ผมเข้าใจว่าเพราะยังละอวิชชาได้ไม่หมด (รู้ไม่ครบ) จึงเกิดตัณหา (ความอยากมีกำลังสูงกว่า) กลายเป็นอุปาทานโดยไม่รู้ตัว (ลืมความไม่เที่ยง) จนเกิดเป็นอัตตา
ส่วนที่รู้(รู้ด้วยปัญญาจากสัญญา)ว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตาแต่ยังแพ้แก่อัตตาอาจจะเกิดจากปัญญาที่ได้จากการเรียนมากอ่านมากแต่ยังเข้าไม่ถึงผู้รู้หรือจิตรู้จึงถือว่ายังไม่รู้จริง
แต่ถ้ารู้ว่าเป็นอนัตตาจากการเข้าถึงผู้รู้จะไม่พ่ายแพ้แก่อัตตา เพราะรู้อยู่ตลอดเวลาโดยไม่ต้องใคร่ครวญด้วยปัญญา
อ้างอิงจากคำสอนพระอรหันต์ท่านบอกว่า “รู้แล้ววางเดี๋ยวนั้น ไม่ต้องเสียเวลาพิจารณา”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
