คุณยายสายแบ๊วและนางสาวแป๋วแหวว
jutama_story ขอเสนอ
คุณยายสายแบ๊วและนางสาวแป๋วแหวว
: นวนิยาย โดย ปิ่นกุสุมาลย์
บทที่ 3 แสดงออก
“สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะน้องปุณณ์ ยินดีต้อนรับนะคะ เชิญคุณแม่กับน้องปุณณ์นั่งก่อนนะคะ ปานจัดเตรียมบ้านพักหลังเดิมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ดีใจมากเลยนะคะที่น้องปุณณ์ชอบที่นี่
คุณแม่กับน้องปุณณ์ทานอะไรก่อนไหมคะ เดี๋ยวปานจะจัดให้”
“ปุณณ์อยากกินเค้กค่ะ”
“แม่ขอน้ำเย็น ๆ ก็พอจ้ะ ไว้ค่อยกินมื้อค่ำพร้อมปริญทีเดียว”
“ได้ค่ะ คุณแม่นั่งรอสักครู่นะคะ นี่กุญแจบ้านพักนะคะคุณปริญ”
"ครับ ขอบคุณครับ"
ปริญรับกุญแจจากปานวาดแล้วเดินตามจอมที่ช่วยหิ้วกระเป๋าไปที่บ้านพักเพื่อจัดเก็บข้าวของ ก่อนที่จะย้อนกลับมาที่คาเฟ่
“คุณปริญจะกินอะไรรองท้องก่อนไหมคะ ก่อนจะถึงมื้อค่ำ”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมว่าจะพาแม่กับยัยปุณณ์เดินชมธรรมชาติแถว ๆ นี้หน่อยครับ”
“อ๋อ ตามสบายเลยนะคะ ต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกปานได้นะคะ”
“ขอบคุณครับ” ปริญชะเง้อมองรอบ ๆ "คุณปวริศาไม่อยู่เหรอครับ"
“อ๋อ น้องแป๋วไปดูคนงานลงต้นไม้ทางด้านโน้นค่ะ” ปานวาดชี้บอกทาง
“อ๋อ ครับ”
“ไปยัยปุณณ์เราไปเดินเล่นกันดีกว่า ขอตัวนะครับ”
“ตามสบายค่ะ ขาดเหลืออะไรบอกได้เลยนะคะ”
“ครับ”
ปริญพาแม่กับน้องสาวเดินมาตามเส้นทางที่ปานวาดบอก อย่างมีความหวังว่าจะได้เจอกับปวริศา
“เป็นไงบ้างยัยปุณณ์เบื่อแล้วยังมาหลายครั้งแล้ว”
“ไม่เบื่อหรอกค่ะ ปุณณ์กลัวแต่พี่ปริญนั่นแหละที่จะเบื่อเข็นวีลแชร์ให้ปุณณ์”
“พี่ไม่เบื่อหรอกจ้ะ แม่ละครับเป็นไงบ้าง เบื่อหรือยัง”
” แม่ไม่เบื่อหรอกจ้ะ เป็นไปได้แม่อยากจะซื้อที่ดินแถวนี้ปลูกบ้านเสียด้วยซ้ำ”
“โอ้ว จะเอาอย่างนั้นเลยเหรอคะแม่”
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณปริญ”
“สวัสดีครับ นี่แม่กับยัยปุณณ์น้องสาวผมครับ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะน้องปุณณ์ ยินดีต้อนรับนะคะ เรายังไม่ได้มีโอกาสเจอกันเลยนะคะ คุณแม่กับน้องปุณณ์มาตั้งหลายครั้งแล้ว พอดีแป๋วจะยุ่งอยู่กับงานข้างนอก ไม่ค่อยได้อยู่ที่ร้านค่ะ”
“เก่งจังเลยจ้ะ ตัวเล็กนิดเดียวแต่ดูแลสวนดูแลคนงานตั้งหลายคน”
“เรามีกัน 2 คนพี่น้องค่ะ ต้องช่วยกันทำ พี่ปานดูแลในร้าน ส่วนแป๋วดูแลด้านนอกค่ะ แป๋วไม่ถนัดงานครัวพี่ปานเขาเก่งงานครัวค่ะ”
“พวกเรามารบกวนการทำงานของหนูไหมจ้ะ” แม่ของปริญถามปวริศาด้วยเกรงว่าจะรบกวนการทำงานของเธอ
“ไม่รบกวนค่ะ กำลังจะเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวผมช่วยนะครับ”
“เหรอคะ ไม่รบกวนคุณปริญเหรอคะ”
“ไม่เป็นไรครับ แลกกับการพาพวกเราเดินเล่นในสวนแทนได้นะครับ”
“ตกลงค่ะ”
หลังจากที่ลงต้นไม้เสร็จแล้วปวริศาก็พาปริญกับแม่และน้องสาวของเขาเดินชมสวนไม้ผลและแปลงดอกไม้ของโฮมสเตย์จนใกล้ที่จะมืดค่ำจึงชวนกันกลับบ้านพักเพื่อเตรียมตัวสำหรับกินอาหารมื้อค่ำตอน 2 ทุ่ม
หลังจากที่ช่วยปานวาดจัดเตรียมจานชามภาชนะสำหรับใช้รับรองแขกในมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วปวริศาก็เดินเข้ามาในแปลงผัก
"สวัสดีค่ะคุณลุง เป็นไงบ้างคะเช้านี้พืชผักของเราเก็บได้เยอะไหมคะ"
"เยอะอยู่ครับคุณแป๋ว"
"สวัสดีครับคุณ"
