เหตุการณ์ยังคงปกติดีอยู่ บทที่3
"ฮัลโหล เทสท์ 1 2 3...
เวลาตอนนี้ก็น่าจะราวตี2 นอนไม่หลับจริงๆ
เสียงหมอแว่วๆกรอกหูประมาณว่า คุณเชงโก คุณน่ะทำใจให้สงบนะ ทำสมาธิบ้างก็ได้ แล้วจะรู้สึกดีขึ้นอีกเยอะ หลับก็ง่ายด้วยนะ
ช่างมันเหอะหมอ
แต่ว่านอนไม่หลับตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน อากาศกำลังสบายๆ เงียบสงบ เผื่อจะคิดอะไรออกบ้าง
มองไปมองมา วิวที่เห็นถนัดชัดสุดก็ไม่พ้นหอคอยประจำเมือง มันดูใหญ่สมกับที่เป็นสัญลักษณ์ของเมืองเมกะโลโพลิสที่1จริงๆ ไม่สิ ตั้งแต่ยังเป็นเมโทรซิตีที่1ด้วยซ้ำไป
จะว่าไป วันนี้มันก็วันครบรอบที่เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ของเมืองนี่ ผมขอไว้อาลัยให้กับชาวเมืองกับนายกเทศมนตรีที่ตายไปด้วยก็แล้วกัน เอ ท่านนายกเทศมนตรีนี่ชื่อคุณจูนใช่เปล่าเนี่ย อืมม์ ใช่ ใช่จริงๆด้วย จำได้แล้ว เป็นผู้หญิงคนแรกเลยที่รับตำแหน่งนี้
ยังไงก็เหอะ เมืองพังก็สร้างใหม่ได้ สร้างเร็วจนจะถึงเขตที่ผมอยู่แล้ว อย่างว่า สร้างใหม่มันง่ายกว่าซ่อมของเก่า แต่ถ้าเป็นแถวนี้ล่ะก็ ผมขอบอกได้เลยว่าคงจะต้องช้าหน่อย เขตนี้มีคนอยู่ค่อนข้างแออัดเพราะตอนที่แผ่นดินไหวเขตนี้เสียหายน้อย คนจากที่อื่นเลยย้ายข้ามมาอยู่ชั่วคราว แล้วก็กลายเป็นถาวรไป แถมค่าเช่าเขตนี้มันถูกมากเมื่อเทียบกับเขตที่สร้างใหม่ คนเลยเยอะ
แต่ผมว่าแถวนี้ไม่ค่อยน่าอยู่เท่าไหร่นักหรอก คือ เอ่อ มันมีผี แล้วก็ดุด้วย นี่ถ้าผมมีเงินพอผมจะรีบย้ายออกไปในทันใด
ผีที่ว่าก็คนที่ตายไปตอนแผ่นดินไหวนั่นล่ะ พูดแล้วก็ขนลุก จำได้ว่าตายกันไปเกินครึ่งค่อนเมืองกันเลย ผีพวกนี้หลอกชาวบ้านแถวนี้มั่ง สิงคนมั่ง ก่อกวนทำลายข้าวของมั่ง คนที่มีที่ไปก็ทยอยย้ายกันไป ที่ไม่มีที่ไปก็อยู่กันไปกลัวกันไป ดีที่มีพวกโกสท์ฮันเตอร์มาคอยดูแลอยู่ เรียกไปทีก็มาจัดการที ผมพอรู้จักคนในหน่วยนี้อยู่เขาเลยเจียดอุปกรณ์จัดการกับผีมาให้ใช้บ้างค่อยอุ่นใจหน่อย แหม ผมก็กลัวผีเหมือนกันนี่นา
ว่าแต่มันไปเกี่ยวอะไรกับที่ผมนอนไม่หลับวะเนี่ย
ไอ้ที่ผมนอนไม่หลับอยู่ถึงตอนนี้ก็เพราะไอ้เอกสารพวกนี้ต่างหาก
เรื่องคือมีผู้ว่าจ้างมาขอให้ผมรื้อคดีปล้นรถรับส่งนักเรียนเมื่อหลายปีก่อนให้มันชัดเจนกว่าที่ทางตำรวจทำไว้เพราะเชื่อว่าคดีนี้น่าจะมีเบื้องหลังบางอย่างแอบแฝงอยู่ คดีนี้คนร้ายจับนักเรียนในรถรับส่งเป็นตัวประกันแต่คนร้ายเกิดคลุ้มคลั่งระหว่างที่กำลังเจรจาต่อรองแล้วดันกดระเบิดที่ตัวเองใช้เป็นอาวุธในการปล้น ผลคือคนในรถตายเรียบ ปิดคดี ไม่มีใครอยากพูดถึงมันอีก ฝันร้ายของเมืองเลยล่ะ
