๏ ปริเฉทที่ ๒๐
เมตตไตยพยากรณ์ปริวรรต
เรื่องพระอชิตะ
**********
~ พระเมตไตยโพธิสัตว์ ~
พระอชิตะ (พระเมตไตยโพธิสัตว์)
คือ พระราชโอรสของพระเจ้าอชาตศัตรู
ประสูติแต่ พระนางกาญจนาเทวี ซึ่งเป็นพระมารดา
เป็นผู้มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา
อชิตะกุมารได้พาบริวาร ๑,๐๐๐ คน ออกบวชเป็นภิกษุ
คราวที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จสู่กรุงกบิลพัสดุ์ครั้งที่สอง
พระอชิตะเมื่อบวชใหม่ ๆ ได้เป็นผู้รับยุคลพัสตร์(ผ้า ๒ ผืน)
ของ พระนางมหาปชาบดีโคตมี
**********
~ พระอชิตะรับผ้าสาฎก ~
ซึ่งมีความพิสดารอย่างย่อว่า
พระนางมหาปชาบดีโคตมีทรงเสียพระทัย
ที่ตั้งใจจะถวายให้แด่พระพุทธองค์
แต่พระพุทธองค์ไม่ทรงรับ
เพราะเพื่ออนุเคราะห์แก่สงฆ์ในอนาคต
เพื่อให้ชนทั้งหลายซึ่งเกิดภายหลัง
ให้เกิดจิตคิดการกระทำเคารพสงฆ์ให้จงมาก
และทรงอนุเคราะห์แก่พระนางเอง
เพราะทานที่ให้แด่สงฆ์
โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขย่อมมีพลานิสงส์มากกว่า
พระนางมหาปชาบดีโคตมีไม่ทรงทราบดำริของพระพุทธองค์
จึงเข้าไปหาพระอานนท์ ให้พระอานนท์ทูลถามว่า
สาเหตุใดจึงไม่ทรงรับยุคลพัสตร์(ผ้า ๒ ผืน) นั้น
กาลต่อมา
พระอานนท์ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
มีสาเหตุใดที่พระผู้มีพระภาคเจ้า
จึงไม่รับทรงรับยุคลพัสตร์(ผ้า ๒ ผืน) นั้น
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงปาฏิบุคลิกทักษิณาทานโดยพิสดาร
แล้วตรัสเทศนาทักษิณาวิภังคสูตร จำแนกประเภท
แห่งปาฏิบุคลิกทาน แลสังฆทาน โดยพิสดาร แก่พระอานนท์.
**********
~ พระพุทธเจ้าทรงพยากรณ์ ~
เมื่อพระนางมหาปชาบดีโคตมีได้ทรงทราบในเทศนา
ทักษิณาวิภังคสูตรในภายหลังแล้ว
จึงทรงถือซึ่งภูษาทั้งคู่เข้าไป
หาพระสารีบุตรท่านก็ไม่ได้รับ
เข้าไปหาพระมหาโมคคัลลานะท่านก็ไม่ได้รับ
แม้ในที่สุดแห่งพระอสีติมหาสาวกก็ไม่พระรูปใดรับไว้เลย
จนกระทั่งองค์สุดท้ายซึ่งเป็นพระนวกะชื่อ "พระอชิตะ"
ท่านจึงรับไว้.
