"โดนตัดสินจากคนรอบข้างกระทั่งตัวเราตัดสินตัวเราเองว่าย่ำแย่ ด้อยค่า น่าสมเพช น่ารังเกียจ ตัวปัญหา หรือสารพัดคำทับถมที่มุ่งตีตราตัวตนของเราอย่างจัง จนไร้ความเชื่อมั่น ไร้จุดยืน"
คนทุกคนเกิดมาด้วยความสามารถพิเศษ ที่เวลาชี้นิ้วใช้นิ้วชี้ ใจชี้ ตรงออกไปที่คนอื่น
ที่เรียกว่า "พิพากษาคนอื่นมากกว่าการพิพากษาตนเอง"
คำของเจ้าของกระทู้ ข้างตนถ้าใช้ใจฟังนะครับ หรือถ้าพูดว่า น่าจะมีสักคนนะที่ใช้ใจฟังความคิดของคนที่อยู่ในอารมณ์แบบนี้ ที่กำลังครุ่นคิดด้วยอารมณ์
เศร้าสร้อย ท้อแท้ วังเวง ไร้ค่า น่าสมเพช น่ารักเกียจ ฯลฯ สารพัด
ถามจริง ใครบอกรึ คนอื่นนิ่ ไม่ใช่ตัวตนของเราที่บอกเรา ตัวตนของเราไม่ได้ประนามตัวเรา เราจะยอมจำนนรึ ตรงนี้นี่แหละที่เป็นจุด ผ่านหรือไม่ผ่าน
ย่ำแย่ เพราะย่ำอยู่แต่แย่ๆ หรือไม่แย่ไม่เลวขนาดนั้น วิกฤติความคิด พิษร้ายที่เกาะกินใจ เรารับเราคว้ามากอด มาไว้ในใจเรา ใครบังคับเรารึ
ก็เราไม่ได้การประณามหยามเกียรติตัวเอง เราให้เกียรติตัวเอง เรารักคุณค่าในตัวเราเอง นั่นแหละคือเรา รักตัวเองเป็น และรับรู้สำนึกรู้ว่าจะรักตัวเองอย่างไรให้มีคุณค่า ถ้าเราไม่จำนน ยอมให้เขาเยียบย่ำซ้ำเติมอคติ การพิพากษาเหล่านั้นก็ไม่มีผลตราบใดที่เรายังคิดที่จะปรับแก้ไข พัฒนา และมีทัศนคติต่อตัวเองดี
พื้นที่คำพิพากษาของใครก็ไม่มีผลมหาศาล สะท้านสะเทือนเท่ากับ คำพิพากษา
ของตนเองหรอกครับ ทบทวนและเดินเข้าหาขุมพลังใจ กำลังใจ แม้เพียงคนคนเดียวที่ฟังเราด้วยหัวใจ รับรู้ความรู้สึกของเราด้วยการฟังเราด้วยใจ ใช้ใจฟังกัน
สิ่งนี้จะเป็นกำลังให้เราพลิกฟื้นกลับมาแก้เกมส์ที่ติดกับดักเสียงในหัวได้ดีที่สุด
นี่แหละรักตัวเองที่แท้จริง ชีวิตเราเรารักตัวเองมากกว่าคนอื่นเห็น
เราเห็นแก่ตัวเองมากที่สุด แต่เราไม่เห็นแก่ตัวเอาเปรียบคนอื่นเพราะเราให้เกียรติตนเองและผู้อื่น เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ชีวิตใหม่ๆเกิดขึ้นได้กับคนที่คิดใหม่ๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
