29 เม.ย. 2023 เวลา 07:00 • นิยาย เรื่องสั้น

เหตุการณ์ยังคงปกติดีอยู่ บทที่4

วันนี้อากาศค่อนข้างร้อน เมกะโลโพลิสที่1ดูเงียบไปถนัดใจ
ช่วงนี้คนส่วนใหญ่ยังทำงานอยู่ในสำนักงานแม้ว่าจะใกล้เที่ยงแล้ว ตามท้องถนนมีคนเดินประปรายหลบแดด แต่ไม่นานพนักงานของหน่วยงานต่างๆก็จะทยอยเดินออกมา บรรยากาศจะเริ่มคึกคัก จากนั้นจะดูเงียบไปอีกจนกว่าจะถึงช่วงเลิกงานที่เมืองจะกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ
พาหนะลำหนึ่งเลี้ยวเข้ามาที่ลานจอดของอาคารสำนักงานรักษาความปลอดภัยแห่งเมกะโลโพลิสที่1
"หัวหน้าคะ ผอ.หน่วยโกสท์ฮันเตอร์มาแล้วค่ะ"
"เชิญเข้ามาเลย"
"ค่ะหัวหน้า"
"เรื่องเป็นไปตามรายงานอย่างเป็นทางการค่ะ ศจ.รอยหายตัวไประหว่างเดินทางกลับจากงานสัมมนาจนถึงตอนนี้รวม4วัน ดิฉันแจ้งให้ทางหน่วยรักษาความปลอดภัยทราบและได้ส่งทีมของโกสท์ฮันเตอร์ออกตามหาแล้วค่ะ"
"มีอะไรคืบหน้าบ้างไหม"
"ตอนนี้ยังไม่มีเลยค่ะ"
อีกฝ่ายนั่งนิ่งแล้วเรียกข้อมูลของศจ.รอยขึ้นมา
"ทำไมทางหน่วยไม่บอกปัดงานสัมมนา คุณก็รู้นะว่าบริเวณนั้นอยู่ใกล้กับเขตปฏิบัติการของเรามาก"
"ดิฉันทราบค่ะ ทางเราปฏิเสธไปหลายครั้งแล้ว แต่ศจ.รอยต้องการเข้าร่วมสัมมนาค่ะ"
"ทำไม งานสัมมนานี่มันอะไรกัน"
"เป็นงานเกี่ยวกับเรื่องโกสท์ในท้องถิ่นต่างๆค่ะ อย่างตำนานพื้นบ้าน นิทานอะไรทำนองนั้นค่ะ ศจ.รอยบอกว่าต้องการข้อมูลเพิ่มเติมนอกจากที่เรามีอยู่จากตำนานของที่อื่นๆค่ะ"
"ไร้สาระ ทางหน่วยไม่น่าจะเสี่ยงกับเรื่องนี้นะ"
"ดิฉันทราบค่ะ แต่..."
ผอ.หน่วยโกสท์ฮันเตอร์ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแล้วหันไปทางเลขานุการที่ยืนอยู่
เลขานุการจึงแสดงความเคารพแล้วถอยออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
"ว่าไป"
"ศจ.รอยมีความสำคัญกับทางหน่วยโกสท์ฮันเตอร์มาก เขาเป็นคนที่คิดระบบอาวุธ อุปกรณ์ และวิธีการรับมือกับพวกโกสท์ แถมยังเป็นคนทำวิจัยเรื่องโกสท์จนเรียกได้ว่าเป็นมือหนึ่งในเรื่องนี้ ทุกอย่างที่เรารู้ทั้งหมดก็มาจากเขา รวมทั้งอาวุธและอุปกรณ์ใหม่ๆที่กำลังทดสอบอยู่ตอนนี้ก็เช่นกัน ทางหน่วยจำเป็นที่ต้องอนุญาตให้เขาเข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้ตามที่ร้องขอเพราะไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะดึงดันไปในฐานะส่วนตัวอยู่ดี"
"แล้วก็มาเกิดเรื่องนี้เนี่ยนะ"
ผอ.หน่วยโกสท์ฮันเตอร์ไม่ตอบอะไร
"งั้นที่ฉันส่งมาร์คัสไปก็ถูกแล้ว"
"ว่าไงนะ?!"
"ฉันบอกว่าฉันส่งมาร์คัสไปแล้ว"
"มาร์คัสเป็นทีมสังหารนะ?"
"แต่ก็เป็นทีมค้นหาที่เก่งที่สุดเหมือนกัน"
"บ้าน่า"
คราวนี้อีกฝ่ายโบกมือเป็นการตัดบท ผอ.จึงเงียบลงไปแต่มีทีท่าไม่เห็นด้วย
