จิบชาคุยจีน - เรื่องเล่าของคุณตี๋น้อย นักศึกษาไทยผู้เลือกใช้ชีวิตในซินเจียง
“เราเป็นคนไทยเชื้อสายจีน แต่ทำไมถึงพูดภาษาจีนกลางไม่ได้” คือความคิดแรกที่จุดประกายให้คุณตี๋น้อย สิทธิกร ว่องวานิช ตัดสินใจก้าวเข้าสู่วงการเรียนภาษาจีนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ก่อนที่หนุ่มไทยวัย 31 รายนี้จะเลือกผูกช่วงชีวิตวัยหนึ่งของตัวเองไว้กับดินแดนที่ยังไม่เคยไปสำรวจมาก่อน
• จากกว่างโจวถึงซินเจียง
ระหว่างที่เรียนมหาวิทยาลัย ตี๋น้อยมีโอกาสไปแลกเปลี่ยนที่เมืองกว่างโจว มณฑลกว่างตง จึงรู้สึกประทับใจ และอยากที่จะทำความรู้จักกับประเทศนี้ให้มากขึ้น ก่อนจะนำมาสู่การตัดสินใจเรียนต่อระดับปริญญาโทคณะบริหารธุรกิจที่มหาวิทยาลัยในนครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง บ้านเกิดของอาลีบาบา ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นศูนย์กลางเทคโนโลยีของแดนมังกร บ้านเมืองที่สะอาดเป็นระเบียบ ธุรกรรมไร้เงินสด และการสั่งของผ่านแอปพลิเคชันที่สะดวกและรวดเร็ว ล้วนสร้างความทรงจำที่ดีให้กับเขาอีกครั้ง
การเปลี่ยนแปลงในเส้นทางการศึกษาของตี๋น้อยเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาได้รับทุนระดับปริญญาเอก สาขาเศรษฐศาสตร์ประยุกต์ คณะเศรษฐศาสตร์และการจัดการ มหาวิทยาลัยสือเหอจื่อ จากรัฐบาลท้องถิ่นให้มาศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัยสือเหอจื่อ เมืองสือเหอจื่อ เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ซึ่งมีประวัติศาสตร์วัฒนธรรม ภูมิประเทศ และวิถีชีวิต แตกต่างกับนิยามของความเป็นจีนในความคิดของคนทั่วๆ ไป
แม้จะมีความกังวลใจอยู่บ้างว่าการใช้ชีวิตในซินเจียงจะเป็นอย่างไร แต่ตี๋น้อยก็ตัดสินใจเก็บกระเป๋าออกเดินทางอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าตนเองเป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่มาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ ขณะเพื่อนนักเรียนก็เป็นชาวจีนจากหลายกลุ่มชาติพันธุ์
“แม้จะอยู่ในแผ่นดินเดียวกัน แต่วัฒนธรรมและอารยธรรมต่างๆ นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ซึ่งน่าประทับใจกันคนละแบบ หางโจวจะสวยงามตามแบบจีน ส่วนซินเจียงก็จะเป็นความสวยงามแบบอุยกูร์” คำตอบของตี๋น้อยเมื่อเราให้เปรียบเทียบสองเมือง
ได้ฟังเช่นนี้ จึนไทยนิวส์จึงขอให้ตี๋น้อยเล่าเรื่องราวการใช้ชีวิตในซินเจียงให้ฟังเพิ่มเติม ทั้งผู้คน วัฒนธรรม อาหาร และสถานที่ท่องเที่ยว
• ต่างท้องฟ้า เวลาเดียว
แม้จะใช้เวลาเดียวกันกับปักกิ่ง แต่ด้วยสภาพภูมิศาสตร์ เวลาที่ซินเจียงที่จริงแล้วจะช้ากว่าปักกิ่งประมาณ 2 ชั่วโมง คนที่นี่จึงเริ่มงานและเริ่มเรียนประมาณ 10.00 น. และเลิกงานประมาณ 19.00-20.00 น. มื้ออาหารเย็นเริ่มราว 1-3 ทุ่ม มื้ออาหารกลางวันเริ่มตอน 14.00 น. ดังนั้น ถ้าต้องติดต่องานกับคนในซินเจียง ก็ควรตกลงกันเรื่องตารางเวลาให้ดี
ฤดูร้อน ขณะที่รัตติกาลอันมืดมิดได้ปกคลุมบรรดาเมืองในภาคตะวันออกของประเทศไปแล้วอย่างสิ้นเชิง ดวงตะวันของที่นี่กลับค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าตอนเวลาประมาณ 22.00 น. การชีวิตนอกบ้านยามวิกาลเช่นนี้จึงเป็นเรื่องปกติของคนซินเจียง
สำหรับสภาพอากาศ ตี๋น้อยกล่าวว่าอุณหภูมิช่วงกลางวัน-กลางคืนจะต่างกันอย่างมาก บางวันกลางวันแดดร้อนจัด แต่พอตกเย็นมีฝนตกอุณหภูมิก็ลดฮวบจนห่างกันได้ถึง 20 องศาเซลเซียส
• หลากภาษา หลายวัฒนธรรม