"ค่ะคุณ สวัสดีค่ะ “คุณปริญมานานแล้วเหรอคะ"
ปวริศาถามปริญที่กำลังนั่งเรียงถาดสำหรับเพาะต้นกล้าผักไฮโดรพอนิกส์ เธอรู้สึกว่าปริญมีความสนใจในการปลูกผักไฮโดรพอนิกส์ของคุณลุงมนูญมากเป็นพิเศษ
“สักพักใหญ่ ๆ แล้วครับ ผมขอให้คุณลุงช่วยสอนวิธีการเลี้ยงต้นอ่อนของผักไฮโดรฯ อยู่ครับ ผมอยากจะลองกลับไปปลูกที่บ้านครับ แม่กับยัยปุณณ์จะได้มีอะไรทำ”
“ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอตัวเดินไปดูคนงานที่เขาแพ็คพืชผักในเพิงพักทางด้านโน้นนะคะ”
“ผมขอไปด้วยได้ไหม พอดีผมคุยกับคุณลุงเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
“ได้สิคะคุณ แป๋วขอตัวเดินไปดูพี่หนูเขาแพ็คพืชผักนะคะคุณลุง”
"ครับคุณแป๋ว"
"ผมขอตัวนะครับคุณลุง"
"ครับคุณปริญ"
“ด้านนี้จะมี พริกต่าง ๆ โหระพา กะเพรา แมงลัก ต้นหอม ผักชี ขิง ข่า ตะไคร้ มะเขือต่าง ๆ มะกรูด มะนาวพืชผักที่เราต้องใช้ในประจำวัน เราปลูกเองหมดเลยค่ะ” หลังจากที่ตรวจตราพืชผักที่คนงานช่วยกันแพ็คเสร็จเรียบร้อยแล้ว ปวริศาก็พาปริญเดินเข้ามาในแปลงผักออร์แกนิกของเธอที่เต็มไปด้วยพืชผักหลากหลายชนิด
“ดีจังเลยครับ แขกที่มาพักจะได้กินแต่พืชผักออร์แกนิก
เดี๋ยวต้นเดือนหน้าหากไม่ติดอะไรผมจะพาแม่พายัยปุณณ์มาอีกนะครับ”
“ยินดีต้อนรับค่ะ” ปวริศาเริ่มรู้สึกถึงอากับกิริยาแปลก ๆ ของปริญ
“เริ่มมีแดดแล้วเรากลับกันดีกว่าค่ะ” หลังจากที่เดินดูพืชผักในแปลงได้พักใหญ่ ๆ ปวริศาก็ชวนปริญเดินกลับมาที่คาเฟ่
“คืนกุญแจบ้านครับ”
“เชิญนั่งก่อนนะคะเดี๋ยวปานจะจัดอาหารมาเสริฟให้นะคะ”
ปานวาดรับกุญแจพร้อมเชิญให้ปริญนั่งรอเดี๋ยวเธอจะนำอาหารมาเสริฟให้
“น้องปุณณ์จะรับเค้กกลับไปกินที่บ้านเหมือนเดิมหรือเปล่าคะ”
ปานวาดนำอาหารมาเสริฟให้ที่โต๊ะพร้อมถามกับปุณณ์
” ได้ค่ะ”
“ขอดูผักสดด้วยสิจ๊ะ เดี๋ยวแม่จะซื้อผักไปไว้ทำอาหารด้วยจ้ะ” แม่ของปริญซึ่งเพิ่งเดินเข้ามาในร้านบอกกับปานวาด
” ได้ค่ะคุณแม่”
“ขอบพระคุณ คุณแม่มากนะคะที่ช่วยอุดหนุนผักของเรา”
“จ้ะหนูปานวาด”
” เดี๋ยววันหลังมาใหม่นะคะ ฝากลาพี่ปวริศาด้วยนะคะพี่ปานวาด” ปุณณ์โบกมือลาปานวาด
ดูเหมือนปริญกำลังยื้อเวลา เหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง ซึ่งปานวาดสังเกตเห็นว่าอาการเดียวกันกับวันที่มา แล้วก็เดินขึ้นรถขับออกไป
“นี่ค่ะคุณแป๋ว” นอมหิ้วปิ่นโตและโถข้าวมาวางให้กับปวริศา…
หลังกลับมาจากแปลงผักปวริศาก็ไปส่งปิ่นโตให้คุณยายอ่อนเหมือนเช่นทุกวัน
"สวัสดีค่ะคุณยาย แป๋วมาแล้วค่ะ
คุณยายรู้สึกดีขึ้นไหมคะ วันนี้อากาศเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว ไม่หนาวเหมือน 2 วันก่อน”
“ดีขึ้นจ้ะหนูแป๋ว คนแก่ก็อย่างนี้แหละ ขอบใจหนูแป๋วนะจ๊ะที่เป็นห่วงยาย”
“คุณยายก็เหมือนกับคุณยายแท้ ๆ ของแป๋ว แป๋วต้องเป็นห่วงสิคะ ไปค่ะคุณยายทานมื้อเช้ากันค่ะ" ปวริศาจับมือคุณยายอ่อนให้กำลังใจแล้วประคองไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
"จ้ะ"
"ทานเยอะ ๆ นะคะคุณยาย วันนี้พี่ปานทำแกงเลียงผักรวมกุ้งสดที่คุณยายชอบมาให้ด้วยนะคะ"
"จ้ะหนูแป๋ว"
บนโต๊ะอาหารวันนี้มีแกงเลียงผักรวมใส่กุ้งสด ผัดผักรวมใส่กุ้งแห้ง ชุดน้ำพริกกะปิพร้อมผักลวก และปลาทูทอดตัวใหญ่ ซึ่งทุกอย่างเป็นอาหารที่คุณยายอ่อนชอบและไม่เคยเบื่อที่จะกิน ผักทุกชนิดที่นำมาปรุงเป็นผักออร์แกนิกที่ได้มาจากแปลงผักของทางโฮมสเตย์ทั้งหมด