"ถ้าเขาเป็นคนสำคัญขนาดนี้ก็คุ้มกับที่ส่งมาร์คัสไป"
"จะบ้าแล้วเหรอ ฉันไม่เห็นด้วย"
"ฉันตัดสินใจแล้ว"
"เราก็รู้กันดีว่ามาร์คัสเป็นตัวอันตราย"
"ศจ.รอยรู้เรื่องพวกเรามากน้อยแค่ไหนลิซ?"
"ทำไมหรือเลนนา?"
"ฉันถามว่าเขารู้เรื่องพวกเราหรือเปล่า"
"ฉันรับประกันว่าเขาไม่รู้เรื่องพวกเราแน่นอน"
"แน่ใจได้หรือลิซ ถ้าเขาเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆ เขาก็น่าจะพอจับอะไรได้เหมือนกัน คนมีความสามารถระดับนี้แล้ว ตามประวัติที่เรามีระบุชัดเจนนะลิซ และเธอก็บอกอยู่แล้วนะว่าเขารู้เรื่องโกสท์มากที่สุดดังนั้นเราจะประเมินเขาต่ำไปไม่ได้ อีกอย่าง..."
"เขาไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน!"
"ยังไงฉันก็ยังติดใจกับผลตรวจพันธุกรรมของเขาอยู่ดี"
"แต่ประวัติกับผลตรวจก็บอกชัดอยู่แล้วนี่ สภาพทางกายและสภาพจิตไม่มีอะไรบ่งชี้ว่าจะมีอะไรที่ผิดไปจากปกติ เขาก็เหมือนกับเรานะเลนนา เขาเป็นGen-10เหมือนพวกเรา พวกเราทุกคนเป็นปกติทุกอย่าง พันธุกรรมของพวกเราเสถียรแล้ว ถ้าเขาผิดปกติงั้นพวกเราก็ต้องผิดปกติเหมือนกันสิ อีกอย่างนะศจ.ไม่เหมือนกับเด็กๆกลุ่มนั้นที่เราตรวจเจอความผิดปกติจากพันธุกรรมที่ไม่เสถียรในGen-11!"
"ลิซ เธอใช้อารมณ์มากเกินไปหรือเปล่า?"
"ไม่"
"การส่งมาร์คัสไปทำให้ฉันหมดห่วง"
"หมดห่วง? เดี๋ยวนะเลนนา หรือว่าเรื่องรถรับส่งนักเรียนก็เป็นฝีมือมาร์คัสเหมือนกัน มิน่าล่ะ ฉันนึกแปลกใจว่าทำไมตอนที่เรากำลังเจรจาต่อรองจู่ๆคนร้ายถึงคุ้มคลั่งได้ขนาดนั้น แล้วยังจะเรื่องระเบิดอีก มาร์คัสใช่ไหม?"
ทุกอย่างในห้องเงียบสนิท บรรยากาศกดดันอึดอัด
"ลิซ หน่วยเหนือส่งข่าวให้เรายุติภารกิจทันที"
"หือ...?"
"ได้ยินไม่ผิดหรอก ยุติภารกิจทันที"
"แต่ว่าภารกิจที่เขตด้านนอกจวนสำเร็จแล้วนี่ กำลังพลจากหน่วยเราที่ส่งไปเข้าร่วมภารกิจก็ยัง..."
"หน่วยเหนือกำลังถูกหน่วยสอบสวนกลางติดตามเรื่องนี้ เรากำลัง..."
"ถูกลอยแพ เธอจะบอกอย่างนั้นใช่ไหมเลนนา?"
เลนนานิ่งเงียบไป นานพอดูจึงพยักหน้าตอบ
"หน่วยเหนือยังปกป้องเราอยู่ ไม่งั้นพวกเราก็โดนกวาดทิ้งไปแล้วนะลิซ"
"ก็ไม่ต่างกันหรอก เราถูกลอยแพแล้ว แค่นับเวลาถอยหลังเท่านั้นเอง"
"ไม่ว่ายังไงฉันก็จะทำตามหน้าที่ต่อไป ทำให้จบ  ทุกอย่างต้องถูกเก็บเงียบ ไม่มีร่องรอยเหลือ"
ลิซลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่พอใจ
เลนนามองตามแล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง
หอคอยประจำเมืองยังคงตั้งตระหง่านอยู่
โดดเด่น แข็งแกร่ง สง่างาม
มั่นคง
มันจะเป็นอย่างนี้
เสมอ...?
...
...
...
บทที่3

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา