ชายผู้รอดชีวิตจากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ถึง 2 ครั้ง
ในช่วง 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา กระแสเกี่ยวกับระเบิดนิวเคลียร์ถูกกลับมาพูดถึงกันอีกครั้ง
ด้วยเพราะหนัง ออพเพนไฮเมอร์ ของผู้กำกับชื่อดัง คริสโตเฟอร์ โนแลน ได้เข้าฉาย
ซึ่งตัวภาพยนตร์เล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นผ่าน โรเบิร์ต ออพเพนไฮเมอร์ นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะและนักฟิสิกส์ที่ได้รับฉายาว่า “บิดาแห่งระเบิดปรมาณ” จากการที่เป็นหัวหน้าทีมนักวิทยาศาสตร์ในการคิดค้นระเบิดนิวเคลียร์ในโปรเจกต์แมนฮัตตันอันโด่งดัง ทำให้สหรัฐอเมริกามีระเบิดนิวเคลียร์ 2 ลูก ไปทิ้งที่ฮิโรชิม่าและนางาซากิ จนนำไปสู่การที่ประเทศญี่ปุ่นต้องยอมแพ้ในสงครามโลกครั้งที่ 2
และในวันนี้วันที่ 9 สิงหาคม
เมื่อ 78 ปีก่อน มันตรงกับเหตุการณ์โศกนาฏกรรมในครั้งนั้น
มัน คือ การทิ้งระเบิดปรมาณูของสหรัฐอเมริกาใส่เมืองนางาซากิประเทศญี่ปุ่น
ซึ่งเมื่อปี 1945
สหรัฐอเมริกา อังกฤษ และแคนาดา ได้ร่วมมือกันตั้งโครงการแมนฮัตตัน ที่เป็นโครงการลับใช้สำหรับวิจัยทดลองอาวุธนิวเคลียร์ขึ้นมา โดยผลที่ได้คืออาวุธนิวเคลียร์ 2 ลูก
ลูกแรกชื่อ “ลิตเติลบอย” สร้างจากแร่ยูเรเนียม-235
ลูกที่สองชื่อ “แฟตแมน” สร้างจากแร่ พลูโตเนียม-239
และในขณะนั้นสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เข้าสู่ช่วงปลายสุกงอม ภายหลังจากที่อเมริกาได้ทิ้งระเบิดเพลิงตามเมืองต่างๆ ในญี่ปุ่นมาได้ 6 เดือนแล้ว อเมริกาก็ได้ตัดสินใจทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ 2 ลูกนี้ ที่เมืองฮิโรชิม่า กับ นางาซากิ โดย “ลิตเติลบอย” ถูกปล่อยลงที่เมืองฮิโรชิม่าในวันที่ 6 สิงหาคม 1945 และ “แฟตแมน” ถูกทิ้งลงที่เมืองนางาซากิ ในวันที่ 9 สิงหาคม 1945 นั้นเอง
มีพลเรือนเสียชีวิตทันทีที่ฮิโรชิม่ากว่า 150,000 คน และที่นางาซากิอีกประมาณ 80,000-100,000 คน ทำให้อีก 6 วันให้หลังญี่ปุ่นจึงประกาศยอมแพ้สงคราม
แม้สงครามจะจบลงไปแล้ว แต่หลังจากนั้นอีกหลายปีก็มียอดผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นจากการได้รับผลกระทบของสารกัมมันตรังสีของระเบิดสองลูกนี้ตามมาอีกหลายแสนคน
ระเบิดนิวเคลียร์สองลูกนี้นับเป็นการถูกใช้ครั้งแรกบนโลก และยังคงเป็นครั้งสุดท้ายที่ยังบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ด้วยเพราะอานุภาพการทำลายล้างที่รุนแรงเกินคณานับ รวมไปถึงสารตกค้างที่ผ่านมาแล้วกว่า 78 ปี ก็ยังคงมีล่องลอย และสร้างผลกระทบต่อคนที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นอยู่
แต่มีชาวญี่ปุ่นผู้หนึ่งที่สามารถรอดชีวิตได้จากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ทั้ง 2 ลูก ชายผู้นี้มีชื่อว่า สึโตมุ ยามางูจิ
สึโตมุ ยามางูจิ เกิดที่เมืองนางาซากิ เขาทำงานเป็นวิศวกรบริษัทมิตซูบิชิเฮฟวีอินดัสทรีส์ที่เมืองฮิโรชิม่า
