เหยี่ยวเพเรกรินถูกขนานนามว่าเป็น นักล่าผู้น่าเกรมขามแห่งท้องนภา เนื่องจากท่าล่าเหยื่อกลางอากาศที่เป็นที่กล่าวขาน ซึ่งนกชนิดอื่นหรือค้างค้าวต้องยำเกรงมัน เนื่องจากไม่มีสัตว์ปีกชนิดไหนที่มันหมายตาแล้วจะรอดจากกรงเล็บนั้นไปได้สักตัว
นักล่าผู้น่าเกรมขามแห่งท้องนภา กับท่าดิ่งพสุธาตะครุบเหยื่อ
มันเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ด้านการบินอย่างแท้จริง ซึ่งในช่วงที่บินปกติก็เร็วพอๆกับรถสปอร์ทแล้ว แต่ที่น่าสนใจกว่านั้นคือ มันจะบินขึ้นไปอยู่เหนือเหยื่อที่มันหมายตา แล้วช่วงจังหวะที่มันจะตะครุบเหยื่อ มันจะใช้ท่าไม้ตายที่ไม่ว่าเหยื่อจะบินหนีเร็วขนาดไหนก็ไม่เคยพลาดสักตัว กับ ท่าดิ่งพสุธา ซึ่งใช้แรงดึงดูดของพื้นโลกบวกกับความเร็วของมัน ทำให้สามารถทำความเร็วได้สูงถึง 320 กิโลเมตร/ชั่วโมง (ข้อมูลจาก National Geographic ความเร็วสูงสุดที่เคยวัดไว้อยู่ที่ 389 กิโลเมตร/ชั่วโมง)
ท่าดิ่งพสุธา
เหยี่ยวเพเรกรินสามารถอยู่ได้ในหลากหลายภูมิอากาศตั้งแต่ทุนดราจนถึงทะเลทราย ซึ่งเราจะพบมันอยู่ทั่วทุกมุมโลก (ยกเว้นแต่ขั้วโลกที่หนาวสุดขั้วไว้หน่อยละกัน) หรือบางที่เราอาจจะพบในตัวเมืองใหญ่ เช่น ตามใต้สะพานหรือตึกระฟ้าก็เป็นได้ พวกมันชอบที่จะอยู่ในพื้นที่เปิด และช่วงเจริญเติบโตจะอยู่ตามชายฝั่งซึ่งมีแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์
เมื่อหมดฤดูวางไข่จะเริ่มออกเดินทาง ซึ่งนี่คือที่มาของชื่อ เพเรกริน ที่แปลว่า นักพเนจร(Wanderer)นั่นเอง ถึงแม้ว่าอาจมีบางตัวชอบที่จะอาศัยประจำถิ่นถาวร แต่ส่วนใหญ่ชอบที่จะย้ายถิ่นฐาน โดยในแต่ละปีมันเดินทางมากถึง 25,000 กิโลเมตร แต่พวกมันก็มีรังที่ไม่น่าเชื่อที่พลักดันให้พวกมันต้องกลับไปถิ่นเดิมเป็นประจำ ซึ่งรังบางรังจากถูกใช้อย่างต่อเนื่องถึงร้อยๆปี โดยส่งต่อรุ่นต่อรุ่นมาเรื่อยๆ
เหยี่ยวเพเรกรินวัยเด็ก
เครดิต :
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
