เรื่องของสัตว์เลียง ที่มันมาอยู่ใกล้ชิดกับคนมีคนดูแล เลี้ยงดู ..มันก็เหมือนมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมา ต้องมาอุปถัมภ์อุ้มชูเลี้ยงดู เจ็บป่วยก็พาไปรักษา มันก็เป็นเรื่องที่เคยคล้องกรรมกันมา จึงมาต้องดูแลเค้า เหมือนกับเค้าเคยดูแลเรามาก่อน พอหมาหายไปจากบ้านก็เป็นทุกข์เป็นร้อน ไม่หลับไม่นอน ตามหาหมา (แล้วคนหายออกไปจากบ้าน ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ ยังไม่ค่อยเป็นห่วง พอหมาหายไป เนื่องจากเทศกาล มีการจุดพลุ เสียงดัง หมามันก็เตลิด)
มีเรื่องหนึ่ง พระท่านสอนเด็ก ให้ทำใจนิ่งๆ พูดคุยกับหมา ..หมากับเด็ก ก็เล่นหยอกล้อกันสนุก นั่วหัวเราะกับหมา ..ท่านก็เลยต้องบอกให้หยุดทำ ..เพราะเดี๋ยวจิตมันจะเตลิด..ไปยึดอารมณ์ของหมาเข้า แล้วก็จะพูดคุยกับมนุษย์ลำบาก..
มีหมาอีกตัวหนึ่ง..เรียกว่าไอ้ตุ่น แม่ไอ้ตุ่นไปออกลูกบนภูเขา ฝนตกหนัก น้ำก็พัดไอ้ตุ่นลงมา เกือบถูกน้ำท่วมตาย พระก็เอามาเลี้ยง..ไอ้ตุ่นมันเป็นหมามีกรรม เวลาฝนตก มันต้องออกไปนั่งตากฝนจนตัวสั่น ..เปียกปอนตากฝนอย่างนั้น จนกว่าฝนจะหยุด ถึงเดินเข้าชายคา ใครเอาไอ้ตุ่นเข้ามาหลบฝน มันก็ดิ้นร้องโหยหวน แล้วก็ออกไปตากฝนอีก
มันเป็นกรรมอะไรของไอ้ตุ่นหนอ.. ตอนหลัง..พระท่านบอกว่า ตอนที่เกิดเป็นคน ..ไอ้ตุ่นมันใจดำ ฝนตกหนัก คนเค้าขอหลบใต้ชายคาบ้าน ไอ้ตุุ่นมันไม่ยอมให้เค้าหลบอาศัย ..พอมาเกิดเป็นหมา มันก็ต้องชดใช้กรรมของมัน
การที่เราเลี้ยงหมาบ้าง แมวบ้าง มันก็มีความผูกพัน ยึดรูปหมา เป็นที่ให้ความเพลิดสนุกสนาน ก็เล่นกับมันจนเคยชิน ..จะดุด่าว่ามันก็ไม่เถียง ..ไม่เหมือนอยู่กับคน เรื่องนั่นเรื่องนี้ ลีลามันมากมาย มันก็ยึด ชอบ..ที่จะเล่นกับหมา เหมือนเด็กที่เล่ามาก่อนหน้านี้ เล่นกับหมา คุยกับหมารู้เรื่อง .ดี แต่เวลาจะคุยกับคน มันหงุดหงิด..ตรงนี้มันหน้ากลัว แล้วเวลาไปเห็นหมา มันตกทุกข์ จิตที่เรายึดเค้านั่นแหละ จะเป็นทุนทำให้จิตเราโศกเศร้าไปด้วย เหมือนหมามันทุกข์ เราก็ทุกข์ไปตามเค้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
