ใครตัดสิน
เพลง Don’t stop now ของ Dua lipa เป็นเพลงโปรดเพลงหนึ่งที่ถูกเปิดอยู่บ่อยๆรวมทั้งตอนนี้ถึงจะแปลไม่ออกเพราะไม่เก่งภาษาอังกฤษ แต่สิ่งที่ชอบคือไลน์เบสที่สะดุดหูเบสเล่นได้สนุกอาจเป็นเพราะตัวเองก็เล่นเบสเหมือนกัน บนกระดานดำเขียนข้อความสั้นๆเป็นคำแนะนะที่หมอให้ถูกจดบันทึกลงบนกระดานเพื่อนให้เห็นง่ายบ่อยครั้งที่รู้สึกสับสนก็จะเงยหน้าขึ้นไปอ่าน
“ทำอะไรอยู่… ทำเพื่ออะไร…. อยากได้แบบนี้จริงๆใช่ไหม ใช่ก็ทำไป ถ้ามีผลไม่ดีจากการทำก็ต้องรับผิดชอบ”
หลายครั้งที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไปเป็นต้องคิดแบบนี้ขึ้นมาเสมอ แต่ก็มีหลายครั้งที่ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร หรือต้องการทำจริงๆหรือเปล่า แต่ก็ทำโดยนึกเสมอว่าถ้ามีผลไม่ดีเราเองจะกลายเป็นคนรับผิดชอบผลของมันไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม
พูดถึงการตัดสินใจแล้วอดที่จะคิดถึงบทความบทนึงที่ถึงแม้จะจำไม่ได้ทั้งหมด เนื้อหาพูดการตัดสินคน นึกถึงตัวเองหลายครั้งที่คิดว่าการที่เพื่อนพากันห่างหายไม่พูดคุยเหมือนเคยเป็นเพราะตัวเองที่มีอาการป่วยด้วยโรคจิตเวช และคิดว่าเค้าเห็นว่าเป็นคนบ้านถึงไม่อยากคุย ซึ่งก็อาจจะเป็นความจริงเพราะวีรกรรมช่วงที่ป่วยก่อเรื่องไว้ไม่น้อย จนใครๆก็เอือมถึงขั้นถูกขู่ทำร้ายถ้ายังยุ่งกับคนๆนี้อีก สำหรับตัวเองการให้ความช่วยเหลือผู้คนเหล่านั้นตอนที่ยังไม่มีอาการทางจิตเวชดูเหมือนจะถูกลืมเลือน
การคิดว่าตัวเองกำลังถูกสังคมหรือเพื่อนตัดสินผุดขึ้นมาในหัวอยู่ตลอดเวลา “มันเป็นบ้า”จากคำบอกเล่าของรุ่นพี่คนนึงได้เล่าเพียงคร่าวๆว่าไม่มีใครมองว่าดี บ้าไปแล้วก็มี ไร้ความสามารถที่จะทำงาน จนรู้สึกว่าตัวเองเป็นอย่างที่เค้าพูดนินทากันจริงๆ แต่อย่างหนึ่งที่เกิดกับความคิดตอนนี้ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไรไม่ว่าเราจะเชื่อหรือไม่เชื่อล้วนส่งผลกับจิตใจ ถ้าเชื่อแล้วยอมแพ้จำกับความคิดเหล่านั้นก็คงเป็นบ้าไปจริงๆนั่นแหล่ะ
ถ้าไม่เชื่อและใช้ชีวิตเหมือนเดิมก็ไม่มีอะไรต่างกับการเชื่อ แล้วควรทำอย่างไรกันล่ะในเมื่อเราป่วย
บางทีการยอมรับอาจจะเป็นอีกหนึ่งทางเลือก ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แค่”อ๋อเราเชื่อนะ …อ๋อเราไม่เชื่อนะ”ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อเราแค่ยอมรับปัจจุบันของตัวเองเค้าอาจจะเคยว่า”มันบ้าเหล้า”แต่ตอนนี้ก็เลิกดื่มไปนานแล้วนี่ แค่แคร์ตัวเองที่ปัจจุบันเราทำอะไรอยู่ก็พอตอบคำถามที่หมอแนะนำเท่านั้นแล้วอยู่กับปัจจุบันให้ได้มากที่สุด อย่างตอนนี้กำลังเขียนบทความ ก็คือเขียนอยู่ ไม่ได้เป็นบ้า ไม่ได้บ้าเหล้า ไม่ได้ทำไรไม่ได้ ถึงแม้จะมีใครมองต่างออกไปบ้างก็เรื่องของเขาสำคัญที่เรามองตัวเองยังไง
ทุกครั้งที่คิดว่าใครกำลังตัดสินว่าเป็นอย่างนั่นอย่างนี้ เป็นตัวเองรึเปล่าที่ตัดสินคนเหล่านั้นว่ากำลังตัดสินเรา เป็นเราที่ตัดสินเค้าว่าเค้ามองเราไม่ดี อันที่จริงการที่ไม่มีเพื่อนหรือสังคมที่ยอมรับอาจจะไม่จำเป็นเท่ากับที่เรายอมรับปัจจุบันของตัวเอง คนบ้าคือคนเสียสติ และคนเสียสติคงไม่สามารถเขียนอะไรแบบนี้ได้ ถึงจะมีอาการทางจิตหลายอาการแต่ก็ใช้ว่าจะมีอาการตลอดเวลา
การตัดสินสังคมหรือเพื่อนว่าเค้าเห็นตัวเองไม่ดี ไม่ดีจริงรึป่าวนะน่าจะเป็นคำถามแรกที่ควรถามตัวเองไม่ว่าคำตอบจะใช่หรือไม่ใช่อย่าลืมปัจจุบันขณะ เอาตอนนี้เวลานี้ที่ความคิดนั้นผุดขึ้นมากำลังทำอะไรอยู่แล้วมันใช่อย่างที่เราคิดรึเปล่า
“คนเราไม่ได้เชื่อที่คำพูด แต่เชื่อที่การกระทำ อยากเชื่อความคิดไหน ลองทำตามความคิดนั้นดู” คำแนะนำอีกประโยคที่หมอให้มาถูกนำมาใช้กับตัวเองเสมอ ไม่ว่าจะถูกตัดสินหรือเป็นฝ่ายตัดสินให้เชื่อที่การกระทำของปัจจุบัน สิ่งที่ทำคือสิ่งที่เชื่อเพราะถ้าไม่เชื่อก็คงไม่ทำ แล้วอย่าลืมว่าขณะที่คิดว่ากำลังถูกตัดสิน ตัวเองกำลังตัดสินเค้าว่าตัดสินเรารึปเปล่าด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
