เมอาย ไดอารี่
วันอาทิตย์ที่ 9 กรกฏาคม 2566
สิงห์น้อย
คอยรัก
วันนี้ตื่น12:10 จริงๆตื่นนานแล้วแต่รู้สึกลุกไม่ขึ้น อาจจะเป็นเพราะขี้เกียจก็ได้ แต่มันก็มีสาเหตุด้วย คือเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับ เพราะมัวแต่หาทางที่จะทำให้ห้องมืด สิ่งที่ทำได้ก็คือ
เอาเสื้อปิดแสงจาก
มันควรมีม่านแต่หอในของศิลปากรเพรชบุรีไม่มี ฉันเคยนอนที่บ้านที่มืดกว่านี้ ฉันต้องปรับตัว แต่ฉันเมื่อคืนฉันก็นอนประมาณตี1
หลังจากที่ลุกขึ้นมาได้ก็ทำการอาบน้ำ แต่งตัว และไปเรียน
ใช่ ฉันมีเรียนวันอาทิตย์ วิชาบัญชีภาษีอากร ใช่วิชาที่ติดF แต่ฉันจบสามปีครึ่งได้อยู่
ก็ไปเรียนด้วยความรีบทำฝห้ลืมหนังสือเรียนเอาไปด้วย
ต่อไปก็ไปกินข้าวกินข้าวก็ไม่ได้กินกินแซนวิซไข่3ฟอง 20บาท ก็อิ่มอยู่แหละ
ตอนไปเรียนอาจารย์ก็สอนไปยันบทที่2นิดๆ จริงๆมีทั้งหมด8บท บทแรกเป็นกฏหมายตำราทฤษฎีเลยไปไว บท2เริ่มคำนวณ งงค่ะ พอสมควร
แล้ววิชาวิเคราะห์งบฉันก็ไม่มีกลุ่มต้องทำเดี่ยวใช่ ฉันตัดสินใจเองแหละ ไม่ต้องตกใจ เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งเลย ฉันจะทำคนเดียว ได้ก็ได้กับตัวเอง ฉันไม่แคร์หรอกนะ พวกที่บอกว่าฉันถูกทิ้ง เหอะ ฉันสิผู้โชคดี ได้ความรู้แบบlevel.99999 รู้ไว้ซะด้วย พวกอ่อนซ้อม
ในคาบบัญชีภาษีก็เห็นคนที่เด่นกว่าใครเพื่อนเลย นั่งหน้าสุด อยู่คนเดียว ทั้งๆที่คนส่วนมาก เขาก็ไม่นั่งใกล้อาจารย์ขนาดนั้นหรอก ไอบ้า แล้วก็ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไร แต่ก็กล้าแสดงออกกว่าใคร ไม่รู้ว่าเก่งหรือพยายามมากๆกันแน่ แต่ก็น่าสนใจ ฉันมันพวกชอบของแปลกอยู่แล้ว "เราต้องออกล่า"
หลักจากที่อาจารย์บอกว่า มีสอบทุกคาบและให้การบ้านเรียบร้อยแล้ว อาจารย์จึงเลิกคลาส และเขาคนนั้นก็ออกจากห้องก่อนใครเพื่อนเลย จนฉันต้องอุทานว่า "จะรีบไปไหน" และเจ้าเด็กนั้นก็ไม่ตอบและเดินออกไป ฉันคิดทันทีว่าฉันต้องคุยกับหมอนั้นให้ได้ และแน่นอน คนแบบนี้ เข้าหาง่ายมากๆ เพราะเขาเดินกลับหอพัก
ซึ่งใช้เวลาในการเดินกลับนานกว่าจักรยานรถราง และอื่นๆ และฉันก็มีจักรยาน ฉันปั่นจักรยานเข้าไปใกล้ๆและทักคำเดิม "จะรีบไปไหน" เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร และเขาก็พูดกับฉันว่า "สนใจไปส่งไหมครับ" ไอเด็กนี้มันกล้าอวดดี ฉันก็เลยเล่นบทรุ่นพี่ไปก่อน
