aftersun (2022) : ความทรงจำอันล้ำค่าที่อยากให้ (อยู่นานกว่านี้)
เมื่อครั้งที่เรายังคงไร้เดียงสาเราต่างเฝ้าตั้งคำถามว่า 'เหตุใดผู้ใหญ่จึงดูไม่มีความสุข' แม้เราตอนนั้นจะไม่เข้าใจพ่อแม่ที่เคร่งเครียดและชอบเหม่อลอย แต่เราในวัยที่ก้าวมาเป็นผู้ใหญ่รับรู้ความหนักหนาของชีวิตหรือยัง?
แต่กระนั้นกว่าเราจะเข้าใจและโอบกอดเขาก็สายไปเสียแล้ว หนังพาเราไปสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูก การเล่าเรื่องเป็นไปอย่างช้า ๆ แต่ระหว่างนั้นกลับทำให้เราจุกอกอยู่ในใจตลอดเวลา จนในที่สุดเมื่อถึงองก์สุดท้ายก็ทำให้เราแตกสลายไปโดยปริยาย
หนังทำให้เราเข้าใจและได้รับการปลอบโยนในเวลาเดียวกัน เราที่ไม่อาจย้อนเวลาไปเป็นเด็กได้อีก และเราที่กำลังจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่แตกสลาย หนังเล่าได้อย่างแยบยน การเล่าสลับอดีตและปัจจุบันทำให้เราไม่ต้องลุ้นว่าฉากสุดท้ายของตัวเอกจะเป็นอย่างไร มันจึงเป็นจุดที่ทำให้เรายิ่งจมดิ่งกับพฤติกรรมที่เขาแสดงออกมาและอึดอัดแทนตัวละครอยู่ตลอดเวลา
ฉากวัยเด็กของโซฟีที่รับรู้ความเจ็บปวดของพ่อแต่ไม่อาจเข้าใจและฉุดดึงเขาขึ้นมาจากหลุมแห่งความโศกเศร้าได้ และโซฟีในวัยผู้ใหญ่ที่รับรู้และเข้าใจความเจ็บปวดของพ่อ ถึงแม้โซฟีในวัยผู้ใหญ่จะพยายามโอบกอดเขาก็ไม่ทันเสียแล้ว ฉากเต้นครั้งสุดท้าย เพลงที่เข้ากันอย่างเหลือเชื่อ หนังเล่าได้อย่างลงตัวและทำให้เราซาบซึ้งใจมากกว่าเดิม aftersun จึงเป็นหนังที่ดูแล้วตราตรึงใจและยังคงติดอยู่ในความทรงจำแม้จะดูมาสักพักแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