ผมบอกปัดไม่รื้อคดีนี้ไปหลายรอบ มันไม่มีอะไรนี่ ทุกอย่างชัดเจนอยู่ในตัวอยู่แล้ว ผู้ว่าจ้างเลยให้เอกสารชุดนี้กับผมมา
มันเป็นประวัติโดยละเอียดของเด็กนักเรียนและคนร้าย ประวัติครอบครัวและผู้เกี่ยวข้องแล้วก็เรื่องอื่นๆ เอกสารระบุไว้ชัดเจนว่าบรรดาแม่ของเด็กๆกลุ่มนี้แทบทุกคนรวมทั้งคนร้ายด้วยเคยมีประวัติยุติการตั้งครรภ์อันมาจากการใช้ยาแก้ปวดPA-16ทั้งนั้น
ยาแก้ปวดตัวนี้เป็นที่รู้กันทั่วไปต่อมาว่ามีผลข้างเคียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหญิงตั้งครรภ์จนทางการต้องสั่งห้ามผลิตและจำหน่ายอย่างเด็ดขาด ส่วนเด็กๆกลุ่มที่ว่าก็มีความสามารถพิเศษแทบทุกคนและถือว่าเป็นกลุ่มระดับหัวกระทิของโรงเรียน แต่น่าแปลกเช่นกันที่เด็กกลุ่มนี้ติดจะก้าวร้าวและนิยมความรุนแรงอยู่ไม่น้อย ฟังดูก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดปรกติ ถ้าจะมีก็แค่เด็กๆเขาก้าวร้าวรุนแรงบ้าพลังไปตามวัยเท่านั้นเอง
เอกสารบอกต่อไปอีกว่าจากการตรวจสอบอย่างเข้มงวดยาแก้ปวดตัวนี้ไม่ได้มีผลข้างเคียงอย่างที่ทุกคนรับรู้ มันเป็นยาแก้ปวดที่ค่อนข้างแรงแต่ไม่ได้มีผลข้างเคียงมากมายไปกว่ายาตัวอื่นในตลาด บริษัทที่ผลิตยาตัวนี้เป็นเอกชนก็จริงอยู่แต่ก่อนหน้าที่จะผลิตยาตัวนี้ก็ถูกบริษัทยาของทางการเทคโอเวอร์ภายในไปก่อนหน้าแล้ว สรุปคือบริษัทยานี้เป็นหน่วยงานผลิตยาตัวนี้ของทางการนั่นเอง อีกอย่างยาตัวนี้ก็ใช้กันแพร่หลายตามโรงพยาบาลทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโรงพยาบาลของรัฐ
เอกสารอื่นๆที่ผู้ว่าจ้างให้ผมมายังมีอีกมากที่เมื่อผมอ่านแล้วต้องตั้งคำถามแทบทุกเรื่อง
คำถาม ผู้ว่าจ้างคนนี้ไปเอารายละเอียดพวกนี้มาจากไหน มันละเอียดมากจนน่าสงสัย ผมเคยอ่านสำนวนคดีนี้มาก่อนจำได้ดีว่ามันไม่ละเอียดขนาดนี้ คนที่จะรวบรวมข้อมูลได้ขนาดนี้ต้องเป็นคนวงในมากหรือไม่ก็เป็นคนบงการเสียเองและมันจะโยงไปที่คำถามเรื่องจุดประสงค์ว่าทำไปทำไม เพื่ออะไร
มันทำให้ผมสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆ
แล้วที่สงสัยขึ้นมาอีกอย่าง คดีนี้คงรื้อไม่ได้อยู่แล้วไม่ว่าจะยังไงก็ตาม คุณผู้ว่าจ้างจะมาจ้างผมไปทำไม
น่าจะต้องมีคุยกันหน่อยแล้ว..."
เสียงปุ่มปิดเครื่องเล่นเทปคาสเซ็ทแบบโบราณดังขึ้น...
ทอดสายตามองออกไปด้านนอก
ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลนัก
...
...
...
บทที่2
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
