มันเป็นสองด้านในเหรียญเดียวกัน
ปรัชญาเต๋า หรือเซน ให้มุมมองน่าสนใจ ไม่ต้องไปคิดวิจัยให้ปวดหัว
หิวก็กิน ง่วงก็นอน
ความสัมพันธ์ ปฏิสัมพันธ์ มันคือเคมีตรงกัน คุยมากน้อยมันก็รู้สึกดี มีความเป็นมิตร
ถ้าไม่ใช่ก็ถามคำตอบคำ มีอะไรก็คิดก่อนพูด ทำอะไรคิดพูดสิ่งใด ต้องผ่านห้องสมอง แทนที่จะมาจากใจ
สรุปคิดระแวงระวัง ไม่ออกมาจากใจ คือไม่มีใจนั่นเอง
ความรัก ความร้าย หนีไม่พ้นความใคร่ รูปงามต้องใจ เสียงใสน่าฟัง กิริยามารยาชวนหื่น
หลายคนคุยกันไม่ค้อยรู้เรื่องแต่เคมีทางเพศมันโดน ก็คิดว่าคือรัก(ใคร่) อย่างอื่นหยวนๆกันไปก็มีไม่น้อย
ความรักจึงมีหลาย Level
ระดับสัตว์ก็มุ่งสืบพันธุ์ กำหนัด ความใคร่ แย่งชิง สนองตัณหาความอยาก หึงหวง คลั่งแค้น
หลายคน ตาย ติดคุก ประชดชีวิต เจอน้ำกรด ถูกทำร้าย อุ้มไปเผานั่งยาง หายสูญ ก็เพราะรักแบบนี้
ระดับมนุษย์ มีสติ มีเหตุผล มีปัญญา มีสามัญสำนึก มีศีลธรรม มีความเป็นกัลยาณมิตร แต่ก็ยังมีโลภโกรธหลง ตัณหาความอยากมากบ้างน้อยบ้าง เป็นธรรมดา
แต่ไม่ธรรมดาถ้าลดระดับไปสู่สัตว์ ปล่อยให้อำนาจราคะโทสะครอบงำรุนแรง
ระดับเทพ มีแต่เมตตา มีปัญญา รู้จักโลกและชีวิต เข้าใจธรรมะ อริยสัจ4
รู้ว่ารักนั้นทุกข์ ลงตัวยาก พลัดพรากกันได้ ไม่จีรัง ไม่แสวงหา หากไม่เจอคนที่ใช่ ก็จะท่องไปแต่ผู้เดียวดั่งนอแรด
ความล้มเหลว จึงขึ้นกับว่าเราอยู่ตรงจุดไหนของเรื่องนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
