มองปัญหาให้เหมือนอาหาร ที่คำเล็ก ๆ จะเคี้ยวง่ายกว่าเสมอ
พอเข้าสู่เดือนที่ 3 ของปี ปณิธานปีใหม่ที่ต้องการจะลดน้ำหนักของใครหลายคน ก็ล้มเลิกกันไปเสียแล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งเป้าหมายไว้ด้วยความตั้งใจจริง แต่สุดท้ายก็อดใจต่อหมูกรอบ คอหมูย่าง เค้ก และชานมไข่มุกไม่ไหว
ทำไมเราถึงหักห้ามใจต่อของกินอร่อย ๆ ได้ยากนักนะ โลกช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลยที่สร้างของกินอร่อย ๆ ขึ้นมา แต่ให้มันมีโทษต่อร่างกายมากกว่าประโยชน์
แต่ในหนังสือ “I ate it again” ให้คำอธิบายเรื่องนี้เอาไว้ได้น่าสนใจครับ ผู้เขียนคือ คิมยุนอา เป็นผู้เชี่ยวชาญและที่ปรึกษาด้านพฤติกรรมการกิน เธอพูดถึงกลไกป้องกันตัวเองอย่างนึงที่เรียกว่า “การหลีกหนีความจริง” ครับ
การหลีกหนีความจริง มีที่มาจากทฤษฏีจิตวิเคราะห์ของนักจิตวิทยาชื่อดังคือ Sigmund Freud ซึ่งการหลีกหนีความจริง คือกลไกที่เราใช้การกระทำบางอย่างเพื่อป้องกันตัวเองจากความเครียด ความกดดัน หรือสถานการณ์ตรงหน้า และหลายครั้งเราทำไปโดยไม่รู้ตัวครับ
ยกตัวอย่างเช่น เวลาเครียดจากงานตรงหน้า หลายคนมักจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถโดยไม่มีจุดหมาย หรือหาก Work From Home อยู่แล้วกลุ้มใจ บางคนก็ลุกขึ้นมาจัดบ้านซะอย่างนั้น และแน่นอนครับว่าหนึ่งในการหลีกหนีความจริงที่หลายคนเป็นก็คือ “การกิน” นั่นเอง
แน่นอนว่าการกินเป็นวิธีหลีกเลี่ยงที่ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้น แต่มันไม่ได้แก้ปัญหา สุดท้ายคุณก็จะต้องมาเผชิญกับปัญหาอยู่ดี และหากคุณหลีกหนีด้วยการกินมากเกินไป ก็อาจทำให้ปัญหามันใหญ่กว่าเดิม
เช่น งานก็ไม่เสร็จ กินเยอะจนเสียสุขภาพ แล้วก็ไม่อยากออกกำลังกาย พอล้มป่วยก็ทำงานไม่ได้ ชีวิตเลยพังเป็นโดมิโน
ผู้เขียนเลยบอกว่า สิ่งสำคัญคือคุณต้องรู้ตัวเองว่า “คุณกำลังหลีกหนีความจริงอยู่” ต้องรู้เท่าทันว่าเรารู้สึกอย่างไรต่อสถานการณ์ต่าง ๆ แล้วของกินที่กำลังยัดเข้าปากนี่เป็นเพราะถึงมื้ออาหาร เพราะหิว หรือเพราะเราแค่อยากหนีจากสถานการณ์ตรงหน้าเท่านั้น
ถ้ารู้ตัวว่าเราแค่หนีปัญหา และกำลังกินเยอะเกินไป ก็จะดึงตัวเองกลับมาง่ายขึ้น หรือไม่ก็ลองกำหนดเส้นตายว่าถ้ากินเยอะไปถึงเท่านี้แล้วจะหยุด เช่น ถ้ากินมื้อดึก 3 วันติดต่อกัน ถือเป็นสัญญาณความผิดปกติ และเลิกพฤติกรรมนั้นซะ
แล้วตอนที่คุณกลับมาเผชิญหน้ากับปัญหา ก็อาจทำอะไรที่มันง่าย ๆ ก่อนก็ได้ เพราะถ้าปัญหาที่มีมันสูงเป็นภูเขา จะทำให้เราหมดแรงใจแล้วก็กลับไปหาอะไรกินเหมือนเดิม สิ่งสำคัญคือรวบรวมความกล้าเพื่อก้าวแรกให้ได้ จากนั้นก้าวที่เหลือจะค่อย ๆ ง่ายขึ้นเองครับ
ข้อคิดที่ผมได้จากบทดังกล่าวก็คือ “มองปัญหาให้เหมือนอาหาร ที่คำเล็ก ๆ จะเคี้ยวง่ายกว่าเสมอ” อันดับแรกต้องเข้าใจก่อนว่าปัญหาไม่มีวันหมด ไม่ว่าจะรวยล้นฟ้า ชีวิตดีพร้อม สุขภาพแข็งแรง ก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น แต่อาจจะหนักเบาไม่เท่ากัน
ดังนั้น ผมว่าการหาวิธีคิดให้เราแก้ปัญหาไปได้เรื่อย ๆ โดยไม่เสียสุขภาพจิตเกินไปจึงเป็นสิ่งสำคัญ และการมองปัญหาเป็นอาหารคำเล็ก ๆ ก็น่าจะเหมาะครับ
คือทยอยแก้ปัญหาทีละคำ พอกินไปหลายคำแล้วเริ่มฝืดคอ ก็หาน้ำหวานจิบนิดหน่อย อาจจะเป็นซีรีส์สักตอน หรือนอนพักสักหน่อย พอแก้หมดไป 1 จาน ก็ให้รางวัลตัวเองด้วยของหวานเล็กน้อย อาจจะเป็นเสื้อผ้าที่ไม่แพงมากสักชุด เราจะได้ไม่รู้สึกกดดันตัวเองมากไป แล้วก็น่าจะช่วยให้เราใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขมากขึ้นครับ
ชื่อหนังสือ: I ate it again #iateitagain
ชื่อสำนักพิมพ์: Bloom Publishing #Bloom
#igotthisfromthatbook #ฉันได้สิ่งนี้จากหนังสือเล่มนั้น #นานมีบุ๊คส์ #nanmeebooks
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