ในวันที่ 6 สิงหาคม 1945 เวลา 8.15 น. ยามางูจิกำลังไปที่ท่าเรือที่เขาทำงาน ขณะนั้นเครื่องบินโบอิง บี-29
ของอเมริกาก็ได้ทิ้งระเบิดลิตเติลบอย ลงใกล้ๆ ใจกลางเมืองฮิโรชิม่า วินาทีนั้นยามางูจิเห็นแสงวาบบนท้องฟ้าแล้วตัวเขาก็ปลิวกระเด็นไปไกล การระเบิดนี้ส่งผลให้ตัวเขาแก้วหูแตก ตาบอดชั่วขณะ และมีแผลไฟไหม้อย่างรุนแรงที่ท่อนบนของร่างกายซีกซ้าย แม้เขาจะรอดชีวิตแต่ก็บาดเจ็บรุนแรงมาก เมื่อเขาตั้งสติได้จึงหาทางพาตัวเองไปยังที่หลบภัย
ยามางูจิใช้เวลาพักฟื้นตัวในที่หลบภัยทั้งคืนก่อนที่จะตัดสินใจกลับไปรักษาตัวที่นางาซากิบ้านเกิดของเขาในเช้าวันรุ่งขึ้น
เช้าวันรุ่งขึ้นวันที่ 8 สิงหาคม 1945 ยามางูจิเดินทางมาถึงเมืองนางาซากิ เขาเดินทางไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในตัวเมือง ก่อนที่จะเดินทางกลับไปรักษาตัวที่บ้านต่อ
พอวันต่อมา วันที่ 9 สิงหาคม 1945 ยามางูจิได้เดินทางไปรายงานตัวที่สำนักงานของบริษัทมิตซูบิชิในนางาซากิถึงเหตุการณ์การระเบิดที่ฮิโรชิม่า ขณะนั้นเวลา 11.02 น. เป็นจังหวะพอดีกับที่เครื่องบินรบอเมริกาได้ทิ้งระเบิดแฟตแมนลงมาในเมืองนางาซากิ ตำแหน่งการทิ้งอยู่ห่างจากจุดที่ยามางูจิอยู่ห่างไปเพียงแค่ 3 กิโลเมตร
แรงระเบิดได้ทำลายเมืองนางาซากิราบเป็นหน้ากลอง ตัวยามางูจิถูกแรงระเบิดจนสลบ ร่างกายตามตัวเขาเต็มไปด้วยบาดแผลไฟไหม้ แต่ยามางูจิก็ยังรอดชีวิตมาได้อีกครั้ง
ยามางูจิถูกรีบพาตัวไปรักษาที่โรงพยาบาล เขาถูกตรวจพบว่ามีสารกัมมันตรังสีอยู่ในร่างกายเป็นจำนวนมาก ซึ่งอาจทำให้เขาเป็นโรคมะเร็ง และอาจจะเสียชีวิตในอีกไม่นานหลังจากนี้
แต่ยามางูจิก็พาชีวิตตัวเองรอดมาได้อีกครั้ง
ร่างกายยามางูจิสามารถฟื้นฟูตัวเองได้อย่างปาฏิหาริย์
และสารกัมมันตรังสีในร่างกายของเขาก็ค่อย ๆ ลดลงจนหมดลงไปในที่สุด ทำให้ตัวยามางูจิเองกลับมามีร่างกายที่แข็งแรงและสามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติอีกครั้ง
ยามางูจิเสียชีวิตในวันที่ 4 มกราคม 2010 ในวัย 93 ปี
ตลอดชีวิตที่เหลือเขาใช้เวลาไปกับการบอกเล่าเรื่องราวความโหดร้ายของสงคราม ความร้ายกาจของระเบิดนิวเคลียร์ และผลกระทบที่มันส่งผลกระทบมากมายมหาศาล เพื่อให้คนรุ่นหลังได้ตระหนักถึงความเลวร้ายของสงคราม และไม่ต้องการมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก เขาไม่ต้องการให้ใครต้องได้พบเจอเหมือนกับที่เขาได้ประสบมา
78 ผ่านไปมาจนถึงวันนี้
มนุษย์เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง
จากเหตุการณ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้นนี้
คำตอบคือมนุษย์ก็ยังคงขัดแย้งแย่งชิงอำนาจห้ำหั่นกันเองอยู่ และมีแนวโน้มว่าจะยิ่งใช้อาวุธทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
จริงอยู่ที่มนุษย์เราอาจโชคดีที่ 78 ปีที่ผ่านมายังไม่มีการใช้ระเบิดนิวเคลียร์กับมนุษย์เลย แต่เราจะยังโชคดีไปได้อีกนานแค่ไหน?
ทุกคนคิดว่าไงกันบ้างครับ
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
