สาเหตุ
สายตาจับจ้องอยู่ที่แป้นพิมพ์นิ้วที่ทยอยขยับตัวเคลื่อนไหวจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งแล้วหยุดแหงนหน้ามองขึ้นไปบนจอแล้วนิ้วก็ขยับต่อ เสียงบันทึกของสายน้ำไหลถูกเปิดความพยายามที่จะผ่อนคลายตัวเองเป็นไปโดยยากยิ่ง ลมเอื่อยๆจากพัดลมไม่แรงมากนักแค่เพียงบรรเทาความร้อนของอากาศภายในห้องไม่ได้ทำให้รู้สึกเย็นแต่ก็ไม่ทำให้ร้อนจนเกินไป ลูกอมรสมะขามถูกหยิบเข้าปากรสเปรี้ยวหวานกำลังดีความสดชื่นเริ่มมาเยือนผสานกับกลิ่นยาดมกลิ่นมิ้นท์ตัวช่วยที่ใช้ในการผ่อนคลายทั้งหลายถูกหยิบมาใช้ในเวลานี้
เวลาที่อาการแบบนี้กำเริบหลังจากที่ป่วยมานานก็ที่จะบอกได้ว่านรกกำลังมาเยือนแล้วความทรมานแผ่ซ่านไปทั่วทุกรูขุมขน พักหลังช่วงเย็นจะกำเริ่มเกือบทุกวันหนักบ้างเบาบ้าง แต่วันนี้ถึงกับต้องอาเจียนออกมาเพราะกินน้ำจนเยอะเกินไป มีแต่น้ำที่พุ่งพรวดออกมาไม่มีอย่างอื่นเลย ไม่ว่าจะเป็นยาคลายเรียด ยาแก้เมา รวมถึงยาดมถูกหยิบใช้สลับกันไปมา
หลังจากที่อาการดีขึ้นจนน่าใจหายอาการกับดิ่งลงหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่น่าจะเกี่ยวกับยาที่กินเพราะอยู่ในระดับที่ทำให้อาการดีขึ้นแล้ว น่าจะเป็นที่พฤติกรรมช่วงก่อนที่เล่นแชทเป็นบ้าไปพักหนึ่งตอนนี้ก็หยุดแล้วเพราะทำให้รู้สึกแย่กับตัวเอง กาแฟที่เคยกินวันละ4แก้ลดลงเหลือ3และวันนี้เพิ่งกินไปได้แค่2แก้วเท่านั้นสิ่งสุดท้ายที่น่าจะเป็นสาเหตุคือบุหรี่ เห็นได้ชัดว่าช่วงเช้าจะไม่มีอาการใดๆเลยพอเริ่มสูบนิโคตินที่สะสมมาทั้งวันมาทำลายริดยาจนหมดไปแปลกที่จะมีอาการตอนเย็น
สงครามการเลิกบุหรี่ถูกดำเนินติดต่อกันมาหลายสิบปีถึงตอนนี้บุหรี่ยังคงเป็นฝ่ายชนะ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ไม่สำเร็จ สาเหตุหลักเดาว่ามาจากใจ ความที่ไม่เชื่อใจตัวเอง ไม่ไว้ใจตัวเอง ใจที่ตัดสินอะไรได้ไม่เด็ดขาด สภาวะใจแบบนี้ส่วนหนึ่งมาจากอาการของโรค ไม่ว่าจะโรคซึมเศร้า จิตเภท ไบโพล่า หรืออาการแพนิกที่เป็นอยู่ร่วม10ปี ใช่ว่าจะสูญเปล่าเพียงแต่ยังไม่พอที่จะรับมือกับอาการขอโรค แต่อยากสูบบุหรี่ยังไม่ได้ผล
หนังสือมากมายที่เกี่ยวกับการเยียวยาจิตใจ การพัฒนาตัวเองเล่นแล้วเล่มเล่าถูกนำมาอ่านเพื่อที่จะหาวิธีการรักษาตัวเองในแนวทางต่างๆ
