บางครั้ง..ปัญหาก็เหมือนกับการลงไปเล่นกีฬาฟุตบอล..บาสเกตบอล..ปัญหามันเกิด ตรงลูกบอลมันดันมาอยู่ที่เรา เราจะเลี้ยงบอลยังไงดี ..ให้ผ่าอุปสรรคที่ขวางเราไปได้ ..นั้นก็เป็นเรื่องที่ต้องใช้สติปัญญา ไหวพริบ รวมทั้งทักษะ อะไรที่เราเคยฝึกฝน ที่ละจะแก้ไขพาบอลนั้นไปได้ ..นั่นก็ล้วนต้องอาศัยการฝึกหัดทั้งนั่น ..แล้วเราก็อย่าไปกลัว
เมื่อเราต้องเจอะปัญหา บางครั้งก็ต้องถอยหลังก่อน เห็นว่า..ปราการของปัญหามันมาก ..เราก็ต้องถอย..วิ่งใช้แรงมากไป ร่างกายก็เหน็ด ถอยออกมาพัก ตั้งหลัก ..ดูคนอื่นเล่น..มีร่างกายมีแรง.ก็ลงไปเล่นใหม่ ..บางที่เราก็ได้อาจจะได้ ..ความเห็นจากคนที่เคยเล่นมาก่อน ..ที่มองดูเราออก ว่าควรจะเล่นแบบไหน ..มันก็จะมีแรงจูงว่าเราควรจะเล่นแบบไหน ..ถ้าเราฝึกมาไม่พร้อม..คนดูเค้าก็ต้องติชมเป็นธรรมดา . นั่นก็คือเรื่องโลกธรรม..เป็นเรื่องนอกกาย ..เราก็อย่าไปสนใจ ..ในคำติเตียน ..เราฟังได้ .เราก็กรองได้ ว่าเราควรจะแก้ไขอะไร
..เพราะทุกคน เวลามีปัญหา มันมาแบบไม่ทันตั้งตัว ..นั่นก็เป็นเรื่องราวที่เราต้องหยุด..ขยับตั้งสติ ..อยู่นิ่ง..ค่อยดูแก้ไข..ที่ล้วนอาศัย เรื่องสติปัญญาไหวพริบ ..ค่อยๆแก้ไปทีละปม ..ถ้าปัญหามันโยงกันเหมือนเป็นห่วงโซ่ ..มาคล้องจิตเรา ..เราก็ต้องแกะสิ่งนั้นออกไปก่อน..อารมณ์ที่พาจิตให้เราจมลงไป หมกมุ่น..จนเบลอ..เหมือนนักมวยเมามัด.(ก็มันเจ็บน่ะ มันเจ็บอยู่ในใจ หวาดผวาในใจ) เราก็ต้องถอย
..พักยก..แล้วออกไปใหม่ ..เรามองปัญหา..เหมือนเล่นกีฬา..เราก็สนุก แพ้บาง ชนะบ้าง แพ้ใจตัวเองเมื่อไหร่ ก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ออก..จากมุมเชือกเลย ..คนเขียร์แทบตาย แต่ใจเรามันฝ่อ..อับยศเสียเอง..สู้ๆเมื่อต้องออกศึก ..ตายในสนามรบ ดีกว่า..ไม่ออกไปสู้..ข้าศึก.. ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..ที่แท้ก็ใจตัวเองนี่แหละ ..พ่ายแพ้อารมณ์ตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
