บางเรื่องราว เรื่องทีต้องผจญเหตุ ทำให้เกิดสิ่งที่ดี มันก็เป็นเรื่องของคำว่ากุศล ที่กีการกระทำอุปการะเกื้อกูลกันมาดีๆ ในบางเหตุการณ์ มันก็เกิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต .ทั้งที่เกิดจากเหตุเพียงเล็กน้อย ก็ขยายออกมาเป็นอารมณ์ เข่นฆ่ากัน บางทีไม่รู้จักกันด้วยซ้ำไป
แม้แต่การรบราฆ่าฟันกันในสนามรบ ต่างฝ่ายต่างก็ไม่รู้จักกัน รู้แต่ว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นศัตรู ต้องเข่นฆ่าให้ตายกันไป มันมีความยุติธรรมในสนามรบมั้ย เวลาที่รบกัน คนที่อยู่สถานการณ์สงครามมันมีความสุขมั้ย มีการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย แบ่งข้าง..รบกันเสร็จเรียบร้อย คนชนะได้อะไร คนแพ้ได้อะไร ทั้งคนแพ้คนชนะเสียอะไรไปบ้าง คนชนะเอาอะไรไปจากคนที่พ่ายแพ้..คนที่ตายในสนามรบ..เค้าได้อะไร ..มีมั้ยความยุติธรรม
เรามาดุว่า ความยุติธรรม..ในลักษณะ ที่ว่า เค้าด่าเรา เราก็ด่าเค้าตอบ เค้าตีเรา เราก็ตีเค้าบ้าง เค้าฆ่าเรา เราก็ฆ่าเค้า เวลามีการเข่นฆ่ากัน ..นั่น คนที่ถูกเค้าฆ่า เค้าไม่สังขารที่จะลุกขึ้นมาฆ่าทำลายตอบ แต่เค้าก็มีการจองเวร เค้าก็ต้องกลับมาฆ่าคนที่เคยเค้า ..นั้นเค้าเรียกว่า เป็นบัญชีกรรมติดไปกับจิตทั้งคนฆ่าคนที่ถูกฆ่า ต้องมาเกิดทำลายกันอีก จองเวรข้ามภพข้ามชาติ ไม่มีการยุติกรรมนั่นไปได้ มีแต่จะอาฆาตพยาบาทจองเวรกันให่้มันมากขึ้น ไปอีก มีกรรมให้มันหนักหนาสาหัสเข้าไปอีก
มีคนที่ชอบอาฆาตพยาบาทจองเวรกัน ..บางเรื่องก็ใช้เวลา ..กลับมาทวนเวรทวงกรรม ตอนอายุมาก ฆ่าเค้าตายก็มี ..แล้วก็ได้เข้าคุกตอนแก่ ..เค้าว่ายุติธรรมทางโลก แต่ในทางธรรม..เรื่องเวรกรรมไม่ได้จบแค่นั่น ..บางคนติดคุก..ครบกำหนด ..ออกจากคุก..ก็ไปหักล้างทำลายฝ่ายที่ร้ายเค้าก็มี นั่นมันเรื่องของการจองเวร มันไม่สามารถยุติกรรมที่ทำกันได้ ถ้าใจนั่นไม่ทำให้มันเกิดเป็นอโหสิกรรมที่จิตของตน ไม่มีธรรมเป็นที่พึ่ง .ที่เรียกว่า ยุติธรรม ก็เป็นเรื่องราวอุปโลกน์ของโลกเท่านั้นเอง
มันจึงเป็นเพียงคำพูดสวยๆ แต่จิตใจไม่เคย..สงบ..ไม่เคยมีความสุข มีแต่ความวุ่นวาย อาฆาตพยาบาทจองเวร ..เพียงแค่ยืมคำว่า ยุติธรรม มาบังหน้า ..นั่นมันอารมณ์อาฆาตจิงเวรน่ะ ..แต่ก็นั่นแหละ คนเราเวลามีกรรม อยู่กับกรรม มันก็คิดไปอีกทางหนึ่ง ที่เอาคำดีมาอ้าง ทำลายกัน
เหมือนหนังจีน มีฝ่ายอธรรม กับฝ่ายธรรม สู้กันทำลายกันเลือดท่วมจอ ให้คนดูสนุกสนาน ..นั่นมันมายา เอาคำดีๆ มาประดิษฐหาเงินหาทองจมอยู่กับกรรม เรื่องเรียกร้องความยุติธรรม ..ก็ไปพิจารณากันเอง ตัวใครตัวมัน ที่มีเหตุผลในจิตในใจไม่เหมือนกัน
แต่ที่แน่ๆ ถ้าคนมีใจเป็นธรรม เค้าก็อโหสิกรรม ให้มนจบเวรกรรม ให้อภัยทาน ให้อารมณ์เป็นทาน ถึงแม้ว่าเราจะเจ็บปวดทุกข์ใจ เราก็ให้ทุกข์นั้นมันยุติอยู่ที่เรา ไม่กระจัดกระจาย ออกไปสร้างเป็นเวรกรรมต่อไปอีก ..นั่นแหละจึงจะยุติได้ ..ให้อารมณ์นึกคิดพัวพันจดจำเรื่องราวอดีตที่ผ่านมา..ทำอารมณ์นั้นให้เป็นทาน..อโหสิกรรม..ให้ใจเรามีความสุข ไม่ตกหลุมยึดตัวทุกข์อดีตที่ผ่านมา ยึดให้มีทิฐิเพิ่มพูนมีอารมณ์ทุกข์ที่เพิ่มพูน ให้จิตเราต้องเดินทางกับความทุกข์อีกยาวไกล
แล้วเราชอบสุข หรือ ชอบทุกข์ ก็ต้องเลือกเอง ชีวิตการเป็นมนุษย์มีความปกติแข็งแรงไม่ได้ยาวนาน เดี๋ยววัน เดี๋ยวปี สภาพความเสื่อมชรา ความแก่ ความเจ็บ เค้ารอเวลาอยู่ข้างหน้าแน่นอน แต่เรื่องลมหายใจนี่..ซิ ไม่มีความแน่นอน..ไม่รู้ว่าเค้าจะให้หยุดลมหายใจวันไหน ไม่รู้ได้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
