" คาปู "นกแก้วพันธุ์เล็กที่สุดในโลก
คาปู ( คาปูชิโน่ )เป็นนกฟอพัสตระกูลนกปากขอ สายพันธุ์จิ๋ว มีขนาดเล็กที่สุด
ในบรรดานกแก้วทุกสายพันธุ์
คาปู เป็นนกเพศผู้ ตัวเท่าครึ่งฝ่ามือ สีเขียวอ่อนอมเหลือง ปัจจุบันอายุได้ประมาณ
ปีกว่าๆ
เจ้าของฟาร์มเพาะเลี้ยงที่จังหวัดตราด ฟักไข่มาดูแลบริบาลแบบลูกนกอนุบาล-นกเด็กอ่อน อายุได้ประมาณเดือนเศษ จำได้ว่ารับตัวมาเดือนพฤศจิกายน ปี 2564 เขาบอกว่าเป็นพันธุ์ผสม เรียกว่า American Yellow pine อะไรทำนองนั้น
ลำตัวสีเหลืองอมเขียวเขียวอมเหลืองรวมๆกันเลยอยากเรียกว่า เขียวเสวย เพราะสีเขียวน่ากินมาก นกนะไม่ใช่มะม่วง... สุดท้ายเรียกยากยุ่งก็เลยตั้งให้เท่ห์แบบหวานมันว่า คาปู - คาปูชิโน่ แรงบันดาลใจที่ทำให้ตัดสินใจไปรับตัวนายคาปู เพราะ หลายเดือนที่ผ่านมาได้ดูYoutube คนเลี้ยงสัตว์สารพัดอย่างวนจนมาถึงเลี้ยงนกพัุนธ์ต่างๆมากมาย เมื่อพิจารณาแล้วก็ค่อยๆย่อขนาดลงมาเป็นนก แรกๆก็อยากจะเลี้ยงพวกมานกแก้วพันธุ์ใหญ่ แต่เมื่อดูถึงขนาดพื้นที่และการส่งเสียงแล้ว ความเหมาะสม ใช้คำว่าที่สุดนะ น่าจะเป็นเจ้าตัวจิ๋วนี้แหละ
สีสรรก็สวยงามสบายตา พื้นที่เลี้ยงกระทัดรัด อาหารก็สารพัดมากมาย ที่เป็นการจูงใจให้อยากเลี้ยงมากคงมาจากการไปออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ และมีกลุ่ม ชมรมนกบินอิสระ เห็นเขาปล่อยนกบินไปบนท้องฟ้าและก็ให้นกได้บินอย่างอิสระตามสบายใจนก และก็เรียกนกกลับโดยใช้สัญญานนกหวีดบินกลับมาเกาะคอน ที่ตรงหน้าเจ้าของอย่างแม่นยำ ช่างแสนรู้และมีความน่ารัก ที่มันรักเจ้าของมันดีจริง
คำถามที่น่าสงสัยของทุกคนถามคือทำไม่เลือกตัวนี้ นกตัวนี้ มาล่ะ มีตั้งหลายตัวสีก็เหมือนๆกัน หน้าตานกก็เหมือนกัน ?
