ตอนที่ 12 เพราะแพ้ไม่เป็น เลยต้องแพ้ตลอด
โดย ภก.ดร.จันทรชัย ถวิลพิพัฒน์กุล Ph.D., LLL
เค้าโครงจากเรื่องจริง
เพื่อนเรียนจบมาด้วยกัน จากที่เดียวกัน สมัครงานพร้อมกัน ทำงานที่เดียวกันอีก
เงินเดือนก็น่าจะพอๆ กัน แต่อยู่คนละแผนก
คนนึงอยู่ฝ่ายขาย อีกคนอยู่การตลาด แต่หัวหน้าคนเดียวกัน
ตั้งใจทำงานทั้งคู่ แข่งกันมาตลอด ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
พอดีฝ่ายขาย ตำแหน่ง supervisor ว่างลง
เพื่อนคนที่อยู่ฝ่ายขายได้รับการโปรโมตเข้าแทนที่ ปรับขั้นสูงขึ้น
ส่วนเพื่อนที่อยู่ฝ่ายตลาดยังคงอยู่ที่ระดับเดิม
เพื่อนที่อยู่ฝ่ายตลาดเข้าไปถามหัวหน้าว่าทำไมตนถึงไม่ได้รับการขยับขั้น
สร้างความอึดอัดใจให้กับทุกคนที่เกี่ยวข้อง สุดท้ายต้องปรับให้
ผลที่ตามมาคือ เขาได้สร้างแผลขึ้นในองค์กร ทีมงานอึดอัด
คนทั่วไปไม่พูดอะไร แต่ตั้งป้อม
ท่านคิดว่าอะไรทำให้เขาเป็นอย่างนั้น
ไม่มีอย่างอื่น นอกจากว่า เขารู้สึกว่าตนถูกด้อยค่า
เวลาใครได้รับการปรับขั้น ฉากหน้าอาจยิ้ม แสดงความยินดี
แต่ในใจลึกๆ แล้ว มันกัดกินใจตนเอง
เหมือนว่าของบางอย่างของตนถูกแย่งไป
นั่นเป็นเพราะเขารู้สึกว่าเขาแพ้ไม่ได้ ด้อยกว่าไม่ได้ รอไม่ได้
ภายในรุ่มร้อน เหมือนมีถ่านไฟแดงๆ สุมอยู่ในอก
ภายในอ่อนไหว เส้นใยอารมณ์เปราะบาง
ขาดความมั่นคง ขาดความเชื่อมั่น
การทำงานไม่ราบรื่น ไม่ได้รับความร่วมมือ
ไม่นานเขาก็ต้องลาออกไปเอง ซึ่งนั่นคือ เขาต้องแพ้ในที่สุด
และเชื่อว่าอยู่ที่ไหน ก็เหนื่อย
เราเห็นตัวอย่างคนแบบนี้เยอะ
ทั้งที่สถานศึกษา ที่บ้าน ที่ทำงาน สังคมทั่วไป
เพราะแพ้ไม่เป็น เลยต้องแพ้ตลอด
ว่าไปแล้ว เขาแพ้ตัวเองต่างหาก
แพ้ตัวเองเกิดจากการไม่เห็นค่าตนเอง
แล้วการเห็นค่าตนเองคืออะไร ต้องทำอย่างไร
ทฤษฎีเส้นใยอารมณ์ EMOTIONAL FIBER THEORY ศาสตร์แห่งความมั่นคงภายใน
Hipot การปฏิรูปศักยภาพมนุษย์อย่างบูรณาการ
(Integral Human Potential Transformation)
4 มิติ ศาสตร์ชีวิตองค์รวมเพื่อความมั่นคงยั่งยืน
#ปมด้อย #ความรู้สึกผิด #แพ้ไม่เป็น #อ่อนไหว #เปราะบาง #เส้นใยอารมณ์ #ตัวตน #คุณค่า #ความเชื่อมั่น #อารมณ์ #ความเข้าใจ #การยอมรับ #การให้อภัย #ความมั่นคงทางอารมณ์ #EQ #พลิกฟื้นตนเอง #การถูกปฏิเสธ #ความผิดหวัง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
