คำที่ไพเราะที่สุดในภาษามนุษย์
ผมได้มีโอกาสฟังการบรรยายและตอบคำถามของคุณอัศวิน เตชะเจริญวิกุล ซีอีโอแห่งกลุ่ม Big C ในคลาสหลักสูตร Base นอกจากการตอบคำถามอย่างลึกซึ้งและคมคายแล้ว นักเรียนทุกคนก็ชมในความมีเสน่ห์ของคุณอัศวินเป็นอย่างมาก การถ่อมเนื้อถ่อมตัวก็ส่วนหนึ่ง
แต่ที่สำคัญจากที่ผมสังเกตคุณอัศวินตั้งแต่เดินเข้ามาจนตอบคำถามนักเรียน ก็คือการทักทายด้วยชื่อของแต่ละคนอย่างช้าๆ และ เน้นๆ เริ่มต้นตอบคำถามด้วยการเรียนชื่อหรือชื่อเล่นของคู่สนทนาก่อนจะเริ่มบทสนทนาทุกครั้ง วิธีการแบบนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่หลายคนมองข้ามแต่ไม่ใช่เลย
เมื่อวันก่อน น้องพิ พิริยะแห่ง Glow Story ผู้มีอาชีพโค้ชผู้คนให้เล่าเรื่องได้ดีได้จับใจคนฟัง (Storytelling) มาบรรยายที่ ABC และให้นักเรียนทำ Workshop ง่ายๆ ด้วยการจับคู่แล้วถามไถ่ที่มาของชื่อกันว่าชื่อของตัวเองนั้นได้มาจากไหน คุณพ่อคุณแม่เกิดแรงบันดาลใจอะไรถึงตั้งชื่อให้เราแบบนี้
ซึ่งเป็น Workshop ที่สนุกน่ารักและทุกคนชอบมาก ก่อนที่น้องพิจะบอกถึงประโยคที่เดล คาร์เนกี้ ผู้เขียนหนังสือวิธีเอาชนะมิตรและจูงใจคนอันโด่งดังในหลักการง่ายๆ แต่สำคัญมากๆ ว่า...
ชื่อของคนเรานี่แหละเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดและสำคัญที่สุดต่อเจ้าของชื่อ ไม่ว่าจะเป็นชาติภาษาไหนก็ตาม ( A person’s name is to that person the sweetest and most important sound in any language)
เดล คาร์เนกี้
เหตุผลก็เพราะว่าเรามักจะมีความรู้สึกผูกพันกับชื่อของตัว เมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนเรียกชื่อเรา ความรู้สึกคุ้นเคยก็จะเกิดขึ้น ชื่อของแต่ละคนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์หรือตัวตนของเรา ยิ่งมีคนเรียกชื่อในความหมายบวกเช่นการชมเชย ให้กำลังใจยิ่งทำให้พลังแห่งคำชมนั้นทะลุทะลวงกว่าชมเฉยๆ ในทางกลับกันถ้าตอนตำหนิหรือด่าแล้วเรียกชื่อ พลังลบก็จะยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณ
นอกจากนั้นการเรียกชื่อคนก่อนก็เป็นการแสดงถึงความใส่ใจ การให้เกียรติ ยิ่งไม่ได้เจอกันนานหรือเป็นผู้ใหญ่กว่า คนที่ถูกเรียกชื่อแล้วรู้สึกว่าเขายังจำชื่อเราได้นั้นยิ่งทำให้รู้สึกว่ามีค่าและจะรู้สึกว่าผู้เรียกโดยเฉพาะผู้ที่ใหญ่กว่านั้นมีเสน่ห์เสียเหลือเกิน
การที่เราใช้ “ชื่อ” คู่สนทนานั้นจึงเป็นอาวุธที่สำคัญมากๆในการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพและความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าบทสนทนาปกติอย่างแน่นอน คุณซิกเว่ เจ้านายเก่าผมที่ดีแทคก็มีเสน่ห์ในเรื่องนี้มากๆ
นักข่าวที่เคยสัมภาษณ์คุ้นเคยกับเขาก็จะรู้เป็นอย่างดีว่าพอเจอหน้าซิกเว่จะตะโกนเรียกชื่อเสียงดังก่อนเลย นักข่าวทุกคนที่เคยเจอก็จะรักและชอบคุณซิกเว่ ส่วนหนึ่งก็น่าจะมาจากที่คุณซิกเว่จำได้ ให้เกียรติ แม้ว่าไม่เจอกันกี่ปี เจอหน้าทีไรก็จะตะโกนเรียกชื่อตลอด ซิกเว่จำชื่อคนเก่งมาก
แต่ก็มีบางครั้งเขาจำไม่ได้ พอเห็นหน้าก็จะไม่ปล่อยให้เลยผ่าน เขาจะพยายามถามเลขาบ้าง ถามคนใกล้ตัวบ้าง ถามผมก็เคยว่าคนนี้ชื่ออะไร ทำอะไรอยู่ พอได้ข้อมูลแล้วก็เดินเข้าไปตะโกนเรียกชื่อเหมือนจำได้ ซึ่งสร้างความประทับใจให้คนที่ได้พบเจอเสมอ
แต่รู้ทั้งรู้ว่าชื่อของบุคคลที่เราเจอนั้นสำคัญมากๆ ผมเองก็มีปัญหาในการจำชื่อจำหน้าคนอย่างมากจนเรียกได้ว่าเป็นปมด้อยก็ได้ เหมือนสมองส่วนที่บรรจุความจำเรื่องนี้มันเล็กกว่าคนปกติ เจอใครหลายครั้งก็ต้องนึกตั้งนาน นึกหน้าออกนึกชื่อไม่ออกก็บ่อย
ผมจึงบริหารเสน่ห์ในเรื่องนี้ได้ไม่ดีนัก พี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ นักคิด นักเขียนและนักสร้างสรรค์แห่งเวิร์คพอยท์ ก็มีปัญหาคล้ายผม แต่พี่จิกแน่กว่าผมเยอะ พอพี่จิกมีปัญหาเรื่องจำชื่อจำหน้าคนมากๆ ก็เลยคิดเกมเล่นกับตัวเองด้วยการเอารูปมาเรียงแล้วเปิดทีละแผ่นก่อนทายว่าคนนี้ชื่ออะไรเพื่อพัฒนาความจำและแก้ปมด้อยด้านนี้
ไปๆ มาๆ ก็เลยเอามาทำเป็นเกมโชว์ซะเลยในชื่อเกมทศกัณฐ์ที่หลายๆคนรู้จัก เป็นเกมโชว์ที่โด่งดังยืนระยะมาเป็นสิบปี ขายลิขสิทธิ์ให้ต่างประเทศได้ด้วย เป็นการแก้ปัญหาแบบหนามยอกเอาหนามบ่งโดยแท้
นามนั้นสำคัญไฉน …
A person’s name is to that person the sweetest and most important sound in any language
เดล คาร์เนกี้
ก็สำคัญประมาณนี้แหละครับ…
- 87
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