“กลับมาแล้วเหรอจ๊ะน้องแป๋ว คุณยายเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะวันนี้"
"คุณยายสบายดีแล้วค่ะพี่ปาน คงจะเป็นเพราะ อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อยค่ะพี่ปานเลยทำให้เมื่อวานคุณยายรู้สึกไม่ค่อยสบาย"
"ใกล้วันหยุดยาวอีกแล้ว พี่ว่าครั้งนี้คงจะมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามาชมแปลงดอกไม้ ชมแปลงผักของเรามากขึ้นนะจ๊ะ นอกจากพืชผักกับขนมแล้วพี่ว่าเราน่าจะหาสินค้าอื่นมาวางเพิ่ม น้องแป๋วว่าดีไหม"
"ดีค่ะพี่ปาน เป็นสินค้าที่ชาวบ้านแถวนี้เขาผลิตขึ้นมาเองก็ได้ เช่น ตะกร้าหวาย กระเป๋าสาน หรือพวกผ้าทอมืออะไรอย่างนี้ก็ได้ค่ะ" ปวริศาสนับสนุนความคิดของพี่สาว
“น้องแป๋วไม่ได้เข้าไปในตัวเมืองนานมากแล้วนะ พรุ่งนี้หลังเที่ยงเราไปกันไหม เดี๋ยวให้น้านวลกับพี่ใจช่วยดูแลร้านให้”
“ก็ดีค่ะพี่ปาน เราจะได้ไปดูรูปแบบสินค้าที่จะนำมาวางขายที่ร้านด้วย”
ปานวาดชวนน้องสาวปรึกษาหารือเรื่องของกิจการ หลังจากที่ปวริศากลับมาจากบ้านคุณยายอ่อน
"เดี๋ยววันนี้หลังจากที่แขกกินอาหารมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วปานกับน้องแป๋วจะเข้าไปในตัวเมืองนะคะน้านวล ปานฝากน้านวลดูแลร้านด้วยนะคะ เดี๋ยวปานจะให้พี่ใจมาอยู่คอยช่วยน้านวลด้วยอีกคนค่ะ"
"ค่ะคุณปาน คุณปานไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"
ปานวาดบอกกับน้านวลแม่ครัวใหญ่ที่กำลังวุ่นอยู่กับการจัดเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำอาหารในมื้อค่ำ
"พี่ใจมาแล้วค่ะพี่ปาน"
ปวริศาเดินเข้ามาตามพี่สาวในโรงครัว
"งั้นเราไปกันเถอะน้องแป๋ว
ปานกับน้องแป๋วเข้าไปในตัวเมืองเลยนะคะ ฝากน้านวลกับพี่ใจดูแลทางนี้ให้ด้วยนะคะ
"ค่ะคุณปาน คุณปานกับคุณแป๋วไม่ต้องเป็นห่วงน้ากับไอ้ใจนะคะ จอมแกขับรถดี ๆ นะ"
น้านวลแม่ครัวใหญ่ออกมาส่งปานวาดกับปวริศาที่รถ น้านวลมีศักดิ์เป็นน้าสะใภ้ของใจกับจอมเป็นน้องสะใภ้ของคุณลุงมนูญ น้านวลเป็นคนงานที่มีอายุมากที่สุดในโฮมสเตย์ เป็นที่เกรงใจของคนงานทุกคน น้านวลมีนิสัยซื่อสัตย์ไว้ใจได้
ปานวาดกับปวริศาเข้าตัวเมืองโดยให้จอมเป็นคนขับรถให้ เมื่อถึงตัวเมืองสองคนพี่น้องชวนกันเดินซื้อข้าวของเครื่องใช้สำหรับใช้ในบ้านพักและในคาเฟ่เรียบร้อยแล้วจึงชวนกันไปดูพวกสินค้าพื้นเมืองที่ชาวบ้านนำมาขาย เผื่อจะได้ไอเดียนำไปต่อยอดธุรกิจได้
“พี่ปานดูนี่ซี แป๋วว่ากระเป๋าผ้าแบบนี้น่าสนใจนะ ตะกร้าแบบนี้ก็น่าสน เดี๋ยวเราไปถามหาแหล่งที่มากันดีกว่า เราจะได้ไปสั่งให้เขาผลิตให้เราโดยตรง สั่งจำนวนเยอะคงจะได้ราคาที่ถูกกว่าในตลาดค่ะ” ปวริศาเข้าไปคุยกับคนที่ขายสินค้าจนได้รายละเอียดของสินค้าต่าง ๆ มาเป็นที่เรียบร้อย
“เรายังมีเวลาพอที่จะไปดูแหล่งผลิตนะคะพี่ปาน เดี๋ยวให้จอมขับรถพาไปกันเลยดีกว่า”
“ได้จ้ะ” ปานวาดตามใจน้องสาว
จอมขับรถพาปานวาดกับปวริศามาถึงแหล่งผลิตซึ่งเป็นชุมชนเล็ก ๆ ที่ชาวบ้านชวนกันจัดตั้งขึ้นมาเป็นกลุ่ม ๆ มีกลุ่มสานตะกร้า กลุ่มสานกระเป๋า และกลุ่มผ้าทอมืออย่างที่ปวริศาต้องการ สองพี่น้องเดินชมสินค้าและชวนหัวหน้ากลุ่มคุยถึงรายละเอียดของตัวผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ จนเป็นที่พอใจ จึงชวนกันกลับ ปวริศาบอกให้จอมพาแวะชมร้านขายของฝากข้างทาง 2-3 ร้านเพื่อดูว่าสินค้าไหนที่นักท่องเที่ยวนิยมซื้อกันเป็นพิเศษจนใกล้เวลาจะมืดค่ำจึงชวนกันกลับโฮมสเตย์