คำตอบก็คือ ใช้ใจมัง กำหนดว่าที่อยู่ในกรงทั้งหมดขอตัวเดียวที่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันเช่นเดินเข้าหา ท่าทางแข็งแรง สายตาไม่ป่วยอ่อนแอไม่เคลื่อนไหว
และประการสุดท้ายเชื่องมือรับรู้ว่าต้องการการสัมผัส มีสองตัวที่เดินมาหาเข้าท่าเข้าที่ทั้งสองตัว แต่เมื่อต้องการเลือกก็ต้องวางอีกตัวหนึ่ง ที่เป็นเพศเมีย
ตัวที่เลือกเป็นเพศผู้
ตามธรรมชาติมนุษย์และสัตว์ ถ้าถูกเลี้ยงดูชีวิตจากลูกป้อนทุกประเภทความคุ้นเคย
ความผูกพัน ความไว้วางใจที่มีต่อกันจะแปลสัญญานให้เห็นถึงความเชื่องและเห็นคนเลี้ยงเป็นเพื่อน เป็นคนสนิท เป็นพี่ เป็นพ่ออย่างแน่นแฟ้นนัวเนียมากๆเลยทีเดียว
ในกรณีที่ซื้อมาเป็นคู่เป็นคี่ หรือมากกว่าหนึ่งตัว
คนเลี้ยงอย่างเราก็จะเป็นแค่คนให้อาหาร ได้ความเชื่องเช่นกันแต่กิจกรรมการมุ่งความสัมพันธุ์ก็จะกระจายออกไปไม่โฟกัสตัวใดตัวหนึ่งเพราะเราเป็นมือใหม่จึงอยากใส่ใจและฝึกแค่ตัวเดียวก่อน ส่วนกิจกรรมการเล่น การสื่อสารของนกก็จะเรียนรู้เติบโตอยู่กับเพื่อนเสียมากว่าจะเชื่องและติดคนเลี้ยงเป็นพิเศษ
หลักคือถ้าเราต้องการให้เขาติดเรา เราติดเขาแบบมีกันและกัน ก็ต้องมุ่งเป้าเลี้ยงตัวเดียวจะดีมากๆครับ ส่วนในอนาคตจะขยายพันธ์ุหรือหาเพื่อนใหม่มาให้ตอนโตก็ว่ากันไป
อายุเฉลี่ยน่าจะประมาณ 10 ปีขึ้นครับสำหรับนกฟอพัส
วัยลูกป้อนที่ขนคลุมยังไม่เต็มตัว
สังเกตว่าขนสีเริ่มคลุมมากขึ้นแต่หางยังสั้น จงอยปากยังไม่แหลมคมเพื่อจิกอาหารเต็มฟอร์ม ยังต้องใช้วิธีการป้อนอาหารด้วยช้อนเล็กๆหลังผ่านวัยนกเด็กอ่อนที่ใช้ป้อนด้วยสายยาง ที่เรียกว่า นกวัยลูกป้อน
มือใหม่ครั้งแรก ศึกษา ดูยูทูป หาข้อมูลการเลี้ยง สารพัด กลัวเด็กชายคาปู จะเป็นอะไรไป ความคิดในหัวคือต้องเลี้ยงดูให้รอดให้ได้ ( อย่าม่องเท่งไปซะก่อนนะ ) เพราะใหม่ทั้งนกทั้งคน เป็นช่วงที่ต้องเรียนรู้กันแบบตัวต่อตัวทุกวัน
วันแรกที่บ้านใหม่ ชงเอาหารผงกับน้ำอุ่น จับตัวใช้หลอดสลิงค์ป้อนเข้าปาก โอยสนุกสนานเปะปะเลอะเทอะเชียว ไม่ง่ายแต่ก็ต้องทำด้วยตัวเองให้ได้
ตอนเสียบสายเข้าปากแหย่เข้าไปในลำคอให้เขากลืนอาหารให้เป็นจนคุ้นและเริ่มใช้ช้อนเล็กจิ๋วเท่าปากป้อนให้เริ่มกลืนเอง กว่าจะผ่านกระบวนการนี้ได้ก็ลุ้นกันทุกวัน
คำว่าลูกป้อนมีความหมายว่า ถ้าอยากให้เชื่องติดคนเลี้ยง
