ในโลกนี้ เมื่อมีมนุษย์ โลกให้อารมณ์ความนึกคิดมาให้ มีคนที่คิดดี คิดไม่ดี มีทั้งคนเก่ง คนฉลาด มันก็มีการถ่ายทอดประสบการณ์ ความรู้อะไรมาก มีศาสตร์นั่นศาสตร์ มุ่งมั่นพัฒนา .กันไปเรื่อยๆ ..ศาสตร์ต่างๆ ก็ไม่ได้ นำพาให้มนุษย์รู้จัก คำว่าจิต ..จิตของตัวเอง เกิดมาทำไม เกิดแล้วตาย แล้วก็จบอยู่แค่นั่น ไม่มีศาสตร์ไหน ที่ตอบเหตุผลให้แก่จิต หรือชี้ทางให้จิต ..รู้จักทุกข์ รู้จักเรื่องราวของทุกข์ แล้วก็หาเส้นทางบรรเทาทุกข์ ที่เป็นเรื่องราวอริยสัจสี่
แค่คำว่าทุกข์..กับเหตุที่ทำให้ทุกข์ จิตเป็นทุกข์ก็มีมากมาย ทุกข์กับเรื่องของกาย กาย ต้องมีสภาพเกิดแก่เจ็บตาย ครั้งหนึ่ง…เจอพระ พบท่านครั้งแรก ท่านบอกว่า มาเรียน เรียนแล้วจะสนุก ..ก็เรื่อง กาย อารมณ์ แล้วก็จิต แล้วท่านบอกต่อไปอีกว่า จะเรียนรู้ละเอียดไปเลย จนถึงคำว่าอณู ไปถึงเรื่องของแสง สี เสียง ภาพ เหตุผล ที่เป็นเรื่องราวของการนำการบิดามารดา มาสร้างบุญกุศลบารมีตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เหล่านักปราชญ์ก็มาศึกษากัน บ้างก็ว่าเป็นพุทธปรัชญา เค้าว่าอย่างนั้น
เพราะเค้าไม่ได้มีการประพฤติปฏิบัติธรรม ในกิริยาทั้งสี่ ..ยืน เดิน นั่ง นอน ให้จิตเป็นมัชฌิมา จนเกิดสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าขันติ ..ขันติธรรมของจิต ที่จิตจะได้ศึกษาเรื่องราวต่างๆมากมาย เรื่องราวในสิ่งเครื่องวัด ส่องขยายก็เข้าไม่ถึง แม้แต่อารมณ์ในกายที่เราอาศัย กรรมที่ธาตุทั้งสี่ประกอบเป็นเรือนกาย ก็เข้าไม่ถึง มันจึงเป็นเรื่องราวที่ยากมาก ที่จะนำบอกกล่าว.
เพราะมันเป็นเรื่องราวของจิตแต่ละดวงต้องทำเอง ..เค้าจึงมีคำว่าปัจจัตตัง ที่เราต้องปฏิบัติธรรมขึ้นมา จึงค่อยๆ รับรู้ขึ้น..ไม่ใช่เป็นเรื่องอารมณ์ความคิด แต่เป็นเรื่องราวของจิต ที่สลัดอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดออกไป..บ้างก็เรียกว่าจิตที่เหนืออารมณ์ไปแล้ว ไปจนจิตไม่มีอารมณ์ นั่น จึงมีคำว่า พระเสขะ พระอเสขะ
เพราะมันเป็นเรื่องราวของจิต ที่จิตแต่ละดวงสะสมบุญกุศลมาไม่เหมือนกัน ที่มีรายละเอียดแตกกัน ของจิตที่มาอาศัยกายมนุษย์ ..เค้าจึงมีคำว่า โลกก็ดึง มนุษย์ให้หลงใหล ใช้อารมณ์ด้วยความโลภโกรธหลง ไปยึดสิ่งมีชีวิตแบะไม่มีชีวิต สิ่งที่ได้ก็คือกรรม ที่เราก็ไม่รู้จักว่ามันเป็นกรรมอย่างไร กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม เป็นอย่างไร แม้แต่วาจาที่กล่าวด้วยอารมณ์ เราก็ไม่สามารถ เห็นเป็นละอองอากาศ ที่พ่นออกมาจากลมปากเป็นสีของกรรมได้
พอเรามีการประพฤติปฏิบัติธรรมมากขึ้น สร้างบุญกุศลมากขึ้น สติของจิตเกิดขึ้น ไม่ใช่สติของอารมณ์ที่เราใช้กัน จิตก็เริ่มรู้จักอารมณ์ในเรือนกายนี้เป็นอย่างไร รู้จักเรื่องราวที่เราปวดหัวเวียนหัว มาจากอารมณ์ ที่เป็นกรรม ..เป็นหวัดเป็นไข้ ประพฤติปฏิบัติธรรมก็หาย ..มันมีหลายเรื่อง ที่เมื่อเราประพฤติปฏิบัติธรรมตามรอยของท่าน
เราจะเกิดความอัศจรรย์ ในพระธรรมคำสอนของท่าน ที่ละเอียดอ่อน จนไปถึงคำว่าธาตุสี่ ไปถึงคำว่าดินฟ้าอากาศ ที่เป็นเรื่องราวของภพภูมิ เรื่องราวมิติที่เป็นนามธรรม เรื่องคนธรรพ์ นรกสรรค เปรต อสุรกาย ที่ไม่ใช่เรื่องของปรัชญา แต่เป็นเรื่องของสัจจะธรรม ที่แท้จริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