มีบ้างที่สามารถหยุดได้เป็นเวลานานแต่สุดท้ายก็กลับมาสูบอีก ตารางบันทึกกิจกรรมและการสูบบุหี่จัดทำขึ้นมาเพื่อจะควบคุมจำนวนบุหรี่ที่สูบได้ผลดีในระยะแรกแต่พอเริ่มชินกับความไม่เด็ดเดี่ยวของตัวเองยอดการสูบก็เพิ่มขึ้นทะลุเพดาน ยังคงสูบต่อไป
ไม่ว่าจะเป็นการฝึกสมาธิ การอ่าน การเขียนช่วยได้ในระดับหนึ่งหลังจากปฏิบัติธรรรมพบว่าจิตทำงานทีละเรื่อง ขณะที่จิตรับรู้สิ่งหนึ่งจะไม่รับรู้อีกสิ่งหนึ่ง ขณะที่มีอาการถ้ามีกิจกรรมที่ต้องใช้สมาธิก็จะช่วยอาการของโรคจางลงเพราะไม่ได้รับรู้ถึงอาการเหล่านั้น คำพูดที่ว่า “ตามองเห็นในสิ่งที่ใจอยากเห็น”น่าจะจริงทุกครั้งที่มีอาการก็จับจ้องจมอยู่กับความทรมานยิ่งให้ความสนใจมันๆยิ่งชัดขึ้นหนักขึ้น
แต่ในที่สุดมันจะหายไปเพราะจิตอยู่กับอะไรไม่ได้นานแต่ถ้ายังไม่มีอะไรที่ต้องตั้งใจทำจนมีสมาธิละก็มันก็จะกลับมาอีกจนกว่ายาจะออกริด
หลายครั้งที่มีอาการพยามหลับตามองหาว่ามีอะไรเกิดขึ้นพอเห็นแล้วกำหนดอารมณ์นั้น เชื่อว่าไปกำหนดได้ไม่นานอารมรณ์อื่นที่ชัดกว่าก็ผุดขึ้นมาให้กำหนดต่ออีกแต่ต้องมีฐานหลักคือกายไม่ว่าจะนั่งจะนอนกำหนดไปก่อน รวมทั้งลมหายใจ การปฏิบัติธรรมไม่เสียหลายการเข้าใจถึงหลักปฏิบัติอย่างแท้จริงจะทำให้เข้าสมาธิได้ ถึงแม้ตอนนี้อาจจะทำได้ไม่ดีนักแต่เชื่อว่าทำทุกวันมันต้องมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง การเขียนเป็นอย่างหนึ่งที่เลือกใช้ขณะที่นิ้วกระดิกตัวเคลื่อนไหวไปมาใจคิดถึงสิ่งที่อยู่ในหัวและถ่ายทอดออกมา
มันได้ผลการเขียนใช้เวลานนานพอที่ยาจะออกริดหรืออาการหมดริดไปเอง การเขียนเป็นช่องทางที่ง่ายที่สุดรองจากพูด แต่เมื่อเป็นผู้ป่วยจิตเวชการบรรยายความทรมานของอาการคงไม่มีใครเข้าใจ สิ่งที่ได้จากการเล่าให้คนที่ไม่ใช่บุคคลากรทางการแพทย์คำตอบที่ไปมันชั่งแทงใจดำซ่ะเหลือเกิน “อยู่ที่ใจ… สู้ๆ.. เป็นกำลังใจให้…”คำเหล่านี้ไม่ใช่ว่าไม่ดีแต่ไม่ได้ช่วยให้อาการดีขึ้นทำให้รู้สึกยิ้มสะแหย่ะขอบคุณไปอย่างนั้น การเขียนจึงเป็นทางออกที่อยากแนะนำ เราจะได้พูดทุกอย่างที่เราคิดไม่ต้องกลัวว่าจะถูกหรือผิดไม่มีใครตัดสินเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
