Life’s Sangkhlaburi | 15 ปี, ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แม้จะกลับไปหลายครั้ง แต่ก็มักจะเจอเรื่องราวใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ถ่ายภาพ เรื่องราววิถีชีวิต อาหารการกินที่เหมือนจะยิ่งค้น ก็จะยิ่งเจอสิ่งใหม่ไปเรื่อยๆ
บรรยากาศรอบๆ ตลาด และดอกไม้ที่มาจากฝั่งพม่า
~ 5:47 am. ตลาดครึกครื้นตั้งแต่เช้ามืด ทั้งคนมอญที่ออกมาซื้อของในตลาดสด และนักท่องเที่ยวมีให้เห็นบางส่วน เพราะโดยปกติมักจะไปรอตักบาตรกันบริเวณสะพานมอญ
ตลาดวังกะ หรือตลาดเช้าวัดวังก์
“ปลาหัวยุ่ง” ของฝากยอดนิยมก็มีขายในตลาดนี้ รวมถึงขนมจีนหยวกกล้วยที่เป็นรสชาติของคนพื้นที่ ก็มีพอรองรับนักท่องเที่ยว รวมถึงของในตลาดสดที่น่าสนใจ
ชาวมอญนั่งลง และกราบลงที่พื้นก่อนพระจะมาถึง
~ 6:02 am. ภาพที่คุ้นตา แต่อาจไม่คุ้นชินกับนักท่องเที่ยวต่างถิ่นสักเท่าไหร่ ชาวมอญพร้อมใจกับตักบาตรด้วยข้าวสวย และจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปทำกับข้าวที่วัด
ยามเช้าที่สะพานไม้อุตตมานุสรณ์ หรือสะพานมอญ
เราเลือกจอดรถแล้วเดินจากสะพานแดง ค่อยๆ มองภาพผ่านหมอกจางๆ ที่อยู่ตรงหน้า และเหมือนจะเป็นสิ่งที่ทำประจำทุกครั้งที่มา
วิถีชีวิตยามเช้า
คนมอญส่วนหนึ่งยังคงเลือกเดินทางด้วยเรือที่คุ้นเคยในการใช้ไปมาหาสู่ หรือที่ต่างๆ และมองเห็นนักท่องเที่ยวที่เดินบนสะพานฯ อยู่ไกลๆ ที่มีฉากหลังเป็นภูเขาเรียงสลับซับซ้อน
ดอกไม้ที่อยู่คู่สะพานมอญ
ชาวบ้านฝั่งมอญเคยบอกว่า เราเก็บดอกไม้อะไรได้ก็เอามาร้อยใส่ไม้แบบนี้ มันคงเป็นวิถีทำกินอย่างหนึ่ง แต่สำหรับเราสิ่งนี้คงเป็นอัตลักษณ์หนึ่งของที่นี่
ตลาดเช้าฝั่งไทย
อาหาร ผักสด ผลไม้ ดูจะไม่ต่างอะไรกับสิ่งที่เราเห็นในเมืองใหญ่ แต่ยังมีอาหารของอีกวัฒนธรรมซ่อนตัวอยู่ในที่แห่งนี้
แป้งโรตี ถั่ว ชา อาหารเช้าในสไตล์อินเดียและพม่า
ข้าวผัดที่ไม่มีเนื้อสัตว์ในสไตล์อินเดียและพม่า
ถั่วลูกไก่ หรือ Chickpea เป็นโปรตีนหลักในมื้ออาหารเช้าสไตล์อินเดียที่ผสมผสานความเป็นมอญ หากเราย้อนประวัติศาสตร์กลับไป “สังขละบุรี” เป็นเมืองที่มีหลายชาติพันธุ์ปะปนกันอยู่ คงไม่แปลกอะไรที่เราจะได้ทำความรู้จักความเป็นอยู่ที่หลากหลายมากขึ้น
ชุมชนคน สปป. ลาว
เราเดินทางออกจากตลาด ลัดเลาะผ่านถนนเล็กๆ ในตัวเมืองสังขละฯ เพื่อเดินทางเข้าสู่ชุมชนคนเลี้ยงปลาในกระชังที่อยู่ติดแม่น้ำสามประสบ
บ้านถูกสร้างลดหลั่นตามความลาดเอียงของแนวเขา มีถนนเล็กๆ ให้พอรถวิ่งเข้ามาได้ แต่ถ้ากลับรถคงต้องลำบากและใช้ความสามารถกันพอสมควร มีร้านค้าเล็กๆ ให้พอได้แวะดื่มน้ำ นั่งมองวิว
ขนมจีนหยวกกล้วยชามละ 10 บาท
~ 6:43 pm. ใช่หล่ะครับ อ่านไม่ผิด “ขนมจีนหยวกกล้วยมอญแบบดั้งเดิม” ชามละ 10 บาท ต้มเส้นด้วยตะกร้อสานไม้ไผ่ มีเครื่องปรุงที่ให้ความเปรี้ยวด้วยน้ำมะขาม และยังมีหอมทอดที่แสนอร่อย แกล้มกับผักสดๆ
ร้านนี้ถือว่าเป็น ร้านลับๆ สไตล์มอญของเราเลย ที่อยู่บริเวณตลาดวังกะ ขายเฉพาะตอนเย็น เป็นร้านที่ได้รับความนิยมของคนมอญ และเราก็พลาดสักครั้งที่ได้มีโอกาสกลับไป
วิวที่มองจากหน้าห้องของที่พัก
P. Guest House ที่พักประจำไม่เคยเปลี่ยน ห้องพัดลม สองเตียง ห้องน้ำรวมแบ่งชาย - หญิง พักตั้งแต่ราคา 200 บาท จนปัจจุบันราคา 450 บาท นั่งมองวิวยามเย็นกับแสงของฟ้าที่ค่อยๆ เปลี่ยน มองเห็นสะพานฯ ไกลๆ ปลายสายตา
อีกมุมหนึ่งของฝั่งมอญ
ตลอดระยะเวลา 15 ปี ที่เดินทางไป - กลับ เมืองๆ นี้ ไม่เคยมีความรู้สึกตอนไหนที่จะบอกให้เราหยุด และเลิกเดินทางไป
เราเคยได้ยินคนพูดว่า เมืองนี้ไม่เห็นมีอะไร เมืองนี้ใช้เวลาเดินทางนาน และหลายคนเลือกมาสัมผัสเมืองนี้แค่เพียงข้ามคืนเดียว
แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ว่าด้านใดที่ได้ยิน เราคงปฏิเสธไม่ได้ในมุมมองที่แต่ละคนมี และเลือกเดินทางในแบบนั้น ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เรายังคงค้นเจอสิ่งใหม่ๆ มุมมองใหม่ๆในการถ่ายภาพ ได้รู้จักมิตรที่ให้คนต่างถิ่นอย่างเรา ได้พบเจอเรื่องราวทั้งดีและร้าย ทุกอย่างต่างเข้ามาเป็นประสบการณ์ชีวิตที่น่าจดจำ และเมื่อถึงเวลา เราจะกลับไปอีกครั้ง
15 ปี ที่ยังคงคิดถึง ..ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
323 เส้นทางความคิดถึง - สังขละบุรี
- 779
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
