หลายคนบอกผมว่า คนเราต้องสู้ชีวิต ผมกลับมีความรู้สึกว่า ศิลปะของการมีชีวิตที่ดีนั้น ต้อง "ไม่ฝืน" กระแสการพัดพาของชีวิต แต่ไม่ได้หมายความว่า "ยอมจำนน" ต่อชีวิต
ชีวิตมันไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวัง เราไม่รู้หรอกว่า อะไรจะเกิดขึ้น หลายอย่างเราควบคุมไม่ได้ ก็มีหลายอย่างที่เราควบคุมได้ แต่โดยรวมแล้ว โลกเต็มไปด้วยปัจจัยที่เราหยั่งรู้ไม่ได้ อธิบายไม่ได้ ซึ่งคนไทยเรียกมันว่า โชคชะตาบ้าง กรรมบ้าง
สำหรับผมแล้ว ศิลปะการดำเนินชีวิต อยู่ที่การเตรียมตัว ส่วนเตรียมตัวเรื่องอะไรนั้น ก็ขึ้นอยู่กับจริตของแต่ละคนซึ่งแตกต่างกัน
ผมมักไม่ก่อหนี้ ในชีวิตนี้มีหนี้น้อยมาก กินน้อย อยู่ง่าย คนอื่นเอาสิ่งของมาอวด ผมก็ไม่ได้อยากได้ตามเขา ผมเป็นคนสุดท้ายของกลุ่มที่ซื้อรถ แต่เป็นคนแรกๆที่ซื้อบ้าน
เงินไม่สำคัญ แต่เป็นเรื่องจำเป็น อย่างน้อยต้องกินอยู่สบาย สิ่งของไม่ใช่เรื่องสำคัญ การลงทุนสำคัญกว่า หลังเกษียณจะได้ไม่นอนผวา
สุดท้ายจิตวิญญาณภายในตัวเราเองคือความสุขที่แท้จริง เมื่อตัวตนหรือ EGO ของเรามันเล็กลงไปเรื่อยๆ คุณจะเต็มอิ่มกับชีวิต เรื่องนี้เงินทองซื้อไม่ได้ คนรวยหลายคนเป็นโรคซึมเศร้า เพราะไม่เคยเต็มอิ่มกับชีวิต
ผมพยายามปรับตัวให้ลื่นไหลไปกับชีวิต สำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จบ้าง ก็ช่างมัน
ก็ผมเป็นคนธรรมดานี่ครับ 😅
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
