+ สำหรับเรา "กรรม" ของกริยาปล่อยวาง คือ "อัตตา(EGO)"
+ "ปล่อยวางอัตตา" เพื่อให้เกิดผลคือ "อิสระ"
- คนเราในวัยเด็ก... การเติบโตทางกายต้องการคนอื่นคอยช่วยดูแล ส่วนการเติบโตทางใจหากใครไม่มีเกราะป้องกันอะไรอาจไม่สามารถไปต่อบนโลกใบนี้
- กว่าจะเติบโตมาได้แต่ละคนจะมีกลไกปกป้องตัวเอง(ทางใจ) -> มีวิธีการแปลผลที่ประสาทสัมผัสทางกายรับมา(ตา/หู/จมูก/ลิ้น/กาย)หรือวิธีการรับรู้โลกจากสิ่งเดียวกันแตกต่างกัน
-> เปรียบเสมือนสายป่านที่ผูกว่าวเอาไว้เพื่อให้ว่าวสามารถลอยขึ้นสู่ฟ้าได้
- แต่เมื่อเราเติบโต สายป่านที่ว่ากลับเป็นสิ่งฉุดรั้งเอาไว้, มันทำให้เราลอยอยู่ได้แค่เพียงจุดหนึ่ง มันจะคอยดึงให้เราอยู่ที่เดิมให้ใจไม่เติบโตตามกายจนเกิดความขัดแย้ง ความขัดใจ ไม่ได้ดั่งใจตัวเอง กลับตัวก็ไม่ได้(กลับไปอดีตไม่ได้) ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง(อนาคตก็ห่างไกล)
- การปล่อยวาง คือการตัดสายป่านแห่งอัตตาหรือกลไกที่เราใช้เป็นเกราะกำบังนั้น ทำให้เรามี "อิสระ" ในการโบยบิน
+ อิสระที่ว่า คืออิสระจาก "ตัวเรา" หรือ "ความคิดเรา"
- ทำให้เราได้อยู่กับห้วงเวลาในปัจจุบัน
- ไม่ทุกข์กับอดีตที่เคยเกิดขึ้นซึ่งแก้ไขไม่ได้
- ไม่ทุกข์กับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
-> ทำให้เราอยู่กับปัจจุบัน ทำมัน ตอบสนองมันอย่างที่มันเกิดขึ้น
-> ทำให้เราเป็นอิสระจากพันธนาการที่เราสร้างขึ้นเอง
+ กระบวนการปล่อยวางเริ่มต้นที่...
- รู้ตัว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