ปานวาดกับปวริศาชวนกันจัดแต่งภายในร้านใหม่ เพื่อรอต้อนรับแขกที่จะมาพักในวันหยุดยาวที่จะถึงอีก 2 วันข้างหน้า จอมขับรถมาจอดแล้วขนของจากรถมาให้ปวริศาซึ่งเตรียมที่จะจัดวางให้เป็นระเบียบน่าหยิบจับ
“เป็นไงบ้าง ได้ของครบตามที่เราสั่งไหมจอม”
“ครบครับคุณแป๋ว”
จอมขับรถไปรับสินค้าจากชุมชนแหล่งผลิตตามที่ปวริศากับปานวาดได้สั่งเอาไว้เมื่อวันก่อน
“ขนของลงมาหมดแล้วจอมก็เอารถไปเก็บแล้วก็ไปพักได้เลยนะ เดี๋ยวทางนี้แป๋วจัดการเอง”
“ครับคุณแป๋ว”
“เป็นไงบ้างของที่ได้มาสวยถูกใจไหมจ๊ะน้องแป๋ว”
“สวยค่ะพี่ปานติดโลโก้โฮมสเตย์ของเราตามที่สั่งเรียบร้อยค่ะพี่ปาน”
“ดีเลยจ้ะ น้องแป๋วติดป้ายราคาเลยนะเดี๋ยวพี่จะจัดวางเอง”
สองคนพี่น้องช่วยกันตกแต่งร้านจนเป็นที่พอใจแล้วจึงชวนกันไปนั่งดูรายการบัญชีรายรับรายจ่ายและเตรียมรายการเมนูอาหารสำหรับแขกที่จะมาเข้าพักในวันหยุดยาวที่จะถึง
“เป็นไงบ้างคะคุณลุงวันนี้ผักของเราเก็บได้เยอะไหม” ปวริศาถามคุณลุงมนูญที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับถาดของต้นกล้าผักไฮโดรพอนิกส์
“เยอะมากเลยครับ ลุงให้เด็ก ๆ แพ็คเตรียมไว้สำหรับวางขายแล้วครับ และที่จะเอาไว้ทำอาหารมื้อเย็นสำหรับรับรองแขกที่จะเข้ามาพัก ลุงก็เตรียมเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะเรียกให้ไอ้จอมมันมาขนไปไว้ที่ร้านเลยครับ”
“ได้ค่ะคุณลุง แล้วนั่นคุณลุงกำลังจะทำอะไรคะ”
“อ๋อ ลุงจะเพาะเบี้ยใหม่ครับ ลุงว่าทยอยเก็บไปเรื่อยปลูกไปเรื่อยจะได้ไม่ขาดช่วง เพราะลุงเห็นว่าเก็บได้เท่าไหร่ก็ขายหมดครับ”
“ใช่ค่ะคุณลุงผักของเราขายดีมาก แป๋วไม่รบกวนคุณลุงแล้วดีกว่า เดี๋ยวแป๋วขอตัวเดินไปดูพี่หนูกับคนงานในแปลงผักออร์แกนิกนะคะ”
“ครับคุณแป๋ว”
ปวริศาเดินดูคนงานที่กำลังช่วยกันเก็บพืชผักในแปลงผักออร์แกนิกอยู่สักพักใหญ่ก็กลับมาที่เพิงพักพืชผักที่รอแพ็ค ตรวจตราความเรียบร้อยของพืชผักที่แพ็คเสร็จแล้วก็เดินกลับมาที่คาเฟ่เพื่อที่จะไปส่งปิ่นโตให้กับคุณยายอ่อนเช่นทุกวัน
“สวัสดีค่ะคุณยาย แป๋วมาแล้วค่ะ วันนี้พี่ปานทำน้ำซุปอุ่น ๆ ฝากมาให้คุณยายด้วยนะคะ”
“ดีจังเลยจ้ะหนูแป๋ว ฝากขอบใจหนูปานด้วยนะจ๊ะ”
“ค่ะคุณยาย มาค่ะคุณยายทานอาหารกันค่ะ” ปวริศาจัดอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินมาประคองคุณยายอ่อนไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
หลังจากมื้ออาหารคุณยายอ่อนก็ชวนปวริศาออกมานั่งนอกบ้าน
“เห็นว่าวันนี้จะมีแขกเข้ามาพักเต็มทุกหลังเหรอจ๊ะหนูแป๋ว”
"ค่ะคุณยาย เต็มทั้ง 3 วันเลยค่ะ"
"งั้นหนูปานคงจะวุ่นอยู่กับที่ร้านคนเดียวเลยละซีตอนนี้"
“ไม่วุ่นหรอกค่ะเพราะเมื่อวานพี่ปานกับแป๋วช่วยกันจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ คงจะเป็นช่วงบ่ายแขกถึงจะทยอยเข้ามา ตอนนี้จอมกับพี่ใจช่วยแบ่งเบางานแป๋วได้เยอะมากเลยค่ะคุณยาย ส่วนพี่ปานก็มีน้านวลกับพี่นอมและฟ้าช่วยอยู่ค่ะ ในสวนในแปลงผักก็มีคุณลุงมนูญดูแลให้แป๋วหมดเลยค่ะ ทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วค่ะคุณยาย”
“เหรอจ๊ะ หนูสองคนพี่น้องเก่งจังเลยจ้ะ”
“ก็เพราะแป๋วกับพี่ปานได้รับความเมตตาจากคุณยายนี่แหละค่ะ ถ้าแป๋วไม่ได้คุณลุงมนูญไม่ได้พี่ใจกับจอมมาช่วย แป๋วก็คงต้องเหนื่อยมากแน่ ๆ เลยค่ะคุณยาย”
