ฎีกาที่ 6411/2562
คดีก่อนโจทก์ถูกจำเลยฟ้องขับไล่ออกจากที่ดินพิพาท โจทก์ฟ้องแย้งขอให้พิพากษาว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ ศาลฎีกามีคำพิพากษาถึงที่สุดว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์และห้ามมิให้จำเลยเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินพิพาทอีกต่อไป ตามคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6943 - 6944/2538 แต่ไม่ได้พิพากษาให้ขับไล่จำเลยหรือให้จำเลยรื้อถอนออกไป
ดังนี้ ผลของคำพิพากษาศาลฎีกาฉบับนี้ย่อมผูกพันจำเลยในคดีนี้ ซึ่งเป็นโจทก์ในคดีดังกล่าวมิให้โต้เถียงกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทกับโจทก์คดีนี้ การที่โจทก์นำคดีมาฟ้องขอให้บังคับจำเลยรื้อถอนขนย้ายโลงศพ เจดีย์เก็บอัฐิ เก็บกระดูกและอุปกรณ์ฮวงซุ้ยออกไปจากที่ดินพิพาทโดยไม่ได้มีประเด็นให้ศาลวินิจฉัยว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ จึงเป็นการฟ้องเพื่อขอให้บังคับตามสิทธิของโจทก์ที่เกิดขึ้นจากผลของคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6943 - 6944/2538
โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องจำเลยเป็นคดีนี้ได้ ไม่เป็นฟ้องซ้ำตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148 คำพิพากษาศาลล่างทั้งสองไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา แต่โดยที่ศาลชั้นต้นยังไม่ได้มีคำสั่งรับฟ้อง เพื่อให้การดำเนินกระบวนพิจารณาเป็นไปตามลำดับชั้นศาล จึงให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฟ้องและดำเนินกระบวนพิจารณาเสียก่อน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
