ใช้ชีวิตให้โชคดี.....
ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ดูแลคนไข้หนักอาการเหมือนกันเลย 2 เคส รักษาเหมือนกัน ทุ่มเทเหมือนกัน ผลการรักษาดีงามเหมือนกัน...
แต่ผลตอบจากพ่อแม่เด็ก กลับมาคนละเรื่อง
หนึ่งเคส เยินยอ หนึ่งเคสตำหนิ ทั้งๆที่คนไข้อาการหนักมาก และสุดท้ายคือเอาอยู่ รอดอย่างสวยงาม....
อาจจะด้วยชีวิตที่ผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง
ทำให้ไม่ได้เดือดร้อนใจนักกับคำตำหนิที่รุนแรง....
ไม่ใช่เพราะเราทำอะไรผิด แต่เพราะแค่ไม่ถูกใจ เพราะแค่ความไม่รู้และอารมณ์ของอีกฝ่ายล้วนๆ
บางทีถ้าเราทำตามที่เขาอยากให้ทำ.... เขาอาจถูกใจ แต่เป็นอันตรายกับคนไข้... เราตามใจไม่ได้...
อธิบายตลอด ใส่ใจการรักษา พูดจาสุภาพ ตอบทุกคำถามไม่ได้แปลว่าคนฟังจะพอใจ ถ้าคำตอบไม่ตรงใจ... ตอบความจริงกับตอบถูกใจ.... คนละเรื่อง
แม้ต้องฟังเสียงตำหนิ เราก็ต้องทำงานต่อ
แค่หันหลังให้คนที่ด่าว่าเราจนเหมือนคนไร้สิ้นวิชาความรู้...
ไม่นาน หันไปรักษาอีกคน เขาชื่นชมจนอดกลั้นที่จะไม่พูดออกมาไม่ได้ ราวกับเราเป็นหมอเทวดากับแค่การรักษาเล็กๆน้อยๆ
เวลาห่างกันไม่นานเลย....
ช่วงเวลานั้นได้เรียนรู้อะไรชัดเจนมาก....
ทำเหมือนกันเลย เราจะเป็นหมอก็ได้ เป็นหมาก็ได้ในสายตาคนอื่น แค่เขาพอใจหรือไม่พอใจเท่านั้น
แค่ถูกใจหรือไม่ถูกใจ บางครั้งไม่ใช่ถูกต้องนะ เพราะความถูกต้องคือหน้าที่เราที่ต้องรักษามาตรฐานความถูกต้อง และรักษาใจให้ตั้งไว้ในจุดที่จะดูแลผู้ป่วยในระยะวิกฤติได้ ใจที่ทั้งต้องเข้มแข็ง อดทนต่อความกดดัน เด็ดขาด พร้อมต่อการตัดสินใจ ในช่วงเวลาที่เหมาะสม แต่ก็ต้องเห็นอกเห็นใจ และอ่อนโยน จะช่วยคนใจต้องมีพลัง นี่คือหน้าที่เรา... เราทำสิ่งที่ควรทำได้ แต่เราไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจในสิ่งที่เราทำได้....
เมื่อสังเกตุก็ได้เห็น
ช่วงเวลานั้นเดี๋ยวเจอด่า เจอชม วนไป เคสหนักบ้าง เบาบ้าง เคสหนักเหมือนกัน ทำเหมือนกัน คนหนึ่งด่า คนหนึ่งชม....
ที่จริงชีวิตเราก็เป็นแบบนี้มานานแล้วนะ
.... นึกถึงคำครูอาจารย์ท่านเคยบอกกล่าว แม่พิกุลเคยพูดบ่อยๆ....
คำเยินยอ หรือติฉินของใครก็ทำแม่สะเทือนไม่ได้
ใจมันนิ่งเหมือนแผ่นดิน ใจที่เป็นแบบนี้มันสบายนะ เรารู้ตัวเราดีชั่วของตัวเอง ใครจะว่าเราอย่างไร บางอย่างมีประโยชน์เอามาปรับปรุงตัวเอง บางอย่างไม่มีประโยชน์
แล้วก็ย้อนนึกถึงคำสอนของท่านพุทธทาสที่ได้ฟังก่อนเกิดเรื่องพวกนี้ไม่กี่วัน จำได้ลางๆ ท่านบอกว่าท่านเป็นคนโชคดี เวลาป่วยท่านก็โชคดี เวลาถูกตำหนิติฉินท่านก็โชคดี ได้รู้ได้เห็นสัจจธรรม
สิ่งที่ทำวันนั้นคือ....
รักษาประโยชน์เรา เดินออกมาอย่าเอาตัวไปเป็นเหยื่อล่ออารมณ์ใคร เพื่อรักษาประโยชน์ของเราและของเขาด้วย....
แค่เด็กหาย ใครไม่นับถือ ไม่เป็นไรจริงๆ ในชีวิตหมอ เจอเรื่องแบบนี้เรื่อยๆนะ....
บางคนบางวันตะโกนด่า ต่อมายกมือไหว้... ยังงง
มันก็เป็นได้....
แค่คนไข้ปลอดภัยก็หายเครียดแล้ว...
แต่มากกว่านั้นคือ ไม่ว่าจะติ หรือชม เราโชคดี
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