“ดีแล้วจ้ะ ขอให้กิจการของพวกหนูเจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะจ๊ะ ยายเอาใจช่วยตลอดนะ”
“ขอบพระคุณค่ะคุณยาย ไปค่ะคุณยายเราไปเยี่ยมคุณตากัน”
ปวริศาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาประคองคุณยายอ่อนแล้วชวนกันเดินไปบ้านของคุณตาที่เนินชายเขาเหมือนเช่นเดิม
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับทุกท่านนะคะ หลังจากที่พักผ่อนจากการเดินทางกันแล้ว หากท่านใดสนใจร่วมทำกิจกรรมกับทางโฮมสเตย์ของเราก็ขอเชิญนะคะ
ตอน 5 โมงเย็นทางเราจะพาท่านไปเดินชมแปลงผักออร์แกนิกและให้ท่านร่วมลงมือปลูกและเก็บผักเพื่อใช้สำหรับปรุงอาหารมื้อค่ำนี้ค่ะ เราจะใช้เวลาอยู่ในแปลงผักประมาณ 1 ชั่วโมงนะคะ หากท่านใดสนใจ ตอน 5 โมงเย็นเราเจอกันที่นี่นะคะ “
หลังกลับมาจากบ้านคุณยายอ่อน ปวริศาก็มาช่วยปานวาดต้อนรับแขกที่ทยอยกันเข้ามาที่บ้านพัก
บ้านพักมี 7 หลัง ทุก ๆ หลังจะมี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ จำนวนแขกที่มาพักครั้งนี้รวม 35 คน เพราะมีบางหลังพาลูก ๆ มาด้วย มีหลังของปริญหลังเดียวที่พัก 3 คน
หลังจากที่ทุกคนเก็บสัมภาระเสร็จแล้วก็ต่างชวนกันมาที่คาเฟ่ เพื่อกินกาแฟและขนมฝีมือของปานวาด สองพี่น้องยิ้มอย่างมีความสุข เพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่ได้เตรียมการเอาไว้
“เดี๋ยวแป๋วพาแขกเข้าไปในแปลงผักนะคะพี่ปาน”
“จ้ะน้องแป๋ว”
“ขอเชิญทุกท่านทางด้านนี้นะคะ ไม่มีแดดแล้วเราไปเดินเล่นในแปลงผักกันเลยดีกว่าค่ะ”
ปวริศาชวนแขกที่สนใจเข้าร่วมทำกิจกรรมกับทางโฮมสเตย์
“รอผมด้วยครับ” ปริญกำลังรีบเดินเพื่อตามให้ทันปวริศา
“อ้าว คุณปริญจะไปด้วยเหรอคะ
ดิฉันคิดว่าคุณปริญขับรถมาไกลเลยอยากจะพักผ่อน”
“อ๋อ แม่กับยัยปุณณ์เขาขอพักครับ แต่ผมสบายครับไม่เหนื่อยอะไร”
“ไปค่ะทุกท่านเดี๋ยวเราเดินต่อไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วค่ะ”
ปวริศาพาแขกเข้ามาในแปลงผัก ซึ่งมีคุณลุงมนูญและคนงานเตรียมต้นกล้าไว้รอเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวทางเราจะสาธิตวิธีการปลูกให้ทุกท่านดูก่อนนะคะ
หากท่านใดสนใจอยากที่จะทดลองปลูกก็เชิญตามสบายเลยนะคะ หรือหากท่านใดไม่สนใจที่จะปลูกแต่อยากจะลงมือเก็บก็เชิญตามดิฉันมาทางด้านนี้นะคะ
ปวริศาเดินนำแขกที่สนใจจะเก็บพืชผักเข้าไปในแปลงพืชผักออร์แกนิก และบอกให้คนงานสาธิตวิธีการเก็บพืชผักแบบไม่ให้ต้นช้ำ
“เชิญทุกท่านตามสบายนะคะ เดี๋ยวดิฉันขอตัวเดินกลับไปดูกลุ่มที่เขากำลังปลูกก่อนนะคะ แป๋วฝากคุณลุงด้วยนะคะทางนี้” ปวริศาหันมาคุยกับคุณลุงสุขซึ่งเป็นคนรับหน้าที่ดูแลแปลงพืชผักออร์แกนิก
“ครับคุณแป๋ว ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”
“เป็นไงบ้างคะ สนุกไหมคะทุกท่าน”
ปวริศาร่วมปลูกไปด้วยชวนคุยไปด้วย
“คุณลุงไปดูแขกทางด้านโน้นก็ได้ครับเดี๋ยวแปลงนี้ผมดูให้” ปริญอาสาเพราะเขาได้เรียนรู้การปลูกจากคุณลุงมนูญจนเข้าใจวิธีการหมดแล้ว
“เอาอย่างนั้นเหรอครับคุณปริญ ถ้าอย่างนั้นผมไปแปลงโน้นเลยนะครับ”
“ครับคุณลุง”
“ที่นี่เราจะลงมือปลูกกันตอนเย็นนะคะ เพราะต้นกล้าจะได้ไม่โดนแสงแดด แต่จะโดนน้ำค้างแทน ทำให้พรุ่งนี้เช้าต้นกล้าก็จะตั้งตัวตรงและแข็งแรงค่ะ” ปวริศาอธิบายถึงวิธีการและขั้นตอนของการปลูก
