เราลองมองเรื่อง รูปสวยรูปงาม. นั่งมองดูเฉยๆ ค่อยๆ มองพิจารณาดู ค่อยๆ ลอกหนังนั้นออก ..ไปที่ละชั้นที่ละชั้น ค่อยๆดู ไป ..เค้าบอกว่า แล้วจะให้ปลงอสุภะ ..ต้องให้ตัวเราออกไปยืนอยู่ข้างนอก กายตัวตนที่จิตเราอาศัยอยู่ ..ยืนดูกายที่อาศัย ..ที่เค้าถลกหนังออก น้ำเลือดน้ำหนองไหลออกมา ..ตับไตไส้พุงทะลักทลายออกมา ..กลิ่นเลือดกลิ่นคาว ..ไหลออกมา แปรสภาพ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ..มีหนองชอนไช กัดกินยั้วเยี้ย กระดูก ผุพัง กองลงไป
..แล้วเค้าก็..ดินฟ้าอากาศบันดาลรวบรวมทำให้ร่างกายแปรสภาพมาเหมือนเดิม (ถามตัวเองเสียหน่อยว่า เมื่อเห็นสภาพอย่างนั้น อยากกลับไปอยู่ในเรือนกายมั้ย)..แล้วก็บอกว่า ให้เจ้าจงกลับเข้าไปสู่ร่างที่อาศัยที่เจ้าอาศัย ที่เจ้ารักถนุถนอม..รูปสวยรูปงาม..ที่เพียงผิวกาย..น่ารักน่าเอ็นดู..แล้วเดี๋ยวมีก็ จะมีกายแปรสภาพ ไปเรื่อย
..เจ้าจงรักษาไว้ดี ..มันจะมีความแก่ ความป่วย ชราตาย ..พยายามรักษาไว้ เพราะเจ้ามีโอกาสใช้สังขารนี้ได้ไม่นาน มันจะค่อยๆกร่อน..ไปเรื่อย.ให้ประจักษ์ พยายามอยู่รักให้ยาวนาน..จะประจักษ์ที่จิตของตัวเอง..เห็นคนนั้นนี้เจ็บแก่เฒ่าชรา มันก็ยังงั้นๆ ต้องให้ปรากฏในกายตนเองเป็นที่ประจักษ์..ว่าชีวิต นั่นมันเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา จริงมั้ยหนอ.บุญกรรม..มีจริงมั้ยหนอ..บุญกรรมปรุงแต่งกายปรุงแต่งจิตจริงมั้ยหนอ .รู้จักดีชั่วมั้ยหนอ..รูปสวยรูปชั่วก็ทำดีได้ รูปสวยรูปชั่วก็ทำชั่วได้.เหมือนกัน..จะเลือกใช้กายทำอะไร..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
