เดินทางไกล รอบกองไฟ และความทรงจำ
โลกนี้มีเจ้าของรอยยิ้มที่สวยงามมากมาย พี่เกษเป็นหนึ่งในนั้นอย่างแน่นอนสำหรับผม
พรุ่งนี้ผมจะไปเข้าค่ายพักแรม ลูกเสือ 3 วันสองคืน ผมซักชุดลูกเสือและรองเท้าตากแดดไว้แห้งดีแล้ว แม่ก็ดูตื่นเต้นไปด้วย เพราะแม่ไปซื้อพู่เหน็บถุงเท้าให้ผมใหม่เพราะคู่เดิมถูกเพื่อนซี้ผมแบ่งไปครึ่งหนึ่งเมื่อสัปดาห์ก่อน เพราะมันลืมใส่มา
เมื่อเช้าผมบอกแม่ว่าผมได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าหมู่ลูกเสือ มีลูกหมู่ อีก 7 คนแน่ะ แม่คงกังวลว่าผมอาจจะดูไม่ดี เมื่อเป็นผู้นำแล้วเครื่องแต่งกายมันดูกะพร่องกะแพร่ง อาจทำให้ผมยิ่งหมดความมั่นใจ ขาดความเชื่อมัน ซึ่งของเดิมก็แทบจะไม่เคยมีเป็นฐานมาก่อนเลย อาจมีคนมาค่อนขอดเข้าหูมาถึงเจ้าของร้านกล้วยแขกชื่อดังอย่างแม่ก็เป็นไปได้
แม่มาส่งผมที่โรงเรียนช้ากว่าคนอื่นเพราะต้องแวะซื้อสบู่ลักส์ให้ผม ผมเป็นเด็กหน้ามัน ยี่ห้อนี้เท่านั้นครับที่จะทำให้ผม ไม่ต้องระบมเพราะสิว ผมคว้าเป้ที่อัดข้าวของเสื้อผ้าแน่นเอี๊ยดลงจากรถไปใบเดียวโดยปฏิเสธอาหารแห้ง ผักกระป๋องและกล้วยน้ำว้า ที่แม่ซื้อมาเพิ่มให้กันผมหิว ผมบอกแม่ว่า ไม่เอาไปนะแม่ มันอายยามต้องวิ่งไปเข้าแถวสายพร้อมของพะรุงพะรังและกล้วยงอม ๆ
ครูให้พวกเราทยอยกันไปเติมน้ำในกระติกและเริ่มตั้งแถวออกเดินทางไกล ผมเดินตามหมู่ 7 ในฐานะหมู่ 8 พร้อมกับธงหัวหน้าหมู่ เท่ห์ดีไม่เบา แต่ที่หนักก็คือเป้ที่ผมอัดของมาเต็มพิกัด ความร้อนของอากาศมันทำให้ข้าวของในเป้ผม เหมือนจะขยายตัวหนักขึ้นเรื่อย ๆ ประกิจ เพื่อนร่างเล็กจ้อย ที่เป็นคนเดิมคุมแถวปิดท้าย มีหน้าที่หิ้วกล่องยา ชิงเป็นลมตัดหน้าเพื่อน ๆไปซะก่อนใน 4 กิโลเมตรแรก
มันไปนอนบนรถโรงเรียนที่ขับช้า ๆ ตามหลังมาสบายไปซะแล้ว ผมอยากเป็นลูกหมู่บ้าง เพราะเป็นลมได้แถมไม่ต้องหิ้วกะเป๋ายาอีกใบหนึ่งแทนประกิต แต่ก็นึกอายเนตรนารีอีก 8 หมู่ข้างหลัง ที่เดินทางไกลระยะเท่า ๆ กับหัวหน้าหมู่แปดอย่างผม ไม่มีใครเป็นลมล้มพับไปสักคน
ราว 11 โมง พวกเราทั้งหมดก็ได้พักเหนื่อย และ ทานอาหารกลางวัน ซึ่งเป็นอาหารกล่องที่โรงเรียนเตรียมมาไว้ให้ ตอนนี้ ลูกหมู่ผมตั้งอกตั้งใจกินข้าวอย่างเรียบร้อย กระติกน้ำใบเล็กถูกดื่มดับร้อนไปจนหมดมาก่อนหน้าจนเกลี้ยง ปวดเมื่อยขาแข้ง แต่แขนก็ยังต้องกำด้ามธงไว้แน่น
