ถ้าบอกเราทำความรู้จัก เรื่องราวของอารมณ์ โลภโกรธหลง ที่เราใช้กายพ่อแม่ ไปเสาะแสวงหาหาทรัพย์สมบัติ เงินทอง เอาสร้างบ้านที่อยู่อาศัย ที่หลับที่นอน ที่อยู่อาศัย ด้านหนึ่งมันก็เป็นอารมณ์โลกโกรธหลง ที่เราหลงยึดถืออยู่ ตัวเราก็อาศัยอยู่บ้านก็ยึดบ้านยึดช่องยึดที่นอนที่อยู่อาศัย มันยึดอยู่ว่าเป็นของเรา
ไอ้ตัวยึดนี่แหละ ทรัพย์สมบัติของข้า ญาติพี่น้องของข้า แม้แต่ผ้าขี้ริ้วก็ยึด มันเป็นอารมณ์นึกคิด บีบจิตให้ทุรนทุราย บีบให้จิตทุกข์ทรมาน ก่อนที่จิตจะออกจากเรือนกาย อารมณ์กรรมที่ยึดนั่นแหละยึดบ้านเมิอง (มีเรื่องเล่าว่า ..มีกษัตริย์หลายพระองค์ ที่ถึงเวลาจิตจะออกจากร่าง ..ตัวห่วงบ้านเมืองก็เข้ามา ติดบ่วงของกรรม ลอยขึ้นสูงไม่ได้) ยึดทรัพย์สมบัติจะทับจิต.
การทีเรา ..นำกายวาจาใจ เสียสละวัตถุสิ่งของ เสียเวลาทำนั้นทำนี่ เสียความห่วงใย ห่วงบ้านห่วง เสียอะไรต่างๆ ทิ้งอารมณ์ต่าง ดีใจเสียใจออกไป นำกายไปสร้างบุญกุศล นั่นเท่ากับ เรายุติเรื่องราวต่างๆไปชั่วขณะหนึ่ง ไปนั่งนอนยืนเดินสมาธิ ชำระสะสางจิตไม่นึกคิดอะไร อารมณ์โลภโกรธหลง ก็สงบไปชั่วขณะหนึ่ง
เราสละเวลาที่มีกายมาเดินอยู่กับโลก เหมือนเดินเตะก้อนหิน มาให้เวลาให้กายมาเดินอยู่ในธรรม ละโลกชั่วขณะหนึ่ง ให้จิตน้อยๆ ได้เรียนรู้จักธรรม เอากายวาจาใจ มาเดินในธรรม ก็ต้องสละเรื่องโลกมีกรรม หามีความสุขที่แท้จริงไม เราจึงต้องสละเรื่องราวของโลก แบ่งเวลาให้กับจิตเดินไปหาธรรม เราก็รู้ว่า ความโง่ ..ควายที่จมปลักโคลน มันก็สลัดโคลนออกไม่ได้ ชอบปลักควาย เราเดินออกมาจากปลักควาย ให้เนื้อตัวมันสะอาดสะอ้าน..ไม่มีโง่เกิดขึ้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
