สรุปกฎข้อแรกของหนังสือ 12 กฎที่ใช้ได้ตลอดชีวิตโดย จอร์แดน บี. ปีเตอร์สัน
ลอบสเตอร์เป็นสัตว์ที่อยู่ในโลกมามากกว่า350ล้านปีนานยิ่งกว่าไดโนเสาร์เสียอีกแต่ถึงแม้มันจะมีความแตกต่างจากคนอย่างสิ้นเชิงทั้งรูปร่างภายนอกและเเหล่งที่อยู่อาศัย
แต่ลอบสเตอร์กับคนเรามีอะไรที่คล้ายคลึงกันมากกว่าที่คิด
ในสังคมลอบสเตอร์นั้นมีลำดับชนชั้นในสังคมที่เหมือนกับมนุษย์อย่างเราๆเลยโดยตัวที่แข็งแกร่งที่สุดมักได้ครอบครองหลายสิ่งเช่น ตัวเมียทั้งฝูง, แหล่งทำเลที่อยู่อาศัยที่ดีที่สุดและมีความอุดมสมบุรณ์ที่สุด
ถ้าเปรียบกับนก็เหมือนคนที่ร่ำรวยคนนึง
โดยการที่จะเป็นจ่าฝูงอย่างงี้ได้ก็จะต้องฟาดฟันกับลอบสเตอร์ตัวอื่นๆสิ่งหนึ่งที่ลอบสเตอร์ที่เป็นผู้ชนะสามารถดูออกได้เลยจากภาษากาย โดยเมื่อลอบสเตอร์สองตัวสู้กัน ตัวที่ชนะจะมีการหลั่งเซราโทนินที่สูงจะทำให้ดูมีความดุร้าย แต่ในส่วนของลอบสเตอร์ที่พ่ายเพ้ไปนั้นจะมีลักษณะที่หดงอ ดูอ่อนแอเนื่องจากเซราโทนินที่ต่ำลง
ถึงแม้ลอบสเตอร์เป็นสัตว์ที่มีเซลล์ประสาทที่ไม่ซับซ้อนแต่อีกสิ่งหนึ่งที่มีเหมือนมนุษย์ก็คือสารสื่อประสาทที่เรียกว่าเซราโทนิน และเมื่อเซราโทนินต่ำจึ่งเกิดความเครียดได้ง่ายและทำให้ขาดความมั่นใจที่จะสู้ในครั้งต่อๆไปไม่ต่างจากมนุษย์ ซึ่งลักษณะกายที่ดูอ่อนแอแบบนี้สามารถเห็นได้บ่อยๆกับเด็กที่มักชอบถูกกลั่นแกล้ง
ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่คนเราควรจะยืนตรงอกผายไหล่ผึ่ง ถึงแม้จะไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอย่างโดยตรงแต่เป็นการบ่งบอกว่าเรายืนหยัดพร้อมที่จะต่อสู้กับสิ่งที่เราเผชิญ
เมื่อเราพร้อมที่จะรับมือกับสถานการณ์อย่างเต็มใจ ระบบประสาทของคุณก็จะตอบสนองเเตกต่างจากเดิมด้วยเช่นกัน
เพราะฉะนั้นจงยืนตรงอกผายไหล่ผึ่ง!
Reference: 12 Rules For Life by Jordan b. Peterson
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
