ตอนเด็กๆพ่อแม่ของฉันให้ฉันเดิน ฉันสะดุดเก้าอี้ ก็ตีเก้าอี้ ฉันล้มพ่อแม่ก็รุมตีพื้น
เวลาร้องไห้ไม่พอใจพ่อแม่หรือคนรักเราในบ้านก็บ่นใส่พี่สาวพี่ชาย ว่าทำให้น้องร้องไห้ เสียใจ ฉันเลยไม่เคยผิดเลย เพราะการได้รับคำพูดติดหูมาว่า"นี่แน่ะเก้าอี้
นี่แน่ะพื้น นี่แหนะ...ทำลูกเจ็บ ทำลูกร้องไห้"
ฉันวันนั้นก็เลยโทษคนอื่น สัตว์ สิ่งของรอบตัว เป็นความถูกแบบชอบทำ
แต่ไม่ชอบธรรม เอาละฉันรู้แล้ว วันต่อมาฉันเริ่มโทษตัวเองอีก หนักไปใหญ่เพราะไม่มีใครให้โทษ กล่าวโทษก็เลยต้องตกเป็นผู้อ่อนแออีก แย่จังฉัน
วันนี้ฉันเข้าใจว่าสุดโต่ง เอียงข้างเกินไปก็ไม่ดี สายกลาง ให้กำลังใจตัวเองที่ทำผิด ยอมรับผิด ก่อนรับชอบ รับผิดชอบ ว่าทำพลาดทำผิด และรับผิดอย่างองอาจพร้อมแก้ไขให้ดีขึ้น และก็ไม่โทษคนอื่น คิดสงสารพวกเขาที่เอาความผิดไปยัดเยียดใส่เขา วันนี้ก็เลยเริ่มรู้สึกดีขึ้นๆดีขึ้นเรื่อยๆจนเป็นคนกล้ารับผิดอย่างยินดี
จบเรื่องฉัน และเธอละ รู้สึกเป็นคนแย่ๆอย่างฉันไม๊เนาะ
ตอบคำถามด้วยการเล่านิทานเรื่อง"ฉัน"ละ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
