เราตกเป็นทาสเครื่องมือสี่เหลี่ยมกันหมด
ตื่นมาก็ทักทายกันเพื่อคงมิตรภาพอันดีเอาไว้
หลังจากนั้นก็ทำการสำรวจโลกว่าตอนที่เรา
หลับไปโลกได้เคลื่อนตัวไปรวดเร็วแค่ไหนกันแล้ว
ตั้งแต่ตื่นจนล้มตัวนอนเราเป็นส่วนหนึ่งของกันเสมอ
จนเป็นเหตุให้วิถีดั้งเดิมของเราสูญหายไปด้วย
เราเอาใจคนในโลกเสมือนจริงมากไปกว่าคน
ในโลกแห่งความจริงเราแทบใช้เวลาทั้งหมด
ไปกับมันนานแค่ไหนแล้วที่เราไม่เคยได้ดื่มด่ำ
กับมื้ออาหารที่วางอยู่ตรงหน้าเราทานเพราะ
ต้องทานชีวิตแห่งความเร่งรีบได้ทำอะไรกับเราบ้าง
รวมทั้งทักษะบางอย่างของเราก็หายไปพร้อมกับ
ความเจริญโลกสอนให้เรามองออกไปนอกตัว
สนใจแต่ชีวิตคนอื่นเพื่อดูไว้แข่งขันกันเราเป็น
นักบริโภคนิยมอย่างเกินงามจนกลายเป็นส่วน
ของการทำลายสิ่งแวดล้อม พอได้รึยัง
ที่ต้องใช้ชีวิตในแบบคนอื่นเพราะกลัวจะแปลกแยก
มองไปที่ไหนมีแต่คนคิดอ่านพูดในแบบเดียวกัน
ใช้ภาษาที่เหมือนกันจนขาดความน่าสนใจ
ถูกครอบงำจนขาดสติและคิดว่านั่นคือชีวิตที่ดี
ที่คนควรทำไหลตามกระแสจนลืมตัวตนที่แท้จริง
สักพักก็พบว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าไม่อยากมีชีวิต
อยู่ต่อไปหลงโลกจนโลกไม่น่าอยู่ฝึกช้าให้เป็น
ออกจากความเหมือนมารู้จักตัวเองอย่างแท้จริง
ได้เมื่อไหร่คุณจะเป็นคนที่แตกต่างอย่างน่าสนใจ
เพราะคุณจะไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน
คนแบบนี้สิที่โลกแห่งความจริงต้องการฝึกสติ
เพื่อจิตใจที่มั่นคงคิดอ่านอะไรได้ดีเห็นอะไรใน
แบบที่คนอื่นไม่เห็นเพื่อจะออกจากทุกข์อย่าง
ถาวรอยู่อย่างน้อมรับทุกสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่
ปล่อยไหลไปตามกระแสกลับมาเท่าทันกันให้ได้นะ
เพื่อกลับมามีความสุขอย่างแท้จริง....Miracle aum...
- 27
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