นี่ถ้าครูผู้กำกับไม่พากันหิ้วถุงข้าวมาให้ถึงที่ แทนการประกาศให้ หัวหน้าหมู่ไปเอาข้าวแล้วล่ะก็ ผมอาจจะกลายเป็น หัวหน้าหมู่ 8 รายแรกที่เป็นลมในขณะเดินทางไกล เป็นที่จารึกเสื่อมเสียในประวัติศาสตร์ของโรงเรียนก็เป็นได้ ผมคิดถึงกล้วยน้ำว้าของแม่จังเลย
พอกินข้าวกันเสร็จ ประกิตก็กลับมาทำหน้าที่ได้เหมือนเดิม ผมเพิ่งรู้ว่าลานที่เรานั่งกินข้าวกันนั้น เป็นหน้าค่ายลูกเสือแล้ว เราเดินกันเข้ามาด้านในอีกไม่นานก็ถึงบริเวณที่โรงเรียนตั้งเป็นค่ายพักแรม เราได้พักผ่อนและได้รับการแจกจ่าย อุปกรณ์อย่าง ตะเกียง ไฟฉาย จาน ช้อน ผม ประกิจ องอาจ ตี๋เล็ก รับหน้าที่ตั้งเต็นท์ ที่เหลือนำโดย สุขสันต์ เอาหม้อ กระทะ ไปล้าง เตรียมทำอาหารเย็น ในค่ายมีต้นไม้เยอะมาก บ่ายสองโมงทั่วบริเวณโดยรอบก็ร่มคลึ้มไปหมด
เต๊นท์นอนหลังล่ะ 4 คน ประกิจคล่องแคล่วมากในการกางหลังที่สอง หลังจากหลังแรก ผมเดินไปเดินมาดูเพื่อนข้าง ๆ กางจนเสร็จอยู่หลายรอบ แล้วจำมาทำตามไปจนทำได้ ในใจคิดว่าน่าจะเหลือลูกหมู่ไปเตรียมทำกับข้าว หุงข้าว สัก สองคนก็น่าจะพอแต่ก็ผิดคาดครับ เพราะเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงที่กางเต๊นท์จัดที่หลับที่นอนรอให้ครูมาตรวจจนเสร็จสรรพเรียบร้อย กลุ่มเนตรนารีที่อยู่ข้าง ๆ ทำท่าจะล้อมวงกินข้าวเย็นกันอยู่รอมร่อ แต่หมู่ 8 ของผมยังไม่สามารถจุดไฟติดเพื่อหุงข้าวได้ อดข้าวและอดคะแนนไปพร้อมกันแน่ ๆ ในฐานนี้ครับ
ประกิจ อาสาไปถามวิธีการติดไฟจากไม้ขีด บนหินสามเส้าจาก กลุ่มเนตรนารีข้าง ๆ เมื่อพวกเราดูจะจนแต้มจริง ๆ เหตุใดไม่รู้ได้พี่เกษรุ่นพี่ ป.6 หัวหน้าหมู่ 1 ของเนตรนารีที่เต็นท์ข้าง ๆ ก็ลุกมามากุลีกุจอช่วยเราติดไฟ แทนที่จะแนะนำประกิจเฉย ๆ เนื่องจากโรงเรียนเรามีนักเรียนหญิงน้อยกว่านักเรียนชายมากครับ เวลาออกค่ายจึงผสมเฉพาะเนตรนารี ชั้น ป.5และป.6 มาออกค่ายพักแรมพร้อมกัน
พี่เกษ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ยามมาช่วยพวกเราติดไฟจนสำเร็จ คนก่อไฟมือไม้ไม่เลอะเปรอะดำเลย ผิดกับลูกมือหมู่ 8 อย่างพวกผมทั้ง 8 ชีวิต ที่เหงื่อไหลย้อย ลุ้นก่อไฟ หน้าดำกันเกือบหมด ผมว่าไม่ใช่แค่ไฟในหินสามเส้าจะติดเท่านั้นครับ แต่มีไฟอีกดวงเหมือนจะถูกจุดติดในใจผมไปพร้อม ๆ กันไปด้วย
