23 พ.ย. 2022 เวลา 06:11 • ปรัชญา
สิ่งที่ต้องการมากที่สุด ต้องการลมหายใจ มีอากาศบริสุทธิ์ ที่มันเข้าออกในร่างกาย ให้ลมดีเข้าไป พัดพาเอาลม..เอาของเสียออกไป จากร่างกาย หายใจก็ไม่หายใจ ..ด้วยอารมณ์โมโห หายใจเข้าก็โมโห หายใจออกก็โมโห ..มันก็เป็นลมหายใจ ของอารมณ์ไปเสียทั้งหมด อารมณ์มันคลุมสติ คลุมจิตของเราตั้งแต่ลมหายใจเข้าออก ..มันก็เป็นอย่างนี้ ไม่ได้..มาสังเกตดูหายใจเข้าออกมันเกิดอะไรขึ้น หายใจสะดวก หายใจด้วยอารมณ์อะไร ..ทำเลือดลมในกายเป็นอย่างไร..
จิตของตัวเองก็เลยไม่ตื่นขึ้นมา ..ที่ว่ามีสติ ..เป็นสติของอารมณ์ หรือ สติของจิต ..ก็เลยไม่สำรวจให้ถ่องแท้ ก็อยู่กับอารมณ์ เอาอารมณ์เป็นจิต ยึดอยู่อย่างนั้นไปจนแก่เฒ่าชรา กายเจ็บป่วย ปวดเมื่อย ก็เป็นอารมณ์..ปรุงแต่ง ทับกายทับจิต ทุกข์ทรมาน จนหมดลม หมดไปชาติหนึ่ง
เมื่อมาถามว่าอะไรสำคัญ กาย..ที่มีศีลสมาธิปัญญา ..เกิดขึ้น..ให้จิตละทิ้งอารมณ์ไปได้ คัดเอ้าท์กรรมออกไป ให้กายเป็นบุญ ..กายเป็นบุญเกิดขึ้น จิตอาศัยอยู่ในเรือนกายที่เป็นบุญหล่อเลี้ยงจิต จิตก็สงบไม่วุ่นวาย เพราะในกายไม่มีความวุ่นวาย ..กายก็เป็นสุข จิตก็เป็นสุข ..แล้วจะไปต้องการอะไรอีก ..ก็มีแต่ลมหายใจ กับปัจจัยมาแค่ประทังชีวิต จนกว่าจะหมดลมไป
เมื่อหมดลมลงไป วิญญาณทั้งหก ก็ดับไป..ไม่มีกายอีกแล้ว..การรับรู้อะไรในโลกก็จบลงไป ..มันมืดไปหมด มองไม่เห็นทาง.เหมือนไม่มีตา ไม่มีหู วิญญาณหกเป็นของโลก ก็ไม่มีให้ใช้แล้ว .ไปแต่จิตดวงเดียว..ไปหาสถานที่ใหม่ ..ด้วยกรรม ด้วยบุญกุศลสะสมด้วยกายที่กระทำได้เมื่อยังมีชีวิต.. ชีวิตจบสิ้น จิตต้องการบุญกบารมีไปกับจิต..
โฆษณา