เพราะเกิดมามีการที่ไม่คงที่ หาปัจจัยสี่มาให้กาย บำรุงกายให้อยู่ สุขสบาย ต้องหาของดื่มของกิน กินเข้าไป ระบอบร่างกายมนุษย์ มายา ต้องปรุงแต่ง ..ปรุงรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส เป็นมายา ให้ขอบใจไม่ชอบใจ ด้วยมายาของอารมณ์ที่เกิดขึ้น ให้จิตที่อาศัยนั้น หลงใหลจมอยู่กับมายา ยิดในสิ่งที่ปรุงแต่งไปเรื่อย กายก็เคลื่อนที่ไปเรื่อย แก่ไปเรื่อย ถึงเวลากายป่วย ก็เจ็บป่วย
กายเฒ่ากายชรา กายที่ไม่คงที่ ..ไปเป็นกายแก่ เพราะกินมานาน อยู่นาน แต่จิตที่อาศัยในเรื่อนกาย ไม่ได้โตขึ้นไปตามกาย มันเป็นทาสของอารมณ์นึกคิดที่เกิดในเรือนกาย การที่ต้องใช้เรือนกายไปเสาะแสวงหาปัจจัยสี่ ก็ต้องมีอารมณ์นานาชนิด มีความโลภความโกรธความหลง เป็นเหมือนคอกควาย(บางคนไม่ชอบคำนี้) กั้นจิตเราอยู่ ภายในคอกควาย ก็มีปลักควาย ให้จิตมันนอนคลุกปลักควาย โดยไม่รู้ตัว
เมื่อใช้อารมณ์โลภโกรธหลง ไปยึดวัตถุสิ่งของทั้งมีชีวิตไม่มีชีวิต ก็คล้องกรรม นำมาเก็บบันทึก สิ่งนั่นสิ่งนี้ เก็บไว้ในคอกควายมากมายก่าย .ไม่เคยขนออกไปทิ้งเลย แล้วก็ไม่รู้ว่าจะขนทิ้งอย่างไร วิธีที่ขนทิ้ง ก็เอาปัจจัยที่หามาได้ แบ่งปันไปเป็นทาน เป็นบารมี ทำด้วยความเต็มใจ สละออกไปทิ้ง กายจะได้เบา จิตเบา แล้วก็ปลดปล่อยอารมณ์กรรม ด้วยกิริยาทั้งสี่ เดินตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า กายก็ยิ่งเบา จิตก็เบา ก็จะรู้จักกรรม แล้วหนีกรรม ไปหาสุข สุขที่จิตของตนมีธรรมหล่อเลี้ยงจิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