เราก็คุยกันจนไปถึงโรงอาหารและไปกินอาหารด้วยกัน คนปกติคนก็สั่งข้าวโดยการเขียนแต่ไอหมอนี้กลับพูดสั่งอย่างเสียงดังฟังชัด (ท่าจะบ้า) ฉันก็เดินไปสั่งต่อโดยเขียนใส่กระดาษแบบคนทั่วไป และฉันกับเขาก็นั่งรอข้าวและพูดคุย ฉันสังเกตุว่าเขาเอาแต่ใส่หูฟัง ไร้มารยาทจริงๆเลย คนเขาพูดอยู่นะเห้ย รู้จักให้เกียรติกันบาง
แล้วข้าวของฉันก็เสร็จก่อน หึหึ ฉันได้ก่อนเขาแต่ฉันสะงหลัง ชนะแล้วจ้าาา 55555 ฉันเยาะเย้ย
หลังจากนั้นก็กินข้าวกันจนเสร็จแต่ฉันก็ชวนเขาว่าไปวิ่งกันไหม รอบม. แต่เขาก็ปฏิเสธและบอกว่าไปพรุ่งนี้ ฉันไม่ยอมก็เลยบอกไปเหอะ เขาก็ปฏิเสธอีก ฉันขอร้อง และดึงแขนเสื้อเขา "นะ นะ นะ" "ไม่ครับ" "เออ ไป๊ ไปไหนก็ไป"
แล้วเราก็แยกย้ายเข้าห้อง ฉันพอเข้าห้องก็ทำการบ้านวิชาบัญชีภาษีอากร ก็เป็นการบ้านท้ายบทที่1 ทำจนถึงประมาณ5โมง40 ฉันก็ออกไปวิ่ง ระหว่างวิ่งก็จนเพื่อนปีเดียวกันด้วย ฉันก็ทักทาย และก็วิ่งไปเรื่อยๆ และฉันก็พบกับหนุ่มคนหนึ่งฉันวิ่งตามเขาไปเรื่อยๆจนทัน ฉันก็เลยทักทายว่า วิ่งได้กี่รอบแล้ว เขาก็ตอบว่า2 อื้ม เก่งจังเลยนะ
ฉันวิ่งจนครบ1รอบฉันก็เดินไปที่ตลาดจิ๋มมดเพื่อแลกเหรียญ10เพราะว่าเสื้อผ้าฉันล้นตะกร้าแล้ว ใช้เหรียญ10เพื่อหยอดตู้ซักผ้าน่ะ ฉันไปที่ร้านผลไม้ บอกเขาว่าเอาแคนตาลูนและกล่าวถามว่ามีเหรียญ10ไหม เขาบอกไม่มีฉันจึงยกเลิกออร์เดอร์ ฉันเดินไปร้านของทอดต่อ คำแรกที่ถามคือมีเหรัยญ10ไหมคะป้า ป้าบอกไม่มีอ่ะ แต่พอเขาค้นในเสื้อกันเปื้อนเขาก็ตอบว่ามี ฉันจึงได้เหรียญ10ในที่สุดและก็อุดหนุนเขาเป็นการตอบแทน
ฉันเดินมาถึงหน้าหอพักและจำได้ว่าเมื่อวานสั่งน้ำไป2แพ็ค ฉันก็นำน้ำขึ้นห้องไป และฉันก็สังเกตุที่แพ็คน้ำ ฉันพบว่า
มีขนมติดมาด้วย1ชิ้น
เขาน่าจะแถมให้แหละ ฉันกฟ้เลยส่งข้อความขอบคุณกับร้านนั้น เขาก็บอกว่าเป็นของแถมสำหรับลูกค้าที่ซื้น้ำ2แพ็ค แถมจนกว่าจะหมด
แล้วฉันก็มาทำการบ้านวิชาภาษีต่อ ทำจนเวลา4ทุ่มเลยที่เดียว และฉันก็ทำทุกอย่างจนเรียบร้อย
ไดอารี่คงอยู่ได้เพราะ
ความสัมพันธ์
#เท่าที่ฉันจำได้นะ #ขอบคุณ #สู้ต่อไป #นอนหลับ #พรุ่งนี้ก็มีเรียนอีก #อีกแป๊ปเดียวก็จบแล้ว #สู้ๆนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
