20 พ.ย. 2022 เวลา 11:00 • ปรัชญา
มันมีกฏของธรรมชาติอย่างหนึ่ง คือกฎของกรรม ทำดีได้ดี ไปอยู่ในสถานที่ไหนภพไหน ภูมิไหนเค้าก็มีกฎมีระเบียบวินัยกันทั้งนั่น ..ที่มันเป็นเรื่องราวกฎของกรรม เป็นมนุษย์ที่เป็นดินแดน ที่จะเลือกทางเดินของจิต จะไปเส้นทางทุกข์ ก็สร้างกรรมมาก จะไปเส้นทางบรรเทาทุกข์ ก็สร้างบุญกุศลบารมี
ที่จริงการสร้างบุญกุศล สวดมนต์ ไหว้พระ ปฏิบัติธรรม มันก็เป็นเรื่องราวที่เรานำกายวาจาใจ มาหยุดพัก ..พักกายพักจิต มาอยู่ในเส้นทางธรรม ยืนเดินนั่งนอน ภาวนาให้จิตอยู่กับคำภาวนา ให้จิตละจากการนำกายาวาจาใจ ที่ใช้อารมณ์ไปทำมาหากิน เรื่องราวต่างๆ การที่เรามาหยุด นำกายเรามาปฏิบัติธรรม กายวาจาใจ ..ก็จะได้หยุดอารมณ์ ..หยุดการใช้กายไปสร้างกรรมตามอารมณ์ชั่วขณะหนึ่ง จิตก็ได้พัก ยิ่งเราทำกายนิ่งได้ จิตเฉยได้ กายก็ได้พัก จิตก็มีกำลังขึ้น
คราวนี้ เมื่อเราสามารถทำกายให้นิ่ง จิตนิ่งได้นานขึ้น ..เราก็จะได้รู้จัก ..ในเรื่องที่ว่า สิ่งทั้งหลายไหลมาแต่ เหตุ ..นั้นก็คือ เรื่องราวของกรรม กรรมที่เราสะสมไว้กับธาตุทั้งสี่ ที่กระจายออกมาภายในกาย ให้ชีวิตต้องประสบ ชดใช้กรรมเป็นวิบากกรรม ..มันก็เป็นกฎธรรมชาติของกรรม กรรมที่จะนำจิตไปสู้สิ่งที่ดีและไม่ดี หลังจากจิตนี้ออกจากเรือนกายมนุษย์
สิ่งที่จะช่วยจิตได้ ..บรรเทาได้ ..กเรื่องการสร้างบุญกุศล..ทำไม่ถึงเป็นเช่นนั่น .นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ผู้ที่ปฏิบัติ ได้รู้จัก เรื่องของแสงรัตนะ .จิตที่มีแสงก็อาศัย การประพฤติปฏิบัติธรรม ให้เกิดเป็นแสง ไปชำระสะสางสีต่างในธาตุสี่ ให้ค่อยละลายกระยายออกไป แล้วเราก็จะรู้จักกรรมดี กรรมชั่วชัดเจนขึ้น
..จิตที่ไม่มีกาย ก็ต้องไปหาสถานที่ใหม่ โดยมีธาตุทั้งสี่ที่ตนอาศัยไปประกอบ เหมือนเป็นบ้านใหม่ให้อาศัย ประกอบขึ้นด้วยกรรมที่เป็นผู้ไม่รู้จักดีและชั่ว สัตว์บ้างนรกบ้างที่ตนเองกระทำเอง ก่อสร้างบ้านหลังใหม่ให้จิตตัวเอง ส่วนผู้ที่ที่รู้จักกรรม รู้จักบุญ เค้าก็เต็มใจสร้างบุญกุศล รู้จักว่าทำอย่างจึงเกิดเป็นบุญ ที่ต้องทำด้วยจิตที่นอบน้อมในบุญกุศลที่ตนเองกระทำ ไม่ใช่ไปหมิ่นบุญกุศลที่ตนเองต้องการ ๆ ทำด้วยจิตที่เห็นความสำคัญ
การสร้างบุญกุศลบารมี กระทำด้วยจิต..เพื่อคัดเอ้าท์กรรม ออกไปจากจิต ให้อารมณ์โลภโกรธหลง ที่ปกปิดจิตอยู่มัน้อยลงไปๆ เมื่ออารมณ์ที่ปกปิดจิต มันน้อยลง จิตก็เริ่มมีแสงสว่างขึ้น ..เพื่อนำมาใช้ ..คลี่คลายกรรมออกไป คลี่คลายสีต่างที่เคยใช้กายวาจาใจ บันทึก เหมือนทาสีลงไปกับแม่ทั้งสี่ บันทึกไว้ว่าเราเป็นมีกรรม ยังเป็นผู้หลง ..หลงอยู่กับอารมณ์กรรมตัวกระทำ หลงใช้อารมณ์ เป็นหนี้อารมณ์ ก็ต้องเป็นหนี้เกิดมาชดใช้อารมณ์กรรม .ที่เป็นกฏเกณฑ์ที่แน่นอน หลีกหนีไม่ได้เลย
โฆษณา