โลกใบนี้มันเส็งเคร็ง แต่เราก็ต้องอยู่กะมันให้ได้
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
อย่าคาดหวัง
อย่าหวังน้ำบ่อหน้า
เมตตาต้องดูคน
ความโลภ ความโง่ มันพวกเดียวกัน
ชีวิตถูกกำหนดไว้แล้ว ตามบุญกรรม
อย่าเยอะ อย่าคิดมาก มันจะเครียด
บุญกรรมส่งผล คนเกิดวันเดียวกัน 5,000 คนทั่วโลก แต่ละคนไปเกิด ในประเทศต่างๆ สถานที่ต่างๆ ครอบครัวต่างๆ ในฐานะต่างๆกันไป
บ้างอยู่ในครอบครัวดีมีแต่ความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ
บ้างอยู่ในครอบครัวที่มีแต่ความอึดอัดใจไม่มีความสุขใดๆ
นรกมีทุกที่ ในทุกมิติ ครอบครัว สังคม มิตรภาพ การงาน ความรัก
เราก็ต้องมีสติ แค่ไปเลียบๆเคียงๆดู เป็นการทัศนะศึกษา อย่าหลงกระโดดลงไป !
ที่อื่น ประเทศอื่น สังคมอื่น ครอบครัวอื่น เส็งเคร็งยิ่งกว่าเราก็มี
ในความเส็งเคร็ง ก็มีสิ่งดีงามซุกซ่อนอยู่ เราต้องมองให้เห็น ไม่งั้นเราจะอยู่ไม่ได้ ประสาทจะแดก โรคซึมเศร้าจะถามหา หัดมีอารมณ์ขันมากๆ สุขภาพจะดี
ผู้บรรลุแล้วมักมีอารมณ์ขัน คิดน้อย พูดน้อย !
ความไม่เข้าใจโลกเข้าใจชีวิต มันทำให้เราบริหารจัดการความทุกข์ไม่ได้ จึงทุกข์ระทม ทั้งจากสภาพแวดล้อมและตัวเราเอง
ถ้าโลภโกรธหลงน้อย มันก็ทุกข์น้อย
คิดน้อย ก็ทุกข์น้อย
พูดมาก ก็ผิดมาก
เกิดมาเจอ ในถิ่นประเทศที่มีพุทธศาสนา เอาของดีติดภพชาติไปให้ได้
ศึกษาธรรมให้เข้าใจก่อน หรือจะเข้าปฏิบัติตามสำนักเลยดี ?
หลายคนยังสับสนว่าจะเดินสายเข้าสำนัก หรือศึกษาปริยัติก่อนดี
ในมุมมองผม ไม่มีผิดหรือถูก เพราะมีโอกาสพลาดได้ทั้งสองทาง ถ้าไม่เข้าใจ
จริตคนเราสั่งสมมาไม่เหมือนกัน และเหตุปัจจัยต่างกัน
มีสิทธิ์หลงทางได้เช่นกัน !
ข้อสังเกต
1.สายปฏิบัติ เป็นสายที่หลงได้มาก เพราะบางสายถูกใจรู้สึกใช่ไม่เหนื่อยมาก สบายใจโดนใจโดนกิเลส คิดว่าใช่ ใกล้ทางสวรรค์เร็วๆนี้แล้ว
แต่.....ถ้าได้เจอสำนัก ครูบาอาจารย์ที่ใช่ จะได้สภาวะไม่นานถ้าตั้งใจจริง ดังเช่น แม่ใหญ่ หมอชลอ แม่ชีซูง้อ และที่ไม่ได้กล่าวอีกมาก ลูกศิษย์หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน
เพราะพระสายปฏิบัติท่านจะมีเทคนิคหรือกุศโลบายในการสอน หลวงพ่อครูบาอาจารย์ที่เป็นอริยะสงฆ์มีสภาวะธรรมที่ลึกซึ้งแล้ว จะรู้วาระจิตผู้เข้ามาปฏิบัติ ซึ่งจะมีประโยชน์มาก
เท่าที่ผมทราบและสัมผัสมาแล้ว ก็มีแนวหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน ถ้ามุ่งปฏิบัติเพื่ออุทิศบุญ รู้กฎแห่งกรรม ชาติภพ มีตัวอย่างจริงมากมาย
