เรื่อง....ฉันไม่อยากจะเชื่อ
ตอนที่๓.....ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
มีเรื่องเล่าว่ามีชายคนหนึ่ง
ชื่อ ไชย อายุอานามอยู่ในวัยสี่สิบกว่าปี นิสัยใจคอค่อนข้างจะพูดจาเสียงดังโหวกเหวกแต่ก็มีมนุษย์สัมพันธ์ดี
ชาวบ้านเขาลือเกือบทั้งหมู่บ้านว่า นายไชย ไข่หำโตเท่าลูกมะตูม ทำให้พากันอดขำไม่ได้ มันเป็นเพราะอะไรทำไมไข่หำจึงโตเท่าลูกมะตูม
เรื่องมีอยู่ว่า นายไชย แกไล่ควายไปเลี้ยงใกล้ ๆบริเวณศาลเจ้า ในเวลาเที่ยงแกจะเข้าบ้านมากินข้าวเที่ยงปกติแกก็ทำเช่นนี้ทุกวันอยู่แล้ว หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จก็กลับไปดูควายตามเดิม
เมื่อนายไชยไปถึงที่ก็ไม่เห็นควายของตน จึงได้ตระเวณหาไปจนทั่วในละแวกนั้น แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอ เวลาก็ใกล้จะเย็นมาทุกขณะ รีบหาทั้งวิ่งทั้งเดินจนเหงื่อแตกโชกเปียกชุ่มทั้งตัว ตะวันก็เริ่มจะเย็นลง นายไชยจึงเข้าไปยังศาลเจ้า ประนมมือไหว้ขอให้เจ้าพ่อช่วย
สาธุ....เจ้าพ่อ โปรดเมตตาช่วยลูกช้างด้วยเถิด อย่าให้ควายลูกช้างหายไปไหนเลย ขอให้พบเจอโดยเร็วเถิด
นายไชยรีบวิ่งไปยังร้านค้าแล้วซื้อเหล้าขาวมาขวดหนึ่งและน้ำแดงขวดหนึ่งพร้อมธูปเทียน เซ่นไหว้ เวลาผ่านไปจนมืดค่ำก็ไม่มีวี่แววว่าจะเห็นเลย
จนกระทั่งรุ่งเช้า เวลาประมาณเก้าโมง มีชาวบ้านได้ไปเห็นควายของนายไชยมีคนผูกไว้อยู่ในป่า นายไชยและญาติ ๆ ต่างพากันดีใจไปนำควายกลับบ้าน
ในช่วงเย็นของวันหนึ่ง นายไชยไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ จนเมาแป๋ยืนแทบไม่อยู่ แต่ก็พยายามเดินไปจนถึงศาลเจ้า ปากก็พูดอย่างเสียงดังตามนิสัยของแก
เจ้าพ่อนี้แย่จริง ๆ....เลย
ไม่ช่วยพิทักษ์รักษาทรัพย์สินของชาวบ้าน เสียเวลามาเซ่นสรวงกราบไหว้ ดีแต่กินของชาวบ้าน การงานไม่เอาใจใส่
แบบนี้มันต้อง...ฉี่รด ให้มันรู้แล้วรู้แร่ดไปเลย
ว่าแล้วก็รูดซิปกางเกงยืนเบ่งฉี่รด โดยทำหน้าทำตาแบบไม่รู้ไม่ชี้
เมื่อไปถึงบ้านก็เข้านอน ในขณะนั้นมันมีความรู้สึกว่าปวดแสบปวดร้อนที่ไข่หำ และลำของมันก็ใหญ่ขึ้นเกือบเท่าไม้ตีพริก นายไชยตกใจนอนร้องไห้แทบจะขาดใจ เดือดร้อนคนในบ้านต้องเอาดอกไม้ธูปเทียนไปกราบขอขมา ขอให้เจ้าพ่ออโหสิกรรมให้ เพราะทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เราไม่ควรไปดูถูกดูหมิ่นในสิ่งที่เรามองไม่เห็น
"ไม่เชื่อ...อย่าลบหลู่".
เรื่องเล่า
จาก....ผู้เฒ่า นิรนาม
๔ เมษายน ๒๕๖๖
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