“ตามสบายนะคะทุกท่าน เดี๋ยวดิฉันขอตัวเดินไปดูอีกแปลงนะคะ ฝากทางนี้ด้วยนะจ๊ะจอม”
“ครับคุณแป๋ว”
ปวริศาหันมาคุยกับจอมซึ่งรับหน้าที่ดูแลแขกกลุ่มนี้
“อ้าว คุณลุงมนูญละคะคุณปริญ”
“คุณลุงอยู่แปลงโน้นครับ แปลงนี้ผมอาสาดูแลให้ครับ”
“ขอบคุณคุณปริญมากนะคะที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรครับ สนุกดี ผมชักจะชอบวิถีชีวิตแบบคุณลุงเข้าแล้วซีครับ ทุกวันหยุดยาวถ้าผมจะมาขอแบ่งงานคุณลุงทำจะได้หรือเปล่าครับ”
“ได้ค่ะ ยินดีค่ะ” ปวริศารู้ว่าปริญกำลังสื่ออะไร แต่แสร้งไม่ใส่ใจ
“ได้เวลากลับกันแล้วค่ะ หรือหากท่านใดยังสนุกที่จะอยู่ในแปลงผักต่อก็ได้นะคะ เดี๋ยวดิฉันจะให้ทีมงานของเราอยู่ด้วยค่ะ เพราะปกติคนงานเขาก็จะชวนกันปลูกจนเสร็จเรียบร้อยโน่นแหละค่ะถึงจะแยกย้ายกันกลับบ้าน”
“ท่านใดต้องการที่จะกลับเลยเชิญทางด้านนี้ครับ”
จอมรับหน้าที่เดินนำแขกกลุ่มที่ต้องการจะกลับไปบ้านพักก่อน
“ส่วนท่านที่ต้องการที่จะอยู่ต่อก็ตามสบายนะคะ” เดี๋ยวดิฉันขอตัวไปดูผักที่เราช่วยกันเก็บเมื่อสักครู่ก่อนนะคะ จะได้ให้คนงานเอาไปให้ในครัวเขาปรุงอาหารสำหรับมื้อค่ำนี้ค่ะ”
ปวริศาบอกกับแขกกลุ่มที่ยังอยากจะอยู่ในแปลงผักต่อ ซึ่งรวมทั้งปริญด้วย
ปวริศาเดินมาดูพืชผักที่เก็บได้ และกำชับให้คนงานจัดแพ็คสำหรับไว้วางขายให้เรียบร้อย และให้นำส่วนที่จะไปทำเป็นอาหารมื้อค่ำไปส่งที่โรงครัว แล้วเดินกลับมาหาแขกกลุ่มที่ยังสนุกกับการทำกิจกรรม จนใกล้เวลาที่จะมืดค่ำจึงชวนกันกลับมาที่บ้านพักเพื่อเตรียมตัวสำหรับมื้อค่ำที่จะถึง
หลังจากมื้ออาหารค่ำ แขกต่างทยอยกันไปพักผ่อน ปานวาดและปวริศาพร้อมกับคนงานช่วยกันจัดเก็บภายในและบริเวณรอบนอกของคาเฟ่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการรับรองแขกของเช้าวันพรุ่งนี้
“อ้าว คุณปริญต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับ ผมยังไม่ง่วงครับ เลยเดินมาดูเผื่อว่ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้าง”
“ไม่เป็นไรค่ะ พวกเรากำลังจัดเตรียมสถานที่สำหรับเช้าวันพรุ่งนี้ นี่ก็ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ปวริศาเกรงใจปริญไม่อยากที่จะรบกวน
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากช่วย มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างบอกมาได้เลยครับ”
ปวริศาช่วยจอมกับใจจัดสถานที่บริเวณด้านนอก ส่วนปานวาดกับน้านวลแม่ครัวใหญ่และนอมกับฟ้าช่วยกันจัดเตรียมภายในคาเฟ่และโรงครัว
“ไหนจอมมีอะไรที่ฉันสามารถช่วยนายได้บ้าง บอกมาเดี๋ยวฉันช่วย” ปริญหันไปคุยกับจอม
ปริญรู้สึกเป็นห่วงปวริศาและปานวาดซึ่งเป็นผู้หญิงและมีกันอยู่แค่ 2 คนพี่น้อง เลยคิดหาวิธีการที่พอจะดูแลช่วยเหลืออยู่ห่าง ๆ
“เอาอย่างนั้นเหรอครับคุณปริญ” จอมหันมามองหน้าปวริศาเหมือนขอความคิดเห็น
“ถ้าอย่างนั้นคุณปริญช่วยรับหน้าที่ของดิฉันหน่อยนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะได้เข้าไปช่วยพี่ปานจัดเก็บด้านในให้เสร็จเรียบร้อยค่ะ”
“ครับ ยินดีครับ ไหนจอมฉันต้องทำอะไรบ้าง”
ปวริศาเข้าไปช่วยปานวาดจัดเก็บข้าวของพักใหญ่ ๆ ก็ออกกลับมาพร้อมกับกาแฟและเค้กฝีมือของปานวาด
“เป็นไงจ๊ะจอม ภารกิจไปถึงไหนกันแล้ว” ปวริศาแสร้งถามจอม
“เหลือแต่ขนของพวกนี้เข้าไปเก็บแล้วครับคุณแป๋ว เดี๋ยวผมขนไปเลยนะครับ” จอมตอบพร้อมขนข้าวของเข้าไปเก็บ