ชอบที่ท่าน ไม่พาหลงไปสวรรค์นิพพานอะไร แค่มนุษย์สมบัติ ยังไม่ค่อยจะมีกันเลย แล้วจะโลภไปไหนกัน ท่านเตือนสติเสมอ
พวกค้ากำไรเกินควรตายไปจะเป็นเปรตนะท่านจ้องหน้าแล้วพูดเลย แม่ผมกลับมาเลิกเลย ทั้งลดทั้งแจกเลยทีนี้
ใครสนใจทาง ปฏิบัติ ทางเนกขัมมะ แบบจริงจังเข้มข้น ไม่ใช่เดี๋ยวก็มีเทศน์ มีเรี่ยรายบอกบุญสร้างนู่นนี่ ก็ต้องสายนี้
สายปฏิบัติที่อิงอภิธรรม ก็แนวหลวงพ่อสุรศักดิ์ วัดมเหยงค์ ท่านสอบได้อภิธรรมอันดับหนึ่ง
หลักแนวทางคำสอน ไปทางปรมัตธรรม
สายปฏิบัติพุทโธก็พระป่า เน้นปฏิบัติเดินจงกรมนั่งสมาธิ
ข้อสังเกตสายมุ่งปฏิบัติ ถ้าไม่ได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ก็อาจทำไม่ถูกจุด หลงคิดไปเอง มีอุปาทานไปเอง บางคนเป็นโรคประสาทอยู่แล้วอาการมันจะออกมาตอนนี้
บางคนออกจากสำนักกลับบ้าน เรียกลูกเมียมากราบสั่งสอนจนไปกันไม่ถูก เพราะอุปาทานไปว่าตนเป็นผู้หยั่งรู้ ผู้บรรลุแล้ว
รู้หลักแล้วไม่เอาจริงก็ไม่ได้ผล เป็นหินทับหญ้ากันมาก
ยิ่งสายเน้นนั่งสมาธินี่ ต้องระวัง ติดใจในความสงบความนิ่ง ถ้ายังไม่ได้สภาวะธรรม อารมณ์ขึ้นง่าย ความสุขุมอดทนต่ำกว่าคนปกติ
ถ้าได้สมาธิจริงๆจะนิ่ง สุขุมมาก มีเมตตามาก
สายปฏิบัติ มักพูดเรื่องการได้สภาวะธรรม การได้สมาธิ การมีสติ แต่ขอกระซิบบอกว่า ไม่ง่าย !
ศีล สมาธิ มีทั้งสายดำ และขาว มิจฉาทิฐิ และสัมมาทิฐิ มีหลายระดับขั้น
แต่ไม่ว่าสำนักไหนสายไหน ผู้ปฏิบัติมาถูกทางและได้สภาวะธรรมหรือไม่ ตัดสินได้ไม่ว่าพระ หรือฆราวาส
นิวรณ์5 เขาเบาบางลงแค่ไหน โลภโกรธหลงมีน้อยแค่ไหน
ไปดูที่ยศศักดิ์ตำแหน่ง ท่าทีน่าเชื่อ หรือความเป็นครูอาจารย์ไม่ได้
ครูบาอาจารย์บางคนก็ไม่มีสภาวะธรรมอะไรเพียงแต่เรียนมารู้มาก็พูดได้สอนได้
แต่สภาวะธรรมที่ได้ต้องดูที่พฤตวัตร สติ ปัญญา และจิตอารมณ์
ข้อดีสายนี้ คือถ้าได้ครูบาอาจารย์ของแท้ และเราเอาจริงตามที่ท่านสอน ได้ผลแน่ และค่อยไปศึกษา
พระไตรปิฏก
จะไม่หลงคิดไปเองและมั่นใจมากขึ้นเมื่อสภาวะธรรมที่เกิดจากการบำเพ็ญเพียรปฏิบัติของเรา ไปสอดคล้องกับพระสูตรในคัมภีร์
ซึ่งจะต่างจากสายศึกษาทางปริยัติ ไม่ว่าอภิธรรม และพระสูตรต่างๆมาก่อนจากพระไตรปิฎก
สายนี้จะสุ่มเสี่ยงต่อการปฏิบัติที่ยากกว่า เพราะ จะไปรู้ล่วงหน้าถึงสภาวะต่างๆในทางปฏิบัติก่อน เมื่อปฏิบัติไปแล้ว สิ่งที่ได้อาจเป็นผลที่ปลอมหรือจริง
แต่ถ้าศึกษาเข้าใจถ่องแท้ ก็อาจหมดปัญหาไป
2.สายศึกษา แล้วจึงไปปฏิบัติ ปัญหาเดียวคือผู้ศึกษาต้องมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ จริง ไม่งั้นอาจตีความผิดเข้าใจผิด
