การเดินทางที่มีความสุข
ตอน แวะบ้านแม่ก่อน (หมู่บ้านเกร๊คี ตำบลแม่วะหลวง อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก)
เราเชื่อเสมอว่าทุกๆการกระทำย่อมมีความหมาย ทุกคนมีใช้ชีวิตในแต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที ทำในสิ่งที่ตัวเองเลือก แม้บางอย่างที่ทำอาจฝืนๆ มีคนให้ทำ หรือปล่อยตัวเองให้อยู่นิ่งๆไปกับเวลาที่เดินไม่เคยหยุด
เราเองก็มีวันหยุดจากการทำงาน เราเริ่มต้นเดินทางกับเพื่อนๆ ทริปเล็กๆที่เราตั้งใจจะทำมา 2 ปีแล้ว พอมีโอกาสเราก็ทำทันที กลัวว่าโอกาสหน้าทริปจะล่มอีก
28 กรกฎาคม 2566 เริ่มการเดินทางก็มีอุปสรรคย่อมๆ เต็นท์ที่สั่งไว้ก็ยังมาไม่ถึง เราต้องอยู่เวรคลินิกช่วงเช้าก่อน เพื่อนอีกคก็ต้องทำจิตอาสาภาคเช้าและขอยกเลิกไม่ไปร่วมทริปแล้ว เพื่อนที่จะนำทางก็ใจดีรอเราจนทำงานเสร็จ และเพื่อนที่ขอยกเลิกทริปก็ติดต่อมาจะไปด้วย พวกเรารอๆกันจะทุกคนได้ออกเดินทางร่วมกันกับมอเตอร์ไซค์คู่ใจของพวกเรา
คุณพ่อคุณแม่เพื่อนมารอรับที่ตัวอำเภอตั้งแต่เช้า รู้สึกขอบคุณมากๆและเกรงใจสุดๆเลย แล้วพวกเราก็ซื้อของกินของใช้ก่อนเดินทางต่อ
พวกเรานั่งหลังกระบะรถยนต์ ฝนตกปล่อยๆตลอดทางแต่ความโชคดีที่ฝนตกปอยๆทำให้เราใส่เสื้อกันฝนและอยู่กับสายฝนด้วยอย่าวสบายๆ
ส่วนตัวเราก็เพลียมากก็เลยหลับกลางสายฝนระหว่าที่รถแล่นไปบนถนนสายหลัก ขอเราได้พักสายตาสักหน่อย แล้วหลังจากตื่นก็สดชื่นมากๆสายฝนยังอยู่กับพวกเราจริงๆ
ภาพทิวทัศน์ทั้งสองข้างทางชุ่มฉ่ำมาก อยู่ในดงความธรรมชาติ ทางที่คดเคี้ยว เป็นภาพที่ชวนตื่นตา แม้แค่ต้นไม้ใบหญ้าเราก็ยังรู้สึกดี ดอกสีม่วงๆที่บานประปราย ดอกสีแดงส้มๆที่ชูออกจากก้านเขียวๆ โดดเด่นออกมา🪻🌺🪻
ผ่านอุทยานแม่เมย น้ำตกชาวดอย น้ำตกแม่ระเมิง จุดชมวิวต่างๆ เช่น ม่อนครูบาใส ม่อนพูนสุดา ม่อนกิ่วลม หน้าหนาวจะมีหมอกสวยๆกับอากาศเย็นๆชวนให้เสพติดสุดๆ
พอถึงบ้านคุณพ่อคุณแม่ มื้อเย็นเราก็ทำสุกี้กินกันมีญาติมากินด้วย3-4คนสนุกและอร่อยกับอาหารอีกมื้อหนึ่ง พี่ชายไปเก็บเงาะสดๆจากต้นมาให้กิน สดๆจริงๆยังไม่ค่อยสุกแต่ก็หวานมากๆ เป็นปีแรกด้วยที่เงาะออกผล ว่าแล้วรู้สึกโชคดีอีกแล้ว🌳😀
คุณเพื่อนก็ขึ้นเขาไปกับคุณแม่เก็บผักกาดดอกมาให้ และเก็บผักอีหลึงมาให้ไว้ตำน้ำพริก (ผักอีหลึงเรียกตามเขานะ หอมมากๆเอามาตำน้ำพริกอร่อยมากๆเลยค่ะ) แล้วคุณเพื่อนก็ถ่ายรูปหมอกฝนสวยๆ วิวสวยๆมาอวดเราที่ทำกับข้าวในครัว😅😅
นอนบ้านพี่ชายกับพี่สะใภ้นะ แต่พี่ชายอยู่บ้านพ่อตาแม่ยาย พวกเราเลยเหมือนเจ้าของบ้านไปเลย ต้องขอบคุณพี่ชายพี่สะใภ้มากๆกับลูกชายอายุ8ขวบ ตัวจ้ำม่ำมากๆ ถึงไม่ค่อยได้พูดคุยด้วยแต่ก็ขอบคุณและซาบซึ้งถึงความใจดีพี่ๆมากค่ะ🫰💛💛
29 กรกฎาคม 2566 เช้ามาก็ทำอาหารกินเสร็จเรียบร้อย ก็ขอตัวไปถ่ายรูปเก็บวิวสวยๆ บนไร่ข้าวของคุณแม่ หมอกฝนสวยๆที่กำลังลอยขึ้นฟ้า และไม่ทันไรฝนก็ตกอีกรอบ พอดีอยากโทรหาคนที่บ้าน น้องชายก็เลยขับมอเตอร์ไซค์ส่งเราไปหาสัญญาณโทรศัพท์ เธอแซวว่าถ่ายรูปเสร็จก็ขึ้นไปอัดสตอรี่ค่อยลงเขากลับบ้าน เราได้ไปในจุดที่มีสัญญาณแต่ฝนตกไม่หยุดเลยลงไปอยู่ใต้กระท่อมกลางเขาหลบฝน
เจ้าของกระท่อมก็เดินมาพร้อมแบกหน่อไม้มาเก็บไว้ บอกขายกิโลกรัมละ 6 บาท หลังจากนั้นคุณตาก็แบกตามมาอีกคน พอเทหน่อไม้เป็นกองๆของแต่ละคนแล้วเดินเข้าไปในป่าต่อเพื่อหาหักหน่อไม่เพิ่ม วิถีชีวิตชีวิตชาวดอยที่ดำเนินไปกับป่าเขา ความสุขที่ได้ทำเพื่อหาเลี้ยงชีพ ชีวิตที่ห่างไกลโซเชียล ความเงียบสงบที่ห่างไกลความวุ่นวายจากความเจริญ🙅🏼🦾🪴
จะมาเล่าต่อการเดินทางเข้าป่า ปีนเขาอีกทีนะคะ 💛🫰🫰💛🌳🌳
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
