"สร้างพรสวรรค์ด้วยพรแสวง"
“พรสวรรค์” หมายถึงสิ่งพิเศษที่บุคคลหนึ่งได้รับมาจากธรรมชาติจะด้วยพันธุกรรมหรือสิ่งแวดล้อมก็ ตามที เช่น เล่นดนตรีหรือกีฬาเก่ง ฉลาดมี IQ สูง พูดเก่ง ร้องเพลงเก่ง ฯลฯ ส่วน “พรแสวง” หมายถึงการ ฝึกฝน ฝึกปรือจนมีทักษะ หรือความสามารถเป็นเลิศได้โดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งพิเศษที่มีติดตัวมา
ในเมื่อตามหาพรสวรรค์เท่าไหร่ก็ยังหาไม่เจอสักที อย่างนี้ควรจะปล่อยตัวไปตามดวงหรือแล้วแต่โชคชะตาจะพาไปดีหรือเปล่าเนี่ย แหม! ชีวิตทั้งชีวิตเชียวนะคะ จะมัวรอให้โชคชะตาลิขิตน่ะไม่ทันกินหรอก ถ้าโชคเกิดมาเข้าข้างเราเอาอีตอนอายุปาเข้าไป 70 แล้วน่ะ งี้ไม่เซ็งเป็ดกันพอดีหรือเนี่ย ใครมันจะมีเรี่ยวแรงไปสานฝันต่อกันเล่า
ของแบบนี้มันต้องแสวงหาด้วยตัวเอง!
ก็ในเมื่อพรสวรรค์ของตัวเองมันหาย๊าก ยาก และเราก็เริ่มจะท้อกับการค้นหาความเป็นเลิศของตัวเองที่ติดตัวมาแต่อ้อนแต่ออกก็ลองเปลี่ยนจากการ "ค้นหาพรสวรรค์" มาเป็น "สร้างพรสวรรค์ด้วยพรแสวง" ซะเลยสิ แม้มันจะต้องใช้ความอุตสาหะมากกว่า ก็ยังดีกว่าการรอคอยให้ฟ้ามาประทานพร โดยที่เราก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เราถึงจะโชคดีได้รับพรนั้น
แต่ก่อนที่จะสร้างพรสวรรค์ขึ้นมานั้น เราก็ต้องรู้ตัวก่อนนะว่า "อะไรคือสิ่งที่เราอยากทำมากที่สุด" เมื่อรู้แล้ว ก็ต้องรีบลุยให้เต็มที่ทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด แสวงหาโอกาสงามๆ เพื่อจะพัฒนาศักยภาพของตัวเองถึงแม้จะต้องใช้ความอดทนในการศึกษาหาความรู้และฝึกฝนมากกว่าคนอื่น หรือมากกว่าคนที่มีพรสวรรค์ติดตัวมาก็ตาม แต่ก็ต้องทำนะ เพราะความพยายามและใฝ่เรียนรู้นี้แหละที่จะเป็นเสมือนสะพานเชื่อมไปถึงความฝันอันสูงสุดของเรา
การเรียนรู้ด้วยตัวเองอย่างเดียวน่ะ คงไม่เวิร์กหรอกแต่ถึงจะเวิร์กก็อาจจะต้องใช้เวลานานเกินไปของแบบนี้มันต้องอาศัยกูรูผู้รู้จริงมาเทรนด์พื้นฐานวิชาให้ อยากได้ดีด้านไหนก็ไปเรียนด้านนั้นแล้วค่อยต่อยอดหาความรู้เอาเอง ดูตัวอย่างเช่น 'น้องเบิร์ด เอกชัย เจียรกุล" นักกีต้าร์คลาสสิคระดับโลกที่ไปคว้ารางวัลมาตั้งเยอะแยะ ล่าสุดนี่ได้แชมป์ International Guitar Competitionin Berlin ที่กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี เชียวนะ