ในเวลานั้น
พระนางปชาบดีโคตมีก็ทรงน้อยพระทัยว่า
พระนางตั้งใจในการทำผ้าทั้งคู่นี้ด้วยว่า
จะถวายแด่พระผู้มีพระภาคแต่ก็ไม่ทรงรับ
แม้นพระอสีติมหาสาวกรูปใดรูปหนึ่งก็ไม่ทรงรับ
แต่มาบัดนี้
พระภิกษุหนุ่มซึ่งเป็นพระนวกะมารับซึ่งผ้าของพระนาง
พระศาสดาทอดพระเนตรเห็นพระนางเสียพระทัย
จึงทรงพระดำริว่า จะทำให้พระนางบังเกิดโสมนัสในวัตถุทานนี้
จึงมีพระพุทธดำรัสเรียกพระอานนท์ว่า
"ท่านจงไปนำบาตรของตถาคตมา"
"บาตรใบนี้เป็นบาตรของเรา
ผู้ใดมีกำลังบุญที่คู่ควรกับบาตรใบนี้
ขอให้ผู้นั้นจงนำบาตรมาคืนแก่เรา"
แล้วทรงพุทธาธิษฐานว่า
"พระอัครสาวกและสาวกทั้งปวงอย่าได้ถือบาตรนี้ได้เลย
ให้พระอชิตภิกษุหนุ่มนี้ จงถือซึ่งบาตรของตถาคตได้"
แล้วทรงโยนบาตรนั้นขึ้นไปบนอากาศ
แลบาตรนั้นก็ลอยขึ้นไปในกลีบเมฆ
อันตธานไปมิได้ปรากฏ
ในลำดับ พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ และพระอสีติสาวก
ทั้งหลาย ก็อาสานำบาตรนั้นกลับคืนมา แต่ก็หาไม่พบ
พระผู้มีพระภาคจึงตรัสสั่งพระอชิตภิกษุว่า
"ท่านจงไปนำบาตรของตถาคตมา"
ในลำดับนั้น พระอชิตะได้มีดำริว่า
"ควรจะเป็นอัศจรรย์ยิ่งนัก พระอสีติมหาสาวกนี้
ล้วนเป็นพระอรหันต์มีฤทธาอานุภาพมาก
แต่มิอาจนำบาตรมาถวายแด่พระพุทธองค์ได้
แลอาตมะนี้ไซร้มีจิตอันกิเลสครอบงำอยู่
แลเหตุไฉนพระบรมครูจึงตรัสสั่งอาตมาให้แสวงหาซึ่งบาตรนั้น
จะต้องมีเหตุอันใดอันหนึ่งเป็นมั่นคง..."
จึงรับอาสาที่จะนำบาตรนั้นคืนมา
พระอชิตะได้ไปยืนในที่สุดบริษัท
มองขึ้นไปบนอากาศแล้ว กระทำสัตยาธิษฐานว่า
"อาตมาบรรพชาในพระพุทธศาสนา
ไม่ได้หวังซึ่งลาภยศทั้งหลาย"
"แต่อาตมาบวชประพฤติพรหมจรรย์
เพื่อประโยชน์ที่จะตรัสรู้ซึ่งธรรมทั้งปวง
อันอาจสามารถรื้อสัตวโลกให้พ้นจากสงสารทั้งสิ้น"
"หากว่าศีลของอาตมามิขาดทำลายและด่างพร้อย
บริสุทธิ์อยู่เป็นอันดี"
"ขอให้บาตรของพระผู้มีพระภาคเจ้าจงมา
สถิตในมือของอาตมาด้วยเทอญ"
พระอชิตะทรงตั้งสัตยาธิษฐานแล้ว จึงเหยียดมือออกไป
ขณะนั้น บาตรก็ปรากฏตกลงจากอากาศ
ประดิษฐานอยู่ที่มือของพระอชิตะ
พระอัครมหาสาวกและพระอสีติมหาสาวก ได้มีดำริว่า
บาตรนี้ควรแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า ไม่ควรแก่มหาสาวกทั้งหลาย
แลภิกษุรูปนี้จะได้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาลเป็นแน่.
พระพุทธองค์ทรงพยากรณ์ว่า
"ท่านอชิตภิกษุรูปนี้ เป็นพระโพธิสัตว์
จะได้ตรัสรู้เป็น "พระเมตไตรยพุทธเจ้า" ในอนาคต"
พระนางประชาบดีโคตมี ได้ทอดพระเนตรเห็นดังนั้น
ก็มีความปิติโสมนัสเป็นกำลัง
ด้วยวัตถุทานที่ถวายให้แก่พระอชิตะ
แล้วกราบทูลลาพระผู้มีพระภาคเจ้า
เสด็จคืนพระราชนิเวศน์สถาน
**********
เมื่อพระอชิตะได้รับผ้าคู่นั้นมาแล้ว
เห็นว่า "ไม่ควรแก่ท่าน"
จึงนำผ้าผืนหนึ่งไปปูบนเพดานบนพระคันธกุฎี
แห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า
อีกผืนหนึ่งแบ่งเป็น ๔ ท่อน
ผูกเป็นม่านห้อยลงในที่สี่มุมแห่งเพดานนั้น
แล้วอธิษฐานว่า "ขอให้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต"
**********
ปฐม. แปล. -/๓๑๕-๓๒๘ ๒. อนาคตวํส. -/๔๓-๕๖
(จาก สารานุกรม ใน cd พระไตรปิฏกฉบับธรรมทาน)
**********
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
