เรื่อง... แผลใจในรอยบาป
ตอนที่๗.....ศัตรูหัวใจ
"บังเอิญ" เธอได้ไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล เห็นพี่สาวนั่งเฝ้าแม่อยู่คนเดียว แม่กำลังหลับ เธอเข้าไปยกมือไหว้พี่สาว
แล้วถามอาการของแม่ว่าเป็นไงบ้าง แต่พี่สาวตอบเธอแบบไม่มองหน้า และแสดงสีหน้าเหมือนจะโกรธเคืองมานาน ถามคำตอบคำเธอคิดในใจว่า
แต่ก่อนแต่ไรพี่สาวไม่เคยเป็นนี้ คงจะเป็นเพราะรับภาระหน้าที่หนัก สามีก็มานอนติดเตียงแม่ก็มาเจ็บป่วยและลูกชายก็หายออกจากบ้านนานนับปี ไม่มีวี่แววส่งข่าวคราวว่าอยู่ไหน
แม่ได้นอนรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลนานสองสามอาทิตย์อาการก็ดีขึ้นหมอก็ได้ให้กลับบ้าน
บังเอิญก็ได้ช่วยแบ่งเบาภาระดูแลแม่และพี่เขยพร้อมด้วยงานบ้านทุกอย่าง แต่ใบหน้าของพี่สาว ดูเธอไม่มีความสุขสดชื่นแจ่มใสเลย
การพูดจาใช้อารมณ์ฉุนเฉียวชอบพูดจากระแทกแดกดันไม่หอมหู ทำให้แม่หนักอกหนักใจแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ บางครั้งแกนั่งเศร้าน้ำตาซึมสงสารลูกคนเล็กแก
เวลาพี่สาวออกไปทำธุระนอกบ้านแม่มีโอกาสได้พูดคุยกับลูกสาว
เอ็งต้องทำใจให้ได้นะเอิญเอ้ย
อย่าไปถือสามัน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่ต้องไปสนใจกับขยะอารมณ์ แม่.นี้..เป็นกระโถนรับอารมณ์มันทุกวันแหละ เอิญนั่งฟังแม่ได้แต่พยักหน้า และสงสารแม่อย่างจับใจ แต่ก็เห็นใจพี่สาวที่เธอมาเป็นเช่นนี้ บังเอิญจะต้องข่มใจและอดทนสู้กับปัญหาต่อไป
เธอเดินเข้าออกไปทำธุระนอกบ้านทุกวัน มักจะได้ยินคนบางคนที่ปากจังไรใจแมลงวัน มักชอบนินทาเธอให้ได้ยินบ่อยครั้ง เธอฟังจนชินชา
ธรรมดาสัญชาติ "แมลงวัน" มันไม่ดมดอม ตอมดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมหรอก สิ่งไหนที่สกปรกเหม็นเน่ามันก็พากันตอมกินสิ่งนั้น คนปากจังไรใจแมลงวันก็เช่นกันชอบแต่นินทาชาวบ้าน
ไอ้มืด.. เอ็งจำคนชื่อเอิญไดัหรือป่าวว่ะ เสียงลำเพาลูกสาวยายผา คนซอยเดียวกันถามน้องชาย
เอิญไหนว่ะ...น้องถาม
ก็เอิญน้องสาวพี่อ้านไง....
อ้อ...จำได้ สมัยแกเปิดร้านเสริมสวยฉันยังเคยไปตัดผมบ่อยครั้ง ฝีมือสุดยอดฉันติดใจไม่หาย และฉันเคยจีบแกด้วยแหละแต่แกไม่มองไม่สนฉันเลย
ไอ้บ้า....คนอย่างเอ็ง ขี้เกียจสันหลังยาว เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ดำก็ดำ ใครจะเอาไปทำผัวว่ะ กูถามจริง
นั้นมันอดีตเว้ยพี่เพา....ทุกวันนี้....ทั้งพ่อแม่และพี่มีความเป็นอยู่สุขสบายไม่ใช่ฉันดอกรึ ทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต
เออ...ข้าไม่เถียงเอ็งหรอก
แล้วลำเพาก็ร่ายต่อ
เมื่อวานนี้เขาเดินผ่านหน้าบ้านเรา เขามองข้าตาแทบไม่กระพิบเลย คงจะนึกหมั่นไสัที่ข้ายืมเงินเขาแล้วไม่ใช้คืน
ยืมเขาเท่าไหร่พี่...
แค่สองพันเอง ผ่านมาสี่ห้าปีแล้วข้ายังไม่ให้เขาเลย
โอ้โห....ยังมีหน้ามาบอก
ไม่อายพระภูมิเจ้าที่ตั้งอยู่ข้างบ้านหรือไง ไอ้มืดว่าพี่สาว
ช่วยไม่ได้...เขาให้กูยืมทำไมว่ะ ขอลืมแม่งเลย
พี่นี้...เขาเรียกว่าคนใจดำเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ เงินทองของเขา เขาก็อยากได้คืนนั้นแหละ
พี่ก็ยืมฉันไปมิใช่รึ ตั้งสองร้อย ผ่านมาตั้งปีกว่าแล้วยังไม่คืนฉันเลย ไอ้มืดทวง
โธ่โถ....ไอ้มืด เงินแค่สองร้อยมึงมาทวงกู กูซื้อเหล้าซื้อเบียร์ให้มึงยัดห่าหมดเป็นพัน
กูไม่เคยพูดเลย
เออ ๆ เจ๊ากันไป ไอ้มืดตัดบทไม่อยากเสริมต่อก่อเรื่อง
ลำเพาเป็นคนปากอยู่ไม่สุขชอบเอาเรื่องชาวบ้านมานินทาจนยายผาแม่ของเธอ หมั่นไส้
อีเพา.. .เรื่องราวชาวบ้านเอ็งอย่าเก็บมารก กะบาล รกสมองมากเลยว่ะ เดี๋ยวจะได้ไปอยู่กับ "ยายศรี" หรอก
ยายศรีไหนแม่....ลำเพาถาม
ก็ ศรีธัญญาไง ไอ้มืดตอบ.
เรื่องเล่า
จาก....ผู้เฒ่า นิรนาม
30 มี.ค. 66
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