ก็อย่างที่เห็นครับ ติดคนติดมือเชื่องแบบแทบจะนัวเนีย ยิ่งตอนเริ่มปีกเต็ม บินไปทีจากมือหน้าคละมำ หัวชนหน้าต่าง เกาะม่านร่วงลงพื้นตีลังกา ดีนะที่ไม่คอเดี้ยงหักไป ต้องระวังตอนเลี้ยงฝึก Call Back เรียกกลับในบ้านนะครับ พอเริ่มขนคลุมจิกกินอาหารเม็ดเริ่มเคี้ยวละก็จะเริ่มเข้าสู่ วัยหลงปีกตัวเอง Call ไปเถอะไม่ยอมกลับมาเลยบินแบบสนุกปีกชนนั่น เกาะนี้ เล่นเอาปวดหัวเชียว ดีที่สุดคือ 2 ทุ่มก็เข้านอน ถ้าคลุมผ้าเข้ากรงแล้วไม่ส่งเสียง หลับแล้วตื่นพร้อมเจ้าของตอนเช้า
หลับตามเวลา 2 ทุ่ม ก็ตาปรือตาปิดละ
เจ้าของควรต้องให้เวลา ต้องฝึกต่อเนื่องและปล่อยสักระยะหนึ่งพอปีกแข็งแรงควบคุมการบินได้บ้างก็จะสามารถฝึกCall Backเรียกกลับมาเกาะที่คอนหรือมือเราได้ดีขึ้น ที่Landding ที่ดีที่สุดก็คือ บนหัวเรานี่แหละชอบที่สุด
ในความเห็นนะครับทุกท่านที่เลี้ยงผ่าน 6 เดือนไปแล้วผู้เขียนคิดว่านกจะเริ่มเชื่อง
เป็นวัยที่สนิทสนม รู้ภาษาน่ารักมากๆครับ...อันนี้ก็อยู่ที่เจ้าของนกที่หมั่นให้ความรักความใกล้ชิดจนนกติดเจ้าของ พาออกไปไหนมาไหนได้โดยที่ไม่บินหลงหนีไปแล้วไม่กลับมาซึ่งเป็นปัญหาของเจ้าของนกที่กังวลที่สุด
หลายๆท่านสามารถบรรลุเป้าไปถึงปล่อนนกฝึกบินอิสระที่สาธารณะได้อย่างสบายใจอันนั้นถือว่าสุดยวด สุดยอดเลยครับ
กลับมาที่เจ้าคาปู วันนี้ ชอบกินดอกกระเพรา ใบกระเพรา พริกทุกชนิด ด้วยนกไม่มีต่อมรับรสชาด จึงไม่รู้สึกเผ็ดสักนิด กินพริกได้ทั้งวันไม่เหมือนลิ้นมนุษย์
ผลไม้มีมีเมล็ดในเนื้ออย่างแก้วมังกร พืชผักกินได้สารพัด ข้าวโพดสดข้าวโพดต้มฯลฯ เห็นเราตั้งโต๊ะอาหารก็เตรียมมาละ
ตอนนี้ทำได้ทุกกิจกรรม ยกเว้นยังไม่มั่นใจทั้งนกทั้งคนที่จะออกสู่โลกกว้าง จึงได้แต่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้าน ในบริเวณบ้าน และพากันไปท่องเที่ยวเกาะคอนชมนกเพื่อนๆ ชมไม้ไปเท่านั้น ก็มองตาถามกันหลายครั้งแล้วนะว่าถ้าปล่อยอิสระแบบพี่ๆเขาจริงจะไปเที่ยวเองนานไม๊หรือจะไปแล้วไปลับหายหรือบินเพลินจนกลับบ้านไม่ถูกนะ
อ้อ...ที่สำคัญนกเลี้ยง นกบ้านเขาหากินไม่เป็นเหมือนนกธรรมชาติ หลงไปก็จะใช้ความฉลาดบินเข้าบ้านไปเกาะหัวเกาะตัวคนเจ้าของบ้านใหม่ ที่น่าสงสารคือบินไป เจอสัตว์อื่นที่ทำอันตรายเสียก่อนพบคนที่ดูแลหรือนำพาส่งกลับบ้านเจ้าของ
ส่วนใหญ่จะติดเบอร์โทรไว้ที่ข้อเท้า ที่ทันสมัยมากถึงกับใช้เป็นสัญญานตามตัวเลยทีเดียวเลยละ
ทุกกิจกรรมเกิดจาความผูกพันจนเป็นส่วนหนึ่งชีวิต
อ้าว...เที่ยงกว่าแล้ว ไปทานข้าวกระเพราคาปู เอ๊ย กับเจ้าคาปู ก่อนนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านนะครับ แล้วพบกันใหม่ครับ
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
