ฎีกาที่ 6251/2562 (บางส่วน)
ที่ผู้ร้องอุทธรณ์ว่า ศาลชั้นต้นไม่มีอำนาจสั่งให้ผู้ร้องใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนผู้คัดค้าน โดยกำหนดค่าทนายความ 10,000 บาท เนื่องจากผู้ร้องและผู้คัดค้านไม่ได้มีคำขอ เป็นเรื่องนอกคำร้องนอกคำคัดค้านนั้น เห็นว่า อุทธรณ์ข้อนี้เป็นการกล่าวอ้างว่าคำพิพากษาของศาลชั้นต้นฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 ซึ่งเป็นกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน
ผู้ร้องมีอำนาจยกขึ้นอุทธรณ์ได้ตามพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ.2545 มาตรา 45 (2) เห็นว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 167 วรรคหนึ่ง บัญญัติให้ศาลมีคำสั่งในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมลงไว้ในคำพิพากษา ไม่ว่าคู่ความจะมีคำขอหรือไม่ก็ดี ดังนี้ การที่ศาลชั้นต้นกำหนดให้ผู้ร้องใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนผู้คัดค้าน
จึงเป็นการกำหนดค่าฤชาธรรมเนียมให้แก่ฝ่ายที่ชนะคดีตามบทบัญญัติดังกล่าว หาได้เกินคำขอหรือนอกคำร้องนอกคำคัดค้านไม่ แต่ที่ศาลชั้นต้นกำหนดค่าทนายความ 10,000 บาทนั้น ปรากฏว่าผู้ร้องอุทธรณ์ขอให้เพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ จึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์ซึ่งค่าทนายความตามตาราง 6 ท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งกำหนดอัตราขั้นสูงไว้ไม่เกินร้อยละ 5
ดังนั้นค่าทนายความที่ศาลชั้นต้นกำหนดจึงไม่ชอบด้วยตาราง 6 ดังกล่าว แม้ปัญหานี้ไม่มีคู่ความฝ่ายใดอุทธรณ์ แต่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกาเห็นสมควรกำหนดใหม่เสียให้ถูกต้อง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