ไปตรึกนึกทบทวนในสิ่งที่ไม่เข้าใจถูก สายนี้ต้องมีจริตรักในการชอบที่จะศึกษามาก่อน จึงได้ผลดี
3.สายปฏิบัติ และศึกษาไปพร้อมๆกัน สายนี้ มีเยอะ เห็นภาพรวม ได้ผล ได้สภาวะธรรมช้า หรืออาจไม่ได้เลย เพราะเข้าใจถูกก็ยังไม่ได้
มุ่งทุ่มเทปฏิบัติเดินจงกรมนั่งสมาธิ ก็ทำถูกบ้างผิดบ้าง ไม่จริงจังกับการปฏิบัติ มากพอ
สรุป ไม่ว่า สายไหน จะก่อน หลัง หรือเอาทั้งสองอย่าง ต้องดูที่ โลภโกรธหลง เบาบางแค่ไหน เข้าถึงอริยสัจ แค่ไหน เท่านั้นเอง
เมื่อพูดถึงการไม่มุ่งปริยัติก็มีข่าวดังไปทั่วโลกมาแล้ว ทางศรีลังกาเอาไปประกาศเลย ทางคณะสงฆ์ทางพม่ารับรองเป็นเอกฉันท์เลย ว่าเป็นผู้บรรลุอภิธรรม
ทั้งที่พระองค์นี้บวชตอนแก่ ไม่ได้ศึกษาปริยัติอะไรมาเลย แต่ปฏิบัติจนได้สภาวะธรรมชั้นสูง ท่านสามารถเทศน์ภูมิปรมัติชั้นสูงได้ไม่ผิดเพี้ยนจากพระไตรปิฎกเลย ท่านนี้ต่อมาเป็นอาจารย์ท่านอูนุ
อีกเคสที่เมืองมัณฑเลย์ อาจารย์ท่านเก่งปริยัติสอนลูกศิษย์ไปมาก สอนศิษย์แล้วก็ให้ศิษย์ขึ้นเขาไปปฏิบัติ ต่อมาศิษย์ได้อภิญญา และลงมาเยี่ยมอาจารย์
อาจารย์จึงได้ฉุกคิด เดินทางขึ้นเขาไปอีกลูกเพื่อไปปฏิบัติเช่นกัน วันหนึ่งศิษย์มาเยี่ยม เขากลับเดินลงเขามา เป็นห่วงเห็นว่าฝนจะตกแล้ว หันไปทางอื่นหน่อยเดียว
ศิษย์เหาะไปที่เขาลูกที่เขาอยู่เฉยเลย ต่อมาศิษย์ท่านองค์นี้ได้อรหัตผล ลงมาจากเขา บั้นปลายเทศน์สอนญาติโยม แล้วลาละสังขารไปในท่านั่งสมาธิ ร่างกายไม่เน่า ลองฟังคลิป ท่านอ.เสถียร โพธินันทะ
พระอริยะบุคคล ยังมีอยู่ในโลกหรือไม่
ทางเมืองไทยก็มี คือท่าน
เจ้าคุณอุบาลี สิริจันโท วัดบรมนิวาส ตรงยศเส นี่เอง ท่านเป็นเพื่อนหลวงปู่มั่น ได้ทั้งปริยัติและปฏิบัติ ทุกปีท่านจะเข้าป่าปฏิบัติ ไปอยู่กับหลวงปู่มั่น
หลวงปู่มั่นถ้าเข้ากรุงเทพ ก็จะมาพักที่วัดบรมฯนี้เอง
ท่านละสังขารไปในท่านั่งสมาธิเช่นกัน
ถ้าพอมีเวลา อยากให้ฟังทุกคลิป จะเห็นภาพรวมนานาทัศนะ แนวคิด แนวทาง ความเชื่อ ที่มีประโยชน์
ธรรมจากสัตบุรุษที่ควรฟัง !
พระอาจารย์สมบัติ นันทิโก
การทำสมาธิไม่ใช่นั่งหลับตา
การปฏิบัติผิดไปจากคำสอน
บางกรรมฐานเหมาะกับบางบุคคล
หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน สิงห์บุรี
พระในป่า .... หลวงพ่อพบหลวงพ่อดำในป่าขอนแก่น
ผลของกรรม
อาจารย์เสถียร โพธินันทะ
การเวียนว่ายตายเกิด
พระอริยะบุคคล ยังมีอยู่ในโลกหรือไม่
ดร.สมภาร พรมทา
ความแตกต่างทางปรัชญาระหว่างเถรวาทและมหายาน
พระพุทธโฆษาจารย์ ปอ.ปยุตโต
สรุปพระไตรปิฎกภายใน 90 นาที
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
