เรื่อง....ฉันไม่อยากจะเชื่อ
ตอน๑....วิญญาณ "ไอ้อิ๊"
ทิดอ่วม แกมีเมียชื่อแตงอ่อน บ้านอยู่ใกล้กันกับ
ทิดอ่าง ซึ่งเป็นญาติกัน ต่างคนต่างมีลูกชายหนึ่งคน ทิดอ่วมมีลูกชายชื่อว่า "โอด" ส่วนทิดอ่าง มีลูกชายชื่อว่า " อิ๊ "
ไอ้เจ้าอิ๊ลูกทิดอ่างเหมือนได้สร้างกรรมทำเวรอะไรก็ไม่รู้ ช่วงตอนอายุขวบกว่าก็เกิดปัญหาทางร่างกายผิดปกติ คือขาลีบ กระดูกอ่อน ยืนเดินไม่ได้ จะต้องนั่งพับเพียบมาโดยตลอด จนเส้นเอ็นยึดติดเหยียดไม่ได้ จะขยับกายเคลื่อนไหวต้องใช้มือทั้งสองข้างยันขึ้นแล้วก็ถัดไปได้ทีละหน่อย ทีละหน่อย
เมื่อไอ้เจ้าอิ๊อายุได้สิบหกปีก็เกิดมีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยบ่อย
โดยเฉพาะอาการปวดท้อง จะไปรักษาที่โรงพยาบาลก็ไกลไป มาก็ลำบาก จึงจำเป็นต้องให้หมอชาวบ้านรักษาไปตามมีตามเกิด ทั้งยาต้ม ยาฝน ยาทา เสกคาถา เซ่นผี ไปตาม ความเชื่อของชาวบ้าน สุดท้าย
ไอ้เจ้าอิ๊ก็เสียชีวิต
หลังจากไอ้เจ้าอื๊เสียชีวิตไปได้สิบกว่าวัน มีอยู่คืนหนึ่ง
ไอ้เจ้าโอดได้เจอเหตุการณ์ในสิ่งที่ไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเอง
ในช่วงเวลาประมาณเกือบสี่ทุ่ม พวกเด็กหนุ่มได้เลิกจากการนั่งพูดคุยเล่นกัน ต่างคนต่างพากันกลับบ้านใครบ้านมัน คืนนั้นอากาศร้อนอบอ้าวมาก ไอ้เจ้าโอด ได้เอาผ้าขาวม้ามาปูนอนที่ระเบียงหน้าบ้าน พอทิ้งตัวหัวถึงหมอนก็เอามือก่ายหน้าผาก คิดถึงเจ้าอิ๊เพื่อนรัก เพื่อน ที่เคยพูดเล่นพูดหัว
หยอกเย้ากระเซ้าแหย่ จนหัวเราะสนุกสนานแทบทุกวัน บัดนี้เอ็งไปอยู่ไหนหนอ....จิตก็ครุ่นคิดถึงแต่เจ้าอิ๊มัน จนกระทั่งเผลอหลับไป
มาสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคล้าย ๆ มีคนเดินขึ้นบันได
เสียงดัง แกร็ก ๆ แกร็ก ๆ แล้วก็หยุด สักพักก็ดังขึ้นอีก เจ้าโอดพยายามมองไปตามเสียงนั้น แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ด้วยความอยากรู้จึงจ้องมองดูมิให้คลาดสายตา
คืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์ข้างแรม แสงจันทร์สาดส่องไม่สว่างเท่าไรนัก อีกอย่างหน้าบ้านมีต้นหม่อนต้นใหญ่ยึ่นกิ่งใบบังหน้าบ้าน ทำให้มองเห็นเป็นรำไร แต่ก็จะพยายามดูให้รู้ให้ได้ ว่าเสียงปริศนานั้นมันคืออะไร
เสียงนั้นได้เงียบไปไม่มีท่าทีว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่แล้วอยู่ ๆ ก็มีเงาดำตะคุ่ม ๆ ขึ้นมานั่งอยู่บนบ้าน มันก้ม ๆ เงยๆ
เหมือนจะมองหาอะไรสักอย่าง
เจ้าโอดพยายามตั้งใจดูอย่างเต็มที่ก็ปรากฎว่าเห็นเป็น หมาดำ ตัวใหญ่เท่าคน นั่งอ้าปากลิ้นห้อยยาว จ้องมองมาหา
มันเป็นหมาใครว่ะ เจ้าโอดคิด ในหมู่บ้านนี้ไม่เคยเห็นใคร มีนี้หน่า...พยายามนอนนิ่งไม่ไหวติงจะดูมันต่อไป อยู่ ๆ อาการคันคอก็เกิดขึ้น เจ้าโอดไอแค็ก...ไอ้เจ้าหมาดำตัวนั้นก็กระโจนลงพื้นทันที แต่ไม่ได้ยินเสียงตัวมันกระทบพื้นเลยแม้แต่นิดเดียว จึงลุกขึ้น
นั่งดู สักครู่ก็มีแสงประหลาดเป็นดวงไฟสว่างจ้ายิ่งกว่า แสงนีออน ลอยขึ้นเหนือพื้นดินประมาณสองเมตร ในแสงไฟนั้นมันเหมือนมีหัวคนแก่ผมยาวปากยื่น ฟันเหยิน ยิ่มแสยะ จ้องมองมา ดวงตาแทบหลุดออกนอกเบ้า มันจ้องมองมาเหมือนโกรธเกลียดกันมานาน เจ้าโอดอาศัยความกล้าจ้องมองอย่างไม่กระพิบตาเช่นกัน และแล้วแสงนั้นก็พุ่งไปในเส้นทางกลางหมู่บ้าน เดี๋ยวสว่างเดี๋ยวดับแล้วก็หายวับไป
ในขณะที่ยืนตะลึงแทบหมดสติเหมือนโดนสต๊าฟ ก็มีเสียงพูดแผ่วเบามาด้านหลังดังมาให้ได้ยินว่า
ไอ้โอด....ยายดำนี้...แหละ
ที่...พา...กู...ไปอยู่...ด้วย ยยย
เฮ้ย...นี้มันเสียงไอ้อื๊นี้หน่า..เป็นอื่นไปไม่ได้ เสียงไอ้อิ๊ชัด ๆ
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย.
(ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ)
เรื่องเล่า
จาก....ผู้เฒ่า นิรนาม
๒ เมษายน ๒๕๖๖
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
