยู่ในใจ
เสียงทักทาย ของเพื่อน ๆ พ่อ ทำให้รู้ว่าพ่อเป็นที่รักของทุกคน ซึ่งนั่นก็ทำให้เด็กน้อยรู้สึกหัวใจพองโต ปลาบปลื้มกับการเป็นบุคคลสำคัญไปด้วย
โต๊ะทำงานของพ่อมีเอกสาร ตั้งอยู่เยอะแยะมากมาย
"นี่งานของพ่อหรือค่ะ"
"ใช่จ๊ะลูก" พ่อตอบ และมองเด็กน้อยด้วยความรักพร้อมอธิบายว่า
พ่อต้องสะสาง งานให้เสร็จในแต่ละวัน เพราะ งานใหม่จะเข้ามา ขณะที่งานเก่ายังค้างอยู่ ซึ่งพอเยอะแล้ว พ่อก็จะทำไม่ทัน
"เยอะขนาดนี้ พ่อจะทำเสร็จหรือค่ะ? เด็กน้อยถามด้วยความเป็นห่วง
"ถึงแม้ไม่เสร็จวันนี้ พ่อก็ได้เดินหน้า อย่างต่อเนื่อง มีคนหลายฝ่ายที่กำลังรองานจากพ่อ อย่างน้อยก็ไม่ได้ช้าเกินไปที่จะส่งต่อให้กับเขา
ซึ่งมันก็คือหน้าที่ และความรับผิดชอบของเรา ตราบใดที่เรายังต้องการความก้าวหน้า และเป็นสุขที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการช่วยเหลือคน"
เด็กน้อยพยักหน้า เหมือนจะเข้าใจ
ซึ่งพ่อก็รู้ว่า ลูกยังเด็กที่จะเข้าใจทั้งหมด แต่สักวันหนึ่งเมื่อลูกโตขึ้น พอที่จะรับผิดชอบ และทำงานร่วมกับผู้อื่น ลูกคงหวนระลึกถึงคำพ่อในวันนี้ได้
พ่อวุ่นวาย กับเอกสารและ การพิมพ์สำนวน ขณะที่เด็กน้อย เดินสำรวจทั่วห้อง วาดรูปพ่อ ขณะทำงาน และอ่านนิทานไป 3 เล่ม
"ลูกรัก" เสียงพ่อกระซิบ ตื่นเถอะ ได้เวลากลับบ้านแล้ว
พ่อเปิดตู้เย็น หยิบนมกล่องยื่นให้ลูกสาว ลูกรับมาดื่มแล้วถามว่า
"งานพ่อเสร็จแล้วหรือค่ะ"
"เสร็จไปเยอะแล้วล่ะ เรากลับกันเถอะ" พ่อตอบด้วยเสียงอ่อนโยน
"วันนี้สนุกมาก เลยค่ะ พ่อพาหนูมาอีกนะคะ" พ่อตอบรับ รอยยิ้มของพ่อ ทำให้เด็กน้อยมีความหวัง ที่สำคัญ การได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อ เป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดในโลก
เมื่อผ่านไป ถึงวันนี้เด็กน้อยเติบโต กลายเป็นผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบ "คำพูด คำสอน ของพ่อยังก้องอยู่ในใจ ความเข้าใจเริ่มชัดเจน"
แต่หากหยุดเวลาได้ อยากบอกว่า พ่อควรทำเพื่อตัวเองบ้าง เพื่อที่จะได้อยู่กับลูกนาน ๆ ยังอีกหลายแห่งที่เราอยากไปเที่ยวด้วยกันอีก
![[A secret of life] สมัยเด็ก ๆ ทุกวันอาทิตย์ คุณพ่อคุณแม่ จะพาลูกๆไปเที่ยวหาดสมิหลาสงขลา ใช้ระยะเวลาเดินทางจากบ้านพักถึงชายหาด ประมาณ 15 นาที การได้วิ่งเล่นตามชายหาด](https://t1.blockdit.com/photos/2022/10/63479591f0f96b5c797ad9a8_800x0xcover_R2jNtrd3.jpg)
วันนี้การได้เดินทางตามแบบอย่างของพ่อ ทำงานอย่างจริงใจ และทุ่มเท เป็นสิ่งมีค่าสำหรับชีวิตลูก
แต่ที่แตกต่างคือ การหยุดพัก และชื่นชมกับสิ่งรอบตัว หาความสุขระหว่างทาง ด้วยตระหนักว่า ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก
ทำอะไรเพื่อตัวเราเองบ้าง ก่อนที่เวลาจะหมดลง
รักและคิดถึงพ่อเสมอ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
