เมอาย ไดอารี่
วันศุกร์ที่ 7 กรกฏาคม 2566
อารมณ์ดี
🥰
Smartwatchมาส่งตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่6แล้วแหละ แต่ตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่าวันพฤหัสเรียนอะไร เรียนโครงการจิตอาสาเนี่ยแหละแต่ใครสอน เกิดอะไรขึ้นในคลาสจำไม่ได้เลย
ส่วนตอนเช้าก็ตื่นเช้าเลยแหละ แล้วก็ถ่ายรูป แล้วก็ดูข่าว ดูการเมืองดูทั่วไป จริงๆเมอายควรดูข่าวเศรษฐกิจ ข่าวรอบโลกด้วย ดูข่าวไปด้วยทำผมไปด้วย เวลาประมาณ 11:45 ก็นึกขึ้นไดว่ามีเรียนตอน 12:05นาฬิกา ก็เลยรีบไป
แต่ถึงจะรีบยังไงก็ต้องกินอะไรรองท้องก่อน ก็เลยสั่งก๋วยเตี๋ยวไป เพราะมันเร็วสุด ก๋วยเตี๋ยว30แน่ะ หู้ยยยแพง ชามละ20มีบ้างไหม กินๆๆๆ รีบๆๆ นั่งโต๊ะร่วมกันคนอื่นเพราะที่นั่งเต็มแต่ เขาก็มาลมกุญแจไว้ศซะงั้น ฉันก็ตั้งใจกินอยู่เพราะรีบ แต่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ก็เลยเอาไปคืนเขา แบบว่า แบบว่า เขาอ่อยเราหรอ 5555555
หลังจากนั้นฉันก็รีบปั่นจักรยานไปด้วยกระโปรงทรงเอโดยมีผ้าคลุมไปด้วย ก็รีบปั่นไม่จนถึงตึกเรียน ไปซื้อน้ำก่อนเพราะว่ายังไม่ได้กินน้ำเลยกินอาหารต้องตามด้วยน้ำนะ น้ำพร้อม กระเป๋าพร้อม พัดพร้อม ก็เข้าไปเลยสิจ๊ะ
นั่งอยู่ข้างๆฮัน มองเวลา 12:02 ไม่สายเว้ยยย อาจารย์กำลังพูดเรื่องรายวิชา มันเป็นเรื่องงานของอาจารย์อ่ะนะ ฉันก็เลยไม่ได้สนใจ แต่สรุปก็คือเขาให้เข้ากลุ่มไลน์ แล้วเดี๋ยวต้องทำงานกลุ่ม อันนี้วิชาสัมมนานะ อาจารย์เขาก็ส่งไฟล์เอกสารการเรียนการสอนมาให้ แล้วก็เข้าระบบsu learning เข้าเรียบร้อยก็กลับห้องได้
เลิกเสร็จก็เวลาประมาณ 14:35 ฉันก็เดินไปคุยกับเพื่อเต็ม พอตอนกลับรถก็เจอมุกระวีกับบีม ก็เลยคุยกบว่าฝึกงานเป็นไงบ้าง สองคนนี้เขาไปฝึกauditกัน แต่คิดว่าไม่น่าจะต่างกันงานของฉันมากนัก เพราะเขาก็คีย์งานเหมือนกัน
ไม่มีเรียนต่อแล้วก็เลยกลับห้องกลับมาฉันก็อัพนู่นนี่นั้นในโซเซียลทำผลงาน แล้วลุกไปฉี่
กางเกงในกับกางเกง
วันนี้ใส่กางเกงในเข้ากับสีกางเกงด้วยสีออกพาสเทล สีมิ้น สีชมพูอ่อนๆ แหะๆๆ
ฉันเล่นอะไรไปเรื่อยจนเวลา 5โมง ฉันก็ไปออกกำลังกาย แต่ฟ้าครึมและทำให้ฉันตัดสินใจไปฟิตเนสดีกว่า ฉันเดินจากหอพักไปฟิตเนสมันอยู่ใกล้นี้เอง ก็เลยเดิน
พอเดินไปถึงตึงก็พบกับหนุ่มคนหนึ่งดูท่าน่าจะไปที่เดียวกัน ก็เลยหลอกถามว่าฟิตเนสชั้น3ใช่ไหม ไปฟิตเนสหรือเปล่า เขาตอบใช่ ฉันเลยกล่าวว่า ไปด้วยกัน เราทั้งคู่เดินไปด้วยกัน ที่ลิฟต์ ก่อนขึ้นฉันก็ถามว่าขึ้นลิฟต์หรือเดินบันได เขาตอบลิฟต์ ฉันก็เลยแซวเขา และขึ้นลิฟต์มา ในลิฟต์ฮฉันก็พูดกับเขาเรื่อยเปื่อย พอลงลิฟต์แล้วก็ต้องไปแลกบัตรเข้าฟิตเนส แต่ฉันไม่ได้นำบัตรมา ก็เลยให้เขาไปแลกบัตรให้ แต่เขาก็บอกไม่มีบัตร เดี๊ยวเนียนๆเอา 555555 ฉันก็เลยเดินไปห้องบัตรด้วย