ตี๋น้อยให้ข้อมูลกับเราว่าเมืองสือเหอจื่อที่เขาใช้ชีวิตอยู่นั้นเป็นเมืองใหม่ที่เกิดขึ้นมาพร้อมๆ กับจีนยุคใหม่ โดยประชากรส่วนมากจะเป็นชาวฮั่นน่าจะราวๆ 70-80% ที่เหลือเป็นชาวอุยกูร์ ชาวคาซัคสถาน ชาวมองโกล รวมถึงชาติพันธุ์อื่นๆ
เรื่องราวของตี๋น้อยทำให้เราได้เห็นภาพการผสมผสานกันอย่างลงตัวระหว่างจีนฮั่นและจีนอุยกูร์ เพราะมีครั้งหนึ่งที่เขาเดินผ่านกลุ่มคน แล้วก็มีผู้เฒ่าผู้แก่ชวนให้เขาซึ่งเป็นคนแปลกหน้าร่วมวงเต้นรำด้วยกัน จากคำบอกเล่าของเขา ‘ระบำซินเจียง’ ถือเป็นของดีท้องถิ่น ที่ดึงดูดชาวฮั่นจำนวนมากให้มาเรียน ขณะที่บางคนก็ตั้งใจมาที่นี่เพื่อเรียนภาษาอุยกูร์
เมื่อคุยถึงเรื่องภาษา ตี๋น้อยเล่าว่าภาษาที่ใช้สื่อสารส่วนมาก คนพื้นถิ่นจะใช้ภาษาอุยกูร์ ภาษาคาซัค หรือภาษามองโกล โดยมีภาษาจีนกลางเป็นภาษาทางการ ขณะป้ายรถประจำทางในซินเจียงมักมี 3 ภาษา ได้แก่ จีนกลาง อุยกูร์ และอังกฤษ หรือบางที่ก็มีมากถึง 5 ภาษา โดยเพิ่มภาษาคาซัคหรือภาษารัสเซียเข้าไปด้วย หากย่านนั้นเป็นถิ่นอาศัยของกลุ่มชาติพันธุ์นั้นๆ
• รสชาติแห่งซินเจียง
ในเรื่องอาหารการกิน ตี๋น้อยเผยว่าคนซินเจียงจะนิยมกินเนื้อแกะ อาหารจะใส่เครื่องเทศเยอะและมีรสชาติจัดจ้าน และชอบล้อมวงนั่งรับประทานอาหารร่วมกัน พร้อมแนะนำเมนูที่สุดประทับอย่างเนื้อแกะย่าง ปั้นเมี่ยน และแป้งนานที่มักกินคู่กับแกงกะหรี่
• ท่องเที่ยวและเดินทาง
เมืองคัชการ์ และทะเลสาบคานาส คือสองสถานที่ท่องเที่ยวที่ตี๋น้อยบอกว่าสวยระดับห้ามพลาด โดยเฉพาะคัชการ์ เมืองเก่าที่มีสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งตี๋น้อยให้ความเห็นว่าจะคล้ายคลึงกับสถาปัตยกรรมของตุรกี โดยรวมแล้วการเดินทางนั้นสะดวกและปลอดภัยมาก ตี๋น้อยให้ข้อมูลเพิ่มเติมด้วยว่าจากเมืองสือเหอจื่อไปอุรุมชี เมืองเอกของซินเจียงนั้นนั่งรถไฟแค่หนึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว
เมืองคัชการ์
เมืองคัชการ์
ทะเลสาบคานาส
ทะเลสาบคานาส
• เรียนอย่างไรให้รอด
“คนจีนขยันมาก! ว่างปุ๊ปเข้าห้องสมุด ว่างปุ๊ปไปนั่งอ่านหนังสือที่ห้องอาจารย์” ตี๋น้อยเล่าว่า ห้องสมุดที่จีนไม่ว่าจะเวลาไหนก็เต็มตลอด ชนิดที่ต้องคอยแย่งชิงพื้นที่กัน รวมถึงการเรียนที่นี่ก็ค่อนข้างกดดันเพราะเนื้อหาเข้มข้น มีศัพท์เฉพาะทางเยอะ และเรียนเป็นภาษาจีนทั้งหมด
สำหรับเทคนิคที่ใช้ในการเรียนตี๋น้อยเผยว่า “อย่างแรกคือผูกมิตรกับคนจีนก่อนเลย” อาจเพราะเพื่อนๆ คนจีนที่เขารู้จักต่างยินดีและเต็มใจที่จะให้ความช่วยเหลือเขาอย่างถึงที่สุด เช่น หากมีจุดไหนที่อธิบายแล้วยังไม่เข้าใจ ก็จะเรียกเพื่อนคนอื่นมาช่วยอธิบาย หรือพยายามหาตัวช่วยอื่นจนกว่าเขาจะเข้าใจจริงๆ
สำหรับน้องๆ ที่กำลังจะเลือกเรียนจีน หรือกำลังคิดว่าจะไปเรียนต่อที่จีน คุณตี๋น้อยแนะนำว่าให้ “ใช้ชีวิตบาลานซ์ เรียนกับเที่ยวให้พอๆ กัน” ถ้าเรียนอย่างเดียว เรียนที่ไทยหรือในห้องสมุดก็ได้ความรู้เช่นกัน แต่อยากให้ออกไปใช้ชีวิตเพื่อหาประสบการณ์นอกห้องเรียน เพราะสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ “มีคำกล่าวว่าถ้าไปถึงเมืองจีนแล้วก็ต้องไปกำแพงเมืองจีน ซึ่งผมคิดว่าเราก็ควรไป”
ทิ้งท้ายด้วยลิงก์เพจตี๋น้อย ช่องทางการแชร์ไลฟ์สไตล์ เรื่องราว ประสบการณ์ชีวิต วัฒนธรรม การเดินทางท่องเที่ยว และอาหารอร่อยๆ ในซินเจียง ซึ่งถือกำเนิดจากการโพสต์เล่าชีวิตประจำวันของตัวเองให้เพื่อนฟังก่อนที่จะได้รับแรงเชียร์ให้ทำเพจ จนมีผู้ติดตามกว่า 20,000 รายในปัจจุบัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