ใครได้ยินคงอดชื่นชม แถมอดอิจฉาตาร้อนผ่าวไม่ได้อีกต่างหาก แต่กว่าจะมีชื่อเสียงมาอย่างทุกวันนี้น่ะหรือ มันไม่ใช่เรื่องง่าย เอาซะเลย โน่น! ต้องเรียนรู้และหมั่นฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา เรียนรู้เองเป็นหลัก อาศัยครูพักลักจำมาบ้าง หาที่เรียนเสริมพื้นฐาน พอได้วิชามาก็พิสูจน์ความสามารถของตัวเองด้วยการลงแข่งกีต้าร์คลาสสิคทุกเวทีเลยทีเดียว
แต่ใหม่ๆเมื่อยังขาดประสบการณ์ จึงทำให้ยังไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่นัก แต่นั่นก็ไม่เคยทำให้เขาย่อท้อต่อโชคชะตา น้องเบิร์ดพยายามเรียนรู้และฝึกฝนด้วยตัวเองไปเรื่อยๆ ซ้อมทุกวันอย่างจริงจังเพื่อหวังเอาดีในด้านนี้ให้ได้ เรียนรู้จากซีดีสอนกีต้าร์ของนักกีตาร์คลาสสิคระดับโลกหลายๆท่าน
ไปๆมาๆเขาก็เริ่มแน่ใจว่า เขาหลงใหลการเล่นกีตาร์คลาสสิคเอามากๆ จากที่เมื่อก่อนแค่เล่นเอาเท่ ตอบสนองความชอบเฉยๆแต่พอได้มาคลุกคลีอย่างจริงๆจังๆ กลับหลงรักจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นซะงั้น
สรุปสุดท้ายน้องเบิร์ดก็เลยตัดสินใจเข้าเรียนที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ทั้งๆ ที่พ่อแม่ของเขาก็ไม่เห็นด้วยอย่างแรง แต่จนแล้วจนรอด เขาก็สามารถพิสูจน์ให้พ่อแม่และคนทั้งโลกรู้ว่า เขาทำได้ เขาเอาดีจากการเป็นนักกีต้าร์คลาสสิคระดับโลกได้
เห็นมั้ยล่ะว่า เด็กคนนี้เจ๋งแค่ไหน ชีวิตของเขาที่ประสบความสำเร็จมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะ "การแสวงหาพรอันประเสริฐนั่นเอง"
ก็ถ้าน้องเบิร์ดมัวนั่งรอให้สวรรค์ประทานพรมาน่ะหรือ ป่านนี้คงไม่มีชื่อเสียงขนาดนี้หรอกนะ ก็ลองคิดดูสิ ขนาดผู้ร่วมแข่งขัน มีดีกรีและมีประสบการณ์ดีกว่า บางรายก็เป็นถึงญาติกรรมการผู้ตัดสินยังแพ้น้องเบิร์ดเลย ของแบบนี้น่ะมันอยู่ที่ใจล้วนๆ ก็ถ้าใจสู้ซะอย่างแล้วจะต้องกลัวอะไรอีกเล่า
อย่างน้องเบิร์ดเนี่ย ใครหลายคนอาจจะคิดว่าเป็นเพราะเขามีพรสวรรค์ด้านนี้ถึงเอาดีได้ไม่ยาก แหม! มันก็มีบ้างแหละ แต่ 99.99% น่ะ พรแสวงล้วนๆนะ ก็ถ้ามีพรสวรรค์แต่ไม่ยอมแสวง ก็เอาดีไม่ได้หรอก ก็อย่าไปติดกับคำว่า "พรสวรรค์" มากนัก อย่าไปคิดว่า พรสวรรค์เป็นสิ่งที่ฟ้าประทานมาให้อย่างเดียวน
แต่จงคิดซะว่า
เราสามารถสร้างพรสวรรค์ได้ด้วยสองมือ
และหัวใจของเราเองได้
คุโนะคุง
ขอบคุณครับ
The Skardynero
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