แล้วก็คุยกับพี่เจ้าหน้าที่ที่ดูแลบัตร แต่บัตรหมด คือเขาจำกัดคนเข้าน่ะ ฉันก็เลยนั่งรอสักพัก ไม่ถึง3นาทีก็มาละบัตร ลืมบอกไปไอหมอนั้นที่ฉันเจอเขาก็หนีฉันไปเล่นเทควันโดแล้ว ส่วนฉันก็เข้าฟิตเนสชิลๆ ห้องฟิตเนสกับห้องเทควันโดอยู่ติดกัน เขายังยืนอยู่เลย ฉันก็เลยเยาะเยอะก่อนจะเข้าไป
พอเข้าไป ลู่วิ่งก็ว่างพอดี ฉันก็เลย วิ่งลู่2 วิ่งไปสักพัก ก็มีผู้ชายอีกคนมาด้อมๆมองๆลู่วิ่งข้างๆฉัน ฉันก็เลยบอกเขาให้ถอดsafety key เขาก็ทำและฉันก็ได้เห็นหน้าเขา เขาก็คือหนุ่มที่ฉันเคยคุยด้วยก่อนปิดเทอมนั้นแหละ ฉันก็ดีใจมากเลย ได้เจอเขาอีก แต่เขาดูอ้วนขึ้น 555555 มีสิวด้วย ตอนที่ฉันเจอเขาตอนแรกเขาหน้าใสมาก และหุ่นดีด้วย คนเราก็เปลี่ยนไปได้อ่ะเนอะ
ฉันวิ่งสักพักก็เหลือบไปมองซ้ายขวาและพบกับหนุ่มที่ไปห้องเทควันโด ฉันก็ยังทำอะไรไม่ได้ ก็เลยวิ่งต่อไป ฉันวิ่งไปประมาณ 15 นาที ฉันก็หยุดและ เดินไปคุยกับเขา ฉันถามห้องเทควันโดมีคนไหม เยอะไหม แล้วก็บอก ร้อนเนอะ เขาก็มอง 5555555 สายอ่อยที่แท้ทรู
หลังจากนั้นฉันก็เดินมาตรงประตูหนุ่มอีกคนหนึ่งเขาก็เหมือนจะยกนำ้หนักอยู่ฉันก็เข้าไปพูดคุยเล็กน้อย “ทำไมเป็นคนจังซี่” แล้วฉันก็บอกลาและออกจากฟิตเนสมา
ฉันก็เลยไปตลาดจิ๋มมด แต่ระหว่างทางฉันพบว่าทางมันกั้นอยู่มีหนุ่มคนหนึ่งเดินอยู่ข้างหน้าฉัน ฉันก็เลยพูดออกไปว่า อ้าว ทางปิดหรอ ดูเหมือนทางเข้าเขาจะเทปูนไว้อยู่ ไอหนุ่มคนนั้นก็งง เขาก็เลยเดินไปทางหญ้า แต่ฉันเดินมาตรงปูนสักพัก ฉันก็ไม่สามารถเดินต่อได้ก็เลยบอกไอหนุ่มคนนั้นให้มารับหน่อย เขาก็เลยทำให้ฉันมั่นใจมากขึ้น และฉันก็คุยจนได้ความว่าเขาอยู่ict ปี1 น้องปี1~ ฉันก็เดินแยกมาหาข้าวกิน และฉันก็ไปสั่งข้าวที่ร้านไข่เจียว ไข่เจียว20บาทเอง ไม่เกินงบแล้ว ฉันฉันตั้งงบการกินไม่เกิน50บาทน่ะ
หลังจากนั้นก็เดินไปคุยกับไอเด็กปี1อีก คุยไปคุยมาก็เลยบอกมันว่า กางเกงในมันโพล่นะ 5555555 เขาก็เขิน น่าสงสารรรร ไอหนุ่มเอ้ย พาเขาเดินตามฉันมาฉันก็บอกว่า “อย่าตามมานะ!” (แกล้ง) เขารีบเดินหนีทันที
หลังจากนั้นฉันก็นั่งกินข้าว ระหว่างกินฉันก็สังเกตุเห็นว่ามีเด็กอยู่ พอกินเสร็จฉันก็เลยไปเล่นกับเด็ก น้องกำลังกินคอร์นด็อกอยู่ ฉันเลยบอกให้เขาโฆษณาให้ฟังหน่อย เขาก็พยายาม บอกว่าอร่อย แต่ฉันก็ตบท้ายด้วยคำว่าไม่มีตัง และจากไป
หลังจากนั้นฉันก็เข้าห้องและทำงานของฉัน แต่ทำก็ดึกอยู่ประมาณ 4ทุ่มครึ่ง ฉันยังทำงานอยู่เลย พอทำอะไรเสร็จฉันก็อาบน้ำ กินยา เข้านอน แต่ว่าฉันนอนไม่หลับ เพราะแสงที่ส่งมาจากไฟทางเดินมาแหยงตา ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันคือปัญหาที่ต้องแก้ไข ฉันก็เลยลุกขึ้นมาหาวิธีสร้างแบบสอบถาม เพื่อที่จะได้ทำวิจัยไปให้อธิการบดีดูว่าหอพักในมันไม่comfortable แล้วสุดท้าย ฉันก็ส่งไลน์ไปหาอาจารย์อมรินทร์ อาจารย์วิชาวิจัยตอนปี2 แล้วฉันก็พยายามนอนให้หลับ สุดท้ายก็นั่งสมาธิ ก็หลับจนได้
การนอนสำคัญ
💤
#ขอบคุณค่ะ #เมอาย # ไดอารี่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