“นั่งก่อนสิคะคุณปริญ ดิฉันมีกาแฟและเค้กจ่ายเป็นค่าแรงงานค่ะ”
"ครับ" ปริญยิ้มดีใจ
“สวัสดีค่ะคุณยาย เช้านี้คุณยายเป็นอย่างไรบ้างคะ”
ออกกลับมาจากแปลงผักปวริศาก็นำปิ่นโตกับโถข้าวที่ปานวาดเตรียมเอาไว้ให้เดินต่อมาที่บ้านของคุณยายอ่อน
“สบายดีจ้ะ ช่วงนี้อากาศดีมากเลยนะจ๊ะหนูแป๋ว”
“ค่ะ คุณยาย วันนี้พี่ปานทำบัวลอยน้ำขิงฝากมาให้คุณยายลองชิมด้วยนะคะ”
“เหรอจ๊ะ ดีจังเลย เหมาะกับอากาศแบบนี้เลยจ้ะ”
“เดี๋ยวแป๋วจัดโต๊ะเลยนะคะ คุณยายจะได้ทานตอนอุ่น ๆ ค่ะ”
"จ้ะ"
จัดอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วปวริศาก็เดินไปประคองคุณยายอ่อนจากเก้าอี้โยกมานั่งที่โต๊ะอาหาร
“เป็นไงบ้างที่โฮมสเตย์ยุ่งมากไหมจ๊ะหนูแป๋ว”
“ไม่มากค่ะคุณยาย ทุกอย่างเป็นไปตามที่ได้แปลนเอาไว้ค่ะ”
หลังจากมื้ออาหารปวริศาประคองคุณยายอ่อนออกมานั่งที่โต๊ะหน้าบ้าน
“หนูแป๋วดูนี่สิจ๊ะ ต้นไม้พวกนี้คุณตาเขาปลูกเอาไว้ตั้งแต่เราย้ายมาอยู่กันใหม่ ๆ กว่าที่จะออกดอกออกผลต้องใช้เวลาตั้งหลายปี แต่พอได้เวลาที่มันจะออกดอกออกผลมันก็ออกมาเสียจนเต็มไปหมดเลยจ้ะ
ทุก ๆ อย่างมันต้องอาศัยเวลานะจ๊ะหนูแป๋ว ค่อยเป็นค่อยไป อย่าใจร้อนกับทุก ๆ เรื่อง ทำแบบที่พวกหนูทำนี่แหละดีแล้ว ทำไปเรื่อย ๆ ยายมองว่าหนู 2 คนพี่น้องคิดไม่ผิดหรอกจ้ะที่ตัดสินใจชวนกันมาทำโฮมสเตย์ที่นี่”
“ค่ะคุณยาย แป๋วขอขอบพระคุณนะคะที่คุณยายคอยให้ข้อคิดที่ดีกับแป๋วและคอยช่วยเหลือแป๋วกับพี่ปานมาโดยตลอด ไปค่ะเราเดินไปที่บ้านของคุณตากันดีกว่าค่ะคุณยาย”
“คุณยายเป็นไงบ้างจ๊ะน้องแป๋ว” ปานวาดถามน้องสาวเมื่อเห็นปวริศาเดินหิ้วปิ่นโตกับโถข้าวเข้ามาในคาเฟ่
“สบายดีค่ะพี่ปาน คุณยายฝากผลไม้มาให้พี่ปานด้วยค่ะ ตอนนี้ผลไม้ที่บ้านของคุณยายกำลังออกผลเยอะมากเลยค่ะพี่ปาน แป๋วว่าเราลองเอาผลไม้พวกนี้มาแปรรูปกันดีกว่า พี่ปานว่าดีไหม”
“ดีจ้ะ เราจะได้มีจำนวนสินค้าที่วางขายเพิ่มมากขึ้น ทีมงานของเราก็มีพร้อมอยู่แล้ว”
“ถ้าพี่ปานเห็นด้วยพรุ่งนี้แป๋วจะได้บอกกับคุณยายว่าเราขอจองผลไม้ในสวนทั้งหมดเลยนะคะพี่ปาน”
“ได้จ้ะ” ปานวาดตอบรับเห็นด้วยกับน้องสาว
หลังมื้ออาหารเช้าแขกที่เข้ามาพักก็จะชวนกันไปเดินเล่น ไปถ่ายรูปในแปลงดอกไม้บ้างในแปลงผักบ้าง บ้างก็ขับรถไปเที่ยวชมธรรมชาติบริเวณใกล้ ๆ โฮมสเตย์ จนใกล้ถึงเวลามื้อค่ำจึงจะทยอยกันกลับมาที่บ้านพัก
“พี่ปานมีอะไรให้แป๋วช่วยไหม ถ้าไม่มีแป๋วว่าจะเดินเข้าไปในแปลงผักสักหน่อย แป๋วจะไปคุยกับคุณลุงมนูญเรื่องเพิ่มพื้นที่ลงต้นไม้แบบสวนของคุณยาย เพื่อต่อไปเราจะได้มีผลไม้ไว้ขายไว้แปรรูปกันค่ะพี่ปาน”
“ไม่มีจ้ะ น้องแป๋วไปได้เลย เดี๋ยวทางนี้พี่ดูแลเองไม่ต้องเป็นห่วงจ้ะ”
หลังมื้ออาหารค่ำ ปริญพาแม่กับน้องสาวไปส่งที่บ้านพักแล้วย้อนกลับมาที่ด้านนอกของคาเฟ่เพื่อที่จะมาดูว่ามีอะไรที่เขาพอจะช่วยปวริศาได้บ้าง
“มีอะไรให้ฉันช่วยบอกมาได้เลยนะจอม”
“อ้าว คุณปริญ ยังไม่ง่วงเหรอคะ”
“ยังครับ อยากกินกาแฟกับเค้กหอม ๆ อีก เลยมาหางานทำครับ”
“เอาอย่างนั้นเหรอคะ เดี๋ยวดิฉันจะได้เข้าไปชงมาให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยังอิ่มอยู่เลย คุณเข้าไปช่วยคุณปานวาดเถอะครับ เดี๋ยวทางนี้ผมช่วยจอมกับพี่ใจเอง”
“ฝากพี่ใจด้วยนะคะทางนี้ เดี๋ยวแป๋วจะเข้าไปช่วยพี่ปานจัดเก็บด้านใน”
