เรื่องของวัย เมื่อตอนเป็นเด็ก จิตเด็ก อารมณ์เด็ก ที่บางคนก็ชอบ การ์ตูน ชอบเรื่องนิทาน บางคนก็แต่งเรื่องราว เรื่องนี้เอามาเล่า ..ยิ่งมีคนฟัง ว่าเก่งชื่นชมก็ชอบ ..พอใครขัดใจก็ไม่ชอบ มันเหมือนอยู่ในวัยที่เค้าว่าไร้เดียงสา พอโตขึ้น ก็จะเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ก็เริ่มได้รู้ ได้เจอะเจอ คนมากขึ้น .คนนั้นคนนี้ อารมณ์คนนี้คนนั้น ค่อยเรียนรู้ รับเข้ามาในตัวตนของตัวเอง ก็ค่อยเรียนรู้มีอารมณ์ มีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง
ก็สืบเนื่องมาจากการที่ได้พบเห็นสิ่งต่างๆในโลก สิ่งที่พบเห็น มันก็จดจำบันทึกลงไปมากขึ้นๆ มันก็มีแต่เก็บเกี่ยวเข้ามายึด ยึดเรื่องนั้นเรื่องนี้ ที่จะเอามาปรุงแต่งเป็นอารมณ์นึกคิด เรื่องที่ชอบและไม่ชอบ มันยึดเข้ามาตลอดเวลา มันถมลงไปๆ ที่จกายและจิต ทับถมมากเข้า ..เราก็จะเห็นคนแก่ คนเจ็บ เดินหลังโกร่งหลังงอด ปวดเมื่อย ..เหมือนกับไปแบกอิฐแบกก้อนหินมาทั้งชีวิต มันจะไม่เจ็บไม่ปวดได้อย่างไร
ในเมื่อไม่เคยปลดก้อนหินที่แบกอยู่ ปลดปล่อยมันออกไป .เพราะเรามีวิญญาณทั้งหก นั้นแหละ ที่ไปสัมผัส ไปยึด ไปเสียด ทั่งวัตถุสิ่งของที่มีชีวิต และไม่มีชีวิต ..ยึดทับถมจิต ไปตามวัย จิตเด็ก จิตหนุ่มสาว จิตแก่ (บางคนก็แก่แดด) มันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย
เค้าจึงบอกว่าให้รู้จัก ดูแลทั้งกายและใจให้เป็น ใช้กายกายวาจาใจให้มันถูกให้ดีงาม ตรวจสอบตัวเอง อะไรดีหรือไม่ดี เราเลือกกระทำได้ ด้วยสติปัญญาที่เรามี กายจะได้แข็งแรง กายที่สมบูรณ์ครบอาการสามสิบสอง ที่จิตอาศัยอยู่ เราก็ต้องดูกายให้เป็น ดูแลจิต กับอารมณ์ให้เป็น อารมณ์นึกคิดที่ไม่ดี เราก็ทิ้งมันไป ..แล้วเราก็จะได้ มีความสุขกายสุขใจ .ไม่เร่าร้อนเพราะอารมณ์ที่เกิดในกายตัวเราเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
