ผมเข้าใจว่าเพราะยังละอวิชชาได้ไม่หมด (รู้ไม่ครบ) จึงเกิดตัณหา (ความอยากมีกำลังสูงกว่า) กลายเป็นอุปาทานโดยไม่รู้ตัว (ลืมความไม่เที่ยง) จนเกิดเป็นอัตตา
ส่วนที่รู้(รู้ด้วยปัญญาจากสัญญา)ว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตาแต่ยังแพ้แก่อัตตาอาจจะเกิดจากปัญญาที่ได้จากการเรียนมากอ่านมากแต่ยังเข้าไม่ถึงผู้รู้หรือจิตรู้จึงถือว่ายังไม่รู้จริง
แต่ถ้ารู้ว่าเป็นอนัตตาจากการเข้าถึงผู้รู้จะไม่พ่ายแพ้แก่อัตตา เพราะรู้อยู่ตลอดเวลาโดยไม่ต้องใคร่ครวญด้วยปัญญา
อ้างอิงจากคำสอนพระอรหันต์ท่านบอกว่า “รู้แล้ววางเดี๋ยวนั้น ไม่ต้องเสียเวลาพิจารณา”
2ถูกใจ
107รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
คำตอบอื่น (5)
- "รู้ แต่ไม่เท่าทันความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ตัวตนจึงเกิดจึงยึด จึงกลายเป็นยังไม่รู้" 🤔???
- เรื่องของการยึดถือ เอามาพิจารณา ดูน่ะการที่จิตอาศัย กตัญญูรู้คุณของคุณบิดามารดา ก็ด้วยว่าเป็นจิตที่ประเสริฐ ที่สามารถทำกายบิดามารดา ให้เป็นกายบุญได้ เมื่อจิตของเราอยู่ในกายบุญ จิตของเราก็เท่ากับมีบุญ พร้อมจะสร้างบารมีหนีกรรม...
- เพราะ "ตัวกู-ของกู"การรู้มีทั้งความรู้ที่อ่านผ่าน Text และเกิดจากปัญญา ความรู้ที่ทำให้เราเข้าใจได้เป็นปัจเจก ต้องใช้ปัญญาในการมอง