ปริญชวนจอมกับใจคุยพร้อมกับช่วยงานไปด้วยจนจัดเก็บทุกอย่างเรียบร้อย จอมขนข้าวของเข้าไปเก็บ ใจก็ขอตัวกลับไปบ้านพัก เหลือแต่ปริญนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม
“อ้าว สองคนพี่น้องกลับกันแล้วเหรอคะ”
“ครับ คุณจะให้พวกเขาทำอะไรเหรอครับ เดี๋ยวผมทำให้ก็ได้ครับ”
“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ นี่ค่ะค่าแรงงาน”
ปวริศาวางถาดกาแฟและเค้กลงบนโต๊ะ คืนนี้มีเค้กมะพร้าวอ่อนที่ปวริศาชอบ 2 ชุด
“มาลองชิมเค้กมะพร้าวอ่อนฝีมือของพี่ปานดูค่ะคุณปริญ ขอบคุณคุณปริญมากเลยนะคะที่อุตส่าห์มาช่วยจัดเก็บข้าวของ”
“ไม่เป็นไรครับ สนุกดี ผมนอนไม่หลับ ปกติผมก็นอนดึกดื่นเป็นประจำ”
“เป็นไงบ้างคะเค้กมะพร้าวอ่อนอร่อยไหม ในบรรดาเค้กของพี่ปาน ดิฉันชอบเค้กมะพร้าวอ่อนมากที่สุด”
“อร่อยมากครับ ปกติผมไม่ค่อยได้กินของหวาน ๆ ตอนเด็กผมอ้วนง่ายมากเลยครับ แม่ก็เลยไม่ค่อยให้ผมกินขนมหวาน ๆ”
“เหรอคะ แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้อ้วนนี่คะ แถมหุ่นยังดีมากด้วย มาที่นี่ทุกคนต้องได้ลองชิมเค้กฝีมือของพี่ปานกันทุกคนเพราะมันอร่อยจริง ๆ ค่ะ”
“คุณอยากได้อะไรบ้าง ปลายเดือนนี้ผมจะเข้ากรุงเทพฯ และจะพาแม่กับยัยปุณณ์มาที่นี่อีกช่วงเสาร์-อาทิตย์ต้นเดือนหน้า”
“แม่คุณกับน้องปุณณ์ไม่เบื่อเหรอคะ มาที่นี่หลายครั้งแล้ว"
"ไม่เบื่อหรอกครับ จะให้ผมพามาทุกสัปดาห์เสียด้วยซ้ำ"
“ว่าแต่คุณอยากจะได้อะไรไหม เดี๋ยวผมจะหาซื้อมาให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันไม่อยากรบกวนคุณปริญ”
“ดึกแล้ว คุณปริญกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดิฉันก็จะกลับไปที่บ้านแล้วเหมือนกัน”
ปวริศาเกรงใจปริญและรู้สึกว่าวันนี้เหนื่อยมากเลยอยากจะพักผ่อน
“ตื่นเช้าจังเลยครับคุณปริญ” คุณลุงมนูญทักทายเมื่อเห็นปริญเดินเข้ามาในแปลงผัก
“ผมอยากจะสูดอากาศยามเช้าของที่นี่เก็บไว้ให้เต็มปอดครับคุณลุง เดี๋ยวตอนบ่าย ๆ ก็ต้องกลับกันแล้ว นั่นคุณลุงกำลังทำอะไรอยู่ครับ”
“อ๋อ ลุงกำลังจะเพาะเบี้ยใหม่ครับ ทยอยปลูกไปเรื่อย เก็บไปเรื่อยครับ จะได้ไม่ขาดช่วง เก็บได้เท่าไหร่ก็ไม่พอขายครับ ช่วงนี้พืชผักขายดีมากเลยครับคุณปริญ”
“เหรอครับ แล้วคนอื่น ๆ ไปไหนกันหมดครับ เช้านี้ผมเดินเข้ามายังไม่เจอกับใครเลยครับ” ปกติปริญจะเห็นคนงาน 3-4 คนทุกครั้งที่เดินเข้ามาในแปลงผัก
“อ๋อ ผมบอกให้เขาไปขุดหลุมเตรียมดินไว้ลงต้นไม้ครับ คุณแป๋วเธอจะลงไม้ผลเพิ่มครับ เห็นว่าจะลง ทุเรียน ขนุน กระท้อน ลองกอง ละมุด ลำไยพวกนี้แหละครับ”
“เหรอครับ คุณลุงมีเบอร์โทรศัพท์ไหมครับ ผมอยากจะขอไว้เวลาผมจะปลูกต้นไม้ ผมจะได้โทรมาปรึกษาครับ”
“มีครับ แต่เวลาอยู่ในแปลงผักโทรไม่ค่อยจะติดนะครับ ต้องโทรตอนที่ผมอยู่ที่บ้านครับ “
“ไม่เป็นไรครับ ไว้โทรตอนที่คุณลุงอยู่ที่บ้านก็ได้ครับ”
“แล้วคุณปริญได้ทดลองปลูกผักไฮโดรฯ บ้างยังครับ”
“ปลูกแล้วครับ และก็งอกงามมากเลยครับ ลำพังแค่บ้านผมบ้านเดียวกินไม่ทันแล้วครับ แม่ผมต้องเก็บเอาไปแจกเพื่อนบ้านข้างเคียงกันเลยทีเดียวครับคุณลุง
หลังจากได้เบอร์โทรศัพท์ของคุณลุงมนูญแล้ว ปริญก็ขอตัวกลับมาที่บ้านพัก
👉🏻 ตามกันต่อในบทที่ 4 นะคะ
***ฝากทุกท่านช่วยพิสูจน์อักษรให้ไปด้วยเลยนะคะ คำไหนผิดช่วยกดสติ๊กเกอร์ไว้ให้ได้สังเกตจักขอบพระคุณมากเลยค่ะ🙏🏻❤️
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