พี่เกษมีน้ำใจแบ่งข้าวให้พวกเรามาทำท่าให้ ครูมาตรวจจนได้คะแนนไปพลางก่อน ซึ้งใจลูกเสือน้อยอย่างพวกผม เรากินข้าวกับปลากระป๋อง ผักกาดกระป๋องและไข่ต้มจากกลุ่มพี่เกษอย่างเอร็ดอร่อยและเป็นผมที่หุงข้าวไปคืนให้พี่เกษด้วยตนเองแม้จะดิบนิดหน่อย แต่เธอก็ไมว่าอะไร ผมมองดูความเป็นผู้นำของเธออย่างชื่นชม อดเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้ ผมตั้งใจจะทอดไข่เจียวไปตอบแทนเธอในมื้อถัดไปและหุงข้าวให้น้ำเยอะกว่านี้อีกนิด
กิจกรรมรอบกองไฟตอนกลางคืนในคืนแรก ผมรับหน้าที่ตีกองทอมอยู่ข้าง ๆ พี่เกษ ที่เป็นนักร้องเสียงทองในคืนนั้น นั่นเป็นการตีกองทอมครั้งแรกของผมต่อหน้าคนมากมาย ด้วยความที่อยากยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ ในทุกนาทีที่เป็นไปได้ มันคงเป็นอะไรที่อธิบายได้ในสายตาเพื่อน ๆ ว่า ผมทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนน้ำใจอันงดงามของเธอ แต่ผมรู้ตัวดีว่าไม่ใช่ทั้งหมด
ผมกล้าที่จะชูมือและลุกขึ้นยืนเยลเธออย่างออกหน้าออกตาในคืนที่สอง ในการแสดงอันน่ารักสุด ๆ ของกลุ่มเธอ และถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเอง ผมก็เห็นเธอเยลผมเต็มเสียง ในการแสดงที่ฮาที่สุดในความเปิ่นกล้าบ้าของกลุ่มผมเช่นกัน
เราเล่นล้อเลียนการเมือง ทำทีนักการเมืองมาหาเสียงกับชาวบ้านที่พูดเสียงเหน่อได้เสียงปรบมือและเป่าปากเกรียวกราว แนวคิดก็มาจากพี่เกษแนะนำ คืนนั้นหลังครูต้มถั่วเขียวร้อน ๆ เลี้ยงลูกเสือและเนตรนารีทุกคนแล้ว เรากลับมานั่งคุยกันต่อที่เต๊นท์ถึงเรื่องราวในกลุ่ม ที่ร่วมแรง ร่วมใจ ช่วยกันทำจนสำเร็จไปได้ด้วยดีทุกอย่าง
ผมแอบเห็นสายตาของใครคนหนึ่งแอบมองผมอยู่ไม่ไกล ผมไม่อยากเข้าเต๊นท์นอนเลยคืนนั้น
มื้อเช้าสุดทายก่อนกลับ ผมทำไข่เจียวไปให้เธอด้วยไข่สองฟองสุดท้ายที่มี เธอชมว่าหอมแม้จะมีกลิ่นน้ำมันก๊าดอยู่นิดหน่อย เธอว่าจะขอกินมากกว่าทุกคนในกลุ่มให้ได้ ถ้าไม่มีเพื่อนในกลุ่มว่า เธอพูดเท่านั้นแล้วก็ยิ้มหวาน
พ่อแม่พี่เกษมารับที่ค่าย ในตอนเที่ยงวันนั้นผมเห็นเธอหันรีหันขวาง ทำท่าเหมือนมองหาใครสักคนเพื่อร่ำลา หรือ โบกมือบ๊ายบาย
ผมยืนมองเธออยู่หลังรถโรงเรียนกับกลุ่มเพื่อน ๆ ผมอยากจดจำรอยยิ้มของพี่เกษไว้ในสามวันสองคืนที่ค่ายนี้ไว้ให้นานแสนนาน แทนการออกไปบ๊ายบายเธอ แล้วเห็นเธอผิดหวังที่ผมไม่ใช่ใครคนนั้นที่เธอมองหา..ไม่รู้ผมคิดผิดหรือเปล่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
